داستان تکراری نقل و انتقالات تراکتور
داستان تکراری نقل و انتقالات تراکتور
سراغ بازیکن هایی رفته ایم که از اساس تفاوت فرهنگی آشکاری داریم و قادر به تأمین نیازهای آنها در فرهنگ و عرف جامعه نیستیم.

عصرتبریز- جهانبخش احمدیان: آنتونی استوکس با انتشار پستی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، اعلام کرد که زمان حضور او در تراکتور به پایان رسیده است. او همچنین از رفتار ناامید کننده باشگاه در قبال وی گلایه کرده است. این پست در حالی منتشر شده است که هنوز باشگاه تراکتور خبری در این باره ارائه نداده و همچون همیشه از قافله خبر و اطلاع رسانی عقب مانده است.

آنتونی استوکس که اوایل حضور خود در تراکتور، توانسته بود جایگاهی ویژه نزد هواداران باز کند، پس از مدت کوتاهی آن جایگاه را به واسطه غیبت بیش از حد از دست داد. اما همان خاطرات خوب بازیهای اول فصل، هواداران را امیدوار به بازگشت وی می کرد.

آن زمان هم اخبار مربوط به استوکس نه از طریق باشگاه، که از سوی روزنامه ها و سایتهای ورزشی مرکزنشین اعلام می شد. باشگاه در تبریز ائلدروم، بئلدروم می کرد و روزنامه ها در تهران خبر از غیبت یک ماهه استوکس می دادند و دقیقا استوکس طبق گفته همان رسانه ها، یک ماه بعد آمد.

خبر جدایی استوکس در حالی منتشر شده است که پیش از این مدیرعامل تیم چندین بار از حضور استوکس در لیگ نوزدهم خبر داده بود. طبق همان قراردادهای معروف ۴ ساله، این بازیکن می بایست ۳ سال دیگر در این تیم حضور داشته باشد. قراردادهای ۴ ساله ای که متأسفانه ضمانت اجرایی نداشتند و بازیکنان یکی پس از دیگری راه جدایی را در پیش گرفتند.

البته جایی که باشگاه پاسخگو نیست و اخبار تیم از تهران می آید، شایعات قوت می گیرند. استوکس دومین بازیکن با قرارداد ۴ ساله بود که نتوانستیم حفظش کنیم و یا نخواستیم! از دید برخی از هواداران تیم، جدایی استوکس از تراکتور اتفاق خوبی است، چون بارها دست باشگاه را در حنا گذاشته و با بدقولی موجب تضعیف تیم و از دست دادن امتیاز شده بود.

واقعیت این است که استوکس، اروین، کوین کنستانت، هری فوربستر، دوسانتوس، جذب های موفقی از سوی باشگاه در فصل گذشته و فعلی نبودند. حالا حساب دوسانتوس جدا از دیگر بازیکنان است. شاید اگر مسئولان تیم همه شرایط حاکم بر باشگاه، فوتبال و حتی جامعه ایرانی را در نظر می گرفتند، هیچ کدام از این افراد جذب تیم نمی شدند و مسیر تیم در فصل گذشته تغییر می کرد.

تمام این موارد را ذکر کردیم تا به نکته اصلی این مطلب برسیم که باشگاه ما در حوزه جذب بازیکن و عقد قراردادهای مطمئن، عملکرد قابل قبولی ندارد. اول از همه در حوزه اطلاع رسانی دقیق از وضعیت بازیکن و قراردادهای منعقده کوتاهی کرده ایم. این چه قراردادی است که بازیکنی حرفه ای آن را زیر پا می گذارد و پشت پا به همه چیز زده و پیدایش نمی شود؟! حق فسخ داشته اند، یا شرایط خاصی در قرارداد ذکر شده بود که بازیکنی مثل لی اروین با تکیه بر آن به خود جرأت بدهد که در تیم حضور نداشته باشد؟!

بحث بعدی انتخاب بازیکن است. سراغ بازیکن هایی رفته ایم که از اساس تفاوت فرهنگی آشکاری داریم و قادر به تأمین نیازهای آنها در فرهنگ و عرف جامعه نیستیم. یا اطلاع دقیقی از شرایط حاکم بر جامعه خود را در اختیار آنها قرار نداده ایم. بازیکنی مثل لی اروین پس از آن هت تریک معروف انتظار سورپرایزی به مانند آنچه در فرهنگ کشور خودش رایج است، را داشت ولی بی تفاوت از کنار آن گذشتیم تا افسردگی را بهانه ای برای عدم حضور در تراکتور اعلام کند.

جایگزین بازیکنان جدا شده از تیم، بایستی متناسب با فرهنگ عمومی حاکم بر جامعه جذب شوند. حداقل سراغ بازیکنانی مثل سوگیتای ژاپنی برویم که علی رغم برخی تفاوت های فرهنگی، اشتراکاتی همچون زندگی سالم و بدور از برخی ناهنجاریها داریم.

سراغ بازیکنانی رفته ایم که یک فصل تمام مصدوم بوده اند. فصل گذشته هم این اتفاق افتاد و محمد اهل شاخه با یک فصل دوری از فوتبال پا در تیمی گذاشت که اهداف بزرگی در سر می پروراند. نهایتا عدم آمادگی این بازیکن و دیگر همتایان او در خط دفاع و کسب نتایج ضعیف موجب پسرفت تیم و اخراج سرمربی شد. این فصل نیز با مدافعی قرارداد بسته ایم که تا تقی به طوقی بخورد، مصدوم می شود. حالا چرا این مورد از چشمان تیزبین کمک مربی تیم مغفول مانده است، الله اعلم.