روز روابط عمومی و سکوتی که باید شکسته شود
روز روابط عمومی و سکوتی که باید شکسته شود
تقریباً هر سازمانی که با افکار عمومی سروکار دارد و نیازمند ارائه‌ی تصویر روشنی از خود نزد آن است، گونه‌ای از روابط عمومی را به خدمت می‌گیرد.

به گزارش عصرتبریز، برای کسی چون من که زندگی اش را به فعالیت در حوزه ی نوشتن و ارتباطات اختصاص داده است، نامگذاری میانه‌ی بهار و آغاز هر سال با نام ارتباطات و روابط عمومی، همواره جذاب و لذت بخش بوده است .سال‌روزی که اگرچه اغلب در سکوت برگزار می شود اما مایه دلگرمی است.

۲۷ اردیبهشت ماه روزی که در سطح جهانی و در روز شمار تقویم ایرانی برای ارج گذاری به نقش ارتباطات و روابط عمومی به عنوان ارتباطات و جامعه اطلاعاتی نامگذاری شده است. فرصتی است تا نقش و جایگاه روابط عمومی را به عنوان هنر هشتم مرور کنیم.

امروزه نقش روابط عمومی ها در کمک به تصمیم گیری‌های مدیریتی و استراتژیک یک سازمان نقشی قابل توجه است. نقش روابط عمومی به عنوان ابزار مدیریتی برای فعالیت های حرفه ای، علمی و الکترونیکی، از مشخصه های جدید روابط عمومی در عصر ارتباطات است.

بنابراین از نقاط برجسته و ممتاز در مدیریت استراتژیک، تاکید بر محیط برون سازمانی و حتی جهانی است و در واقع، منظور از وظایف استراتژیک روابط عمومی، دخالت در روند تصمیم گیری سازمان است.

اهمیت جایگاه روابط عمومی در عصر ارتباطات و در دورانی که اطلاع رسانی در همه عرصه ها پیشناز است، دو چندان شده است به گونه اس که موفقیت سازمان ها، ادارات و شرکرت ها و دوامشان در عرصه ها و فعالیت های تخصصی به عملکرد روابط عمومی های آن ها وابسته است.

روابط عمومی مدون و برنامه ریزی شده یکی از ابزارهای قوی مدیریت افکار است، روابط عمومی به عنوان اصلی ترین حلقه ارتباط بین مدیران و کارکنان، مسئولیت خطیری در فرآیند دسترسی مدیران و افکار جمعی کارکنان دارند به همین دلیل توجه ویژه به روابط عمومی، به عنوان نهادی که می توان به صورت نطام مند، برنامه ریزی شده و سنجیده در جهت ایجاد ، حفظ و گسترش تعامل و تفاهم مدیران با کارکنان اقدام کند، بسیار حائز اهمیت است.

روابط عمومی آئینه تمام نمای مراکز، سازمان ها و نهادهای مختلف است که با هدف بهبود کیفیت خدمت رسانی به مردم و ارتقای سطح ارتباطات با بخش های مختلف یک جامعه، ایجاد شده است و در عصر حاضر که عصر ارتباطات سریع می باشد وجود چنین تشکیلاتی آن هم در سطح متعالی و برخوردار از روش های پیشرفته و البته الکترونیک و اطلاع رسانی، امری ضروری و غیر قابل اجتناب است.

نگاه حاضر به روابط عمومی و جایگاه روابط عمومی در کشور با اجرایی شدن این توجهات می‌تواند گام های بلندی را در حرکت رو به رشد نظام ارتباطی و روابط عمومی در کشور بردارد و این حرفه و فن تخصصی را در جایگاه و مرتبه و منزلت واقعی خویش قرار دهد. در واقع می توان گفت روز ملی ارتباطات و روابط عمومی می‌تواند نقطه عطفی را در توسعه و تحول واحد های روابط عمومی در ایران ایجاد نماید.

روابط عمومی، روبه‌رو شدن یک سازمان یا مؤسسه با مخاطبانش را از طریق پرداختن به موضوعات و مطالب و اخباری انجام می‌دهد که به منافع مشترک آن‌ها مربوط است. سخنرانی در کنفرانس‌ها، همکاری با رسانه‌ها و بهره‌وری از آنها، ارتباطات بحران، اشتغال به امور اجتماعی از طریق رسانه‌ها و ارتباط با کارکنان، در زمره وظایف این حرفه است. فعالیت روابط عمومی، چندان مستقیم و ملموس نیست و همین، فرق آن با تبلیغات است. روابط عمومی می‌تواند برای ساختن روابط تفاهم‌آمیز با کارکنان، مشتریان، سرمایه‌گذاران، رأی‌دهندگان و عموم مردم به کار رود.

تقریباً هر سازمانی که با افکار عمومی سروکار دارد و نیازمند ارائه‌ی تصویر روشنی از خود نزد آن است، گونه‌ای از روابط عمومی را به خدمت می‌گیرد. برخی از رشته‌های مرتبط تحت نام ارتباطات شرکتی نظیرِ روابط رسانه‌ای، روابط سرمایه‌گذاری، ارتباطات داخلی و روابط کار وجود دارند که به فعالیت‌های روابط عمومی ربط دارند.

هرکسی که به دنیای محتوا و رسانه علاقه‌مند باشد، می‌داند که سطح حرفه‌ای بودن در رسانه‌های ایران در سال‌های اخیر همواره رو به نزول بوده و احتمالا در حال حاضر در یکی از پایین‌ترین نقاط ممکن است. دلایل زیادی برای این مسئله وجود دارد که شاید بعدها جداگانه به آن‌ها بپردازم. اما یکی از اثرات این پدیده این است که هیچ‌وقت نمی‌شود مطمئن بود که رسانه‌ها یک اتفاق خاص را دنبال خواهند کرد یا نه. خبرنگاران حقوق به شدت پایینی دارند، سردبیران به شدت محافظه‌کارند و این یعنی هر خبری به این راحتی‌ها به صفحه‌ی اول یک روزنامه یا خبرگزاری نمی‌رسد.

از طرف دیگر، برای برخی از مدیران روابط عمومی در معنای فنی و تخصصی آن به طور کامل آشنا نیست و حتی در بسیاری از موارد، آن را به واحد بازاریابی محتوایی خود می‌سپارند. حتی اگر این‌طور نباشد، کسانی که عنوان مدیر یا کارشناس روابط عمومی را یدک می‌کشند هم در بسیاری از موارد به انجام حداقل‌ها راضی‌اند.

نتیجه‌ی این وضع، می‌شود رد و بدل شدن پول میان سازمان‌ها و افراد درون آن‌ها با رسانه‌ها و خبرنگاران و این یعنی نابودی روابط عمومی به شکلی که باید باشد و البته، پایین آمدن روزافزون اثربخشی این رپورتاژها.

ما نیز به عنوان فعالان حوزه روابط عمومی، همچنان بی دریغ و شبانه روز تلاش می کنیم به امید روزی که سکوت این روز مهم شکسته شود و نقش مهم حوزه روابط عمومی بیش از پیش معرفی و شناخته شود.

نویسنده: پریسا رضاپور کارشناس علوم ارتباطات و روابط عمومی