هشتگ دختر آبی و نسخه ای از آذربایجان
هشتگ دختر آبی و نسخه ای از آذربایجان
با مرگ دختر آبی، بحث داغ ممنوعیت حضور بانوان در ورزشگاه بار دیگر بر سر زبان ها افتاد. این بحث، موافقان و مخالفان زیادی دارد اما در این مطلب می خواهیم از بعدی دیگر به آن نگاه کنیم.

عصرتبریز – سعید عبدی: اتفاقی که برای سحر “دختر آبی” رخ داد کاملا ناباورانه، بحث برانگیز و دلخراش بود. این دختر جوان بعد از اتفاقاتی که دیگر همه از آن اطلاع داریم اقدام به خودسوزی کرد؛ در اثر شدت جراحات وارده، سحر درگذشت تا پایان زندگی او، آغازی دوباره باشد برای بحث ناتمام ممنوعیت حضور بانوان در ورزشگاه. بحثی که سال هاست در ورزش ایران مطرح است و هنوز پاسخ قطعی برای آن پیدا نشده است. واکنش ها به مرگ دختر آبی به دو بخش تقسیم می شوند؛ عده زیادی هستند که این اتفاق را محکوم کرده و به ابراز همدردی با سحر و سایر بانوانی پرداختند که از حق ورود به ورزشگاه محروم هستند. عده ای هم هستند که به بیراهه زده و از این موضوع بهره برداری های دیگر کردند.

در بین خیل عظیمی از افرادی که به ابراز همدردی با دختر آبی پرداخته بودند، حضور پررنگ ستاره های فوتبال را شاهد بودیم؛ ستاره هایی که فارغ از رنگ ها به حمایت و ابراز همدردی پرداخته بودند. اگر پیام های منتشر شده در این مورد را با هشتگ دختر_آبی در شبکه های اجتماعی دنبال کنید، با کلکسیونی از متن ها مواجه خواهید شد، که البته در پس این متون، راهکار حمایتی زیادی دیده نمی شود. در این مطلب می خواهیم به دو نقطه مقابل هم در بین این پیام ها اشاره کرده و با یک مثال جالب مطلب را به پایان برسانیم.

تحریم تا اطلاع ثانوی!

در واکنش به اتفاق تلخی که برای سحر رخ داد، شاهد انتشار خیل عظیمی از پیام ها در شبکه های مجازی با این مضمون بودیم که در حمایت از دختر آبی، مردان باید حضور در ورزشگاه ها را تا اطلاع ثانوی تحریم کنند. معتقدان به این عقیده، با انتشار متن هایی همچون “هرکی بره استادیومی که دختر هموطنش تو حسرتش سوخت، مرد نیست.” اعلام کردند که در حمایت از دختر آبی، به ورزشگاه نخواهند رفت.

موافقان تحریم چه می گویند؟

موافقان این عقیده که تعدادشان در فضای مجازی کم نیست، بر این باورند که با تحریم حضور در ورزشگاه از سوی مردان که البته کاری بس ناشدنی به نظر می رسد، می توان یک تلنگر اعتراضی حسابی به مسئولین وارد ساخت. تلنگری که به عقیده تحریم کنندگان می تواند در رسانه های خارجی نیز بازتاب داشته و به اتخاذ تصمیماتی در راستای حل مشکل ورود بانوان به ورزشگاه بیانجامد.

مخالفان تحریم چه می گویند؟

مخالفان این عقیده، همانند موافقانش کم نیستند. این افراد عقیده دارند که تحریم حضور در ورزشگاه با روح فوتبال در تضاد است و آنهایی که این شیوه را برای اعتراض پیشنهاد می دهند، افرادی هستند که یا اهل ورزشگاه رفتن نیستند یا اصلا فوتبالی نیستند! با رصد شبکه های اجتماعی متوجه این موضوع می شویم که به جز معتقدین به تحریم حضور در ورزشگاه توسط مردان، راه حل دیگری برای حمایت از این موضوع از سوی کسی ارائه نشده است.

نسخه ای از آذربایجان

سال هاست که در فوتبال آذربایجان شاهد حمایت جالب توجه هواداران تیم تراکتور از بانوانی هستیم که اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند. این حمایت را به جرات می توانیم تنها حمایت مدون، نمادین و قابل توجه از بانوان در این مورد به خصوص در فوتبال ایران بدانیم. اگر در ورزشگاه هستید که هیچ، اگر هم در خانه باشید، در دقیقه ۲۵ بازی های خانگی تیم تراکتور کافی است صدای گیرنده تان را بیشتر کنید تا یک شعار هماهنگ از سوی تی تی ها را بشنوید؛ شعاری با این متن: “آذربایجان قیزلاری/ گوی لرین اولدوزلاری (دختران آذربایجان/ ستارگان آسمان)”

حال در شرایطی که به نظر می رسد بین موافقان و مخالفان تحریم حضور در ورزشگاه اختلاف نظر شدیدی به وجود آمده و راهکارهای دیگری هم روی میز دیده نمی شود، از نسخه ای که هواداران تراکتور آن را سال هاست استفاده می کنند، برای حمایت از دختر آبی و همه زنان فوتبالدوستی که آرزوی حضور در ورزشگاه را در سر می پرورانند در تک تک ورزشگاه های کشور استفاده شود.

این تنها یک مثال و پیشنهاد است و بی شک راهکارهای بهتر دیگری هم وجود دارند که می توانند بازتاب رسانه ای بالاتری داشته باشند. به هر ترتیب باید این نکته را فراموش نکنیم که فوتبال با هوادار زنده است و اگر هوادار را از فوتبال جدا کنیم، دویدن ۲۲ بازیکن به دنبال یک توپ در یک مستطیل سبز طویل، هیچ جذابیتی نخواهد داشت؛ پس بهتر است برای احقاق حق بانوان، روح فوتبال را نشانه نگیریم، همان گونه که همواره، برگزاری بازی ها بدون تماشاگر به هر دلیلی، محکوم شده است.