خروجی ناخوشایند فوتبال دولتی در استادیوم‌ها
خروجی ناخوشایند فوتبال دولتی در استادیوم‌ها
مدارای کمیته انضباطی با توهین های مکرر و شعارهای ساختارشکن، تنها یک شائبه را در اذهان مردم ایران و باشگاه های لیگ برتری ایجاد می کند.

عصرتبریز – جهانبخش احمدیان: تمام تلاش و اصرار نهادهای بین المللی فوتبال همچون فیفا و ای اف سی، بر غیر دولتی و غیر سیاسی کردن این ورزش است و دخالتهای دولتی از نظر این نهادهای بین المللی محکوم و منجر به تعلیق فوتبال می شود. همان کاری که در ۲ آذر ۸۵ بر سر این فوتبال و بواسطه آنچه که فیفا دخالت دولت در فوتبال نامید، آمد. وضعیت فعلی فوتبال ایران به گونه ای است که دولت نقش مستقیم در فوتبال دارد و هر چند با حفظ ظواهر فیفا را قانع کرده ایم که فعالیت فدراسیون فوتبال کاملا غیر دولتی است.

دخالت دولتی ها در فوتبال بحث جدیدی نیست و مسبوق به سابقه است. این مهم را می توان در مشاجره بین سرمربیان مطرح و سابق تیم ملی نیز به وضوح مشاهده کرد. جایی که علی دایی خطاب به محمد مایلی کهن می گوید: در زمان صدارت رئیس جمهور محبوب شما (احمدی نژاد) ما را هم به تیم ملی راه ندادند. افزون بر این، از مصادیق دخالت های بی مورد دولتی در امور فوتبالی کشور، تیم داری توسط وزارت ورزش است که جدالی نابرابر و ناجوانمردانه را برای تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال کشور فراهم کرده است. جایی که سرخابی های تهران با مالکیت این وزارت، هیچ دل نگرانی بابت بازیکن، کادر فنی و در کل بودجه ورزشی ندارند. در مقابل تیم های شهرستانی علی رغم شایستگی به دلیل مشکلات عدیده مالی، همچنان در این فوتبال درجا می زنند.

بیشتر بخوانید:
افسار حواشی را در تهران بکشید

ناهنجاری های فوتبالی در بسیاری از نقاط دنیا یکی از معضلاتی است که همواره یقه این ورزش محبوب را گرفته و ول کن هم نیست. البته اروپایی ها تا حدودی توانسته اند این معضل را کنترل کنند ولی در کشورهایی مانند ایران، هنوز که هنوز است راه حل قابل اتکایی ارائه نشده است.

این معضل فوتبالی کشور را شاید بتوان محصول و خروجی دخالت دولت در فوتبال و تیم داری آن دانست. تیمی که پشتوانه مالی و معنوی دولت را داشته باشد، قطع به یقین از هیچ محرومیت و جریمه ای هم ابا نخواهد داشت.

زد و خورد، تخریب اموال، توهین های قومیتی از جمله مصادیق رایج برای محکومیت هر تیمی است، که متأسفانه تیم های تحت حمایت دولت و وزارت ورزش از این مورد خاص، مستثنی هستند. هر هفته شاهد ویدئوهایی در فضای مجازی کشور هستیم که تیم وزارتی پرسپولیس، بخشی از مردم کشور را مورد بی احترامی قرار می دهند ولی هیچ برخوردی با آنها صورت نمی گیرد.

در سوی دیگر، اتفاقات مشابه در استادیوم های دیگر کسور با جریمه های مالی و تهدید به محرومیت مواجه می شوند. به عبارتی دیگر اراده ای در کار است تا یک تیم خاص را قهرمان لیگ کرده و به عنوان عملکرد ورزشی یک مدیر ارائه شود.

نگاهی به مجموعه اتفاقات فوتبالی در این فصل بیاندازیم به وضوح شاهد تبعیض در صدور احکام انضباطی و به تبع آن جری تر شدن تخلفات چه در زمین مسابقه و چه روی سکوها، خواهیم بود. برای کتک کاری، فحاشی، اعتراض به داور، تحریک تماشاگران که از سوی بازیکنان پرسپولیس در این فصل بارها تکرار شده است، برخوردی صورت نگرفته است. اما برای اتفاقات مشابه برای تیم های غیر دولتی و یا پایین جدولی، سنگین ترین جریمه ها را اعمال می دارند.

جدیدا هم با نفوذ عناصر فرصت طلب وابسته به رژیم طاغوت در صف تماشاگران این تیم، رنگ و بوی شعارها تغییر یافته است که جا دارد مدیران دولتی این تیم، مورد بازخواست قرار بگیرد. شعاری که مورد پسند ربع طاغوت بوده و در صفحات مجازی در حال پخش آن است که فلانی روحت جیز!

مدارای دولت و مسئولین کمیته انضباطی با این تخلفات آشکار و توهین های مکرر و شعارهای ساختارشکن، تنها یک شائبه را در اذهان مردم ایران و باشگاه های لیگ برتری ایجاد می کند و آن، خواست و اراده وزارت ورزش و دولت برای قهرمانی پرسپولیس است. امری که چندین بار توسط سرمربیان مطرح لیگ همچون علی دایی و امیر قلعه نوئی نیز بیان شده است.

شاید اینجا بحث استادیوم های دیگر نیز پیش بیاید که شاهد چنین فضاهایی هستند. در این باره بایستی گفت که همین پیش زمینه ذهنی درباره قهرمانی یک تیم خاص، که برای تیم های لیگ برتری و هواداران آنها پیش آمده است، بعلاوه اشتباهات داوری و تغییرات مکرر در برنامه ریزی بازی ها، موجب بروز این ناهنجاری ها در دیگر استادیوم ها می شود.

داوری که پنالتی نمی گیرد، کمیته ای که جریمه می کند، بازیکنی که بازی نمی کند، القاء درستی این پیش فرض قهرمانی پرسپولیس است! به عبارتی دیگر در اینجا هم نقش مخرب فوتبال دولتی مشهود است.

دولت اگر پایش را از این فوتبال بیرون بکشد، و فدراسیونی مستقل روی کار بیاید، قطع به یقین میزان این تنش ها و ناهنجاری ها در این فوتبال به طر قابل ملموسی پایین خواهد آمد.