عصر تبریز：اعلام ائتلاف ۳۴ کشور به رهبری عربستان سعودی همان قدر شنوندگان خبر را متعجب کرد که رهبران این کشورها را، به حدی که رهبران برخی از این کشورها در حال استیضاح وزرا و مدیران عالیرتبه هستند که کدام یک بی خبر از آنها کشورشان را وارد ائتلاف نموده و آنها هم انکار. نظر […]
عصر تبریز：اعلام ائتلاف ۳۴ کشور به رهبری عربستان سعودی همان قدر شنوندگان خبر را متعجب کرد که رهبران این کشورها را، به حدی که رهبران برخی از این کشورها در حال استیضاح وزرا و مدیران عالیرتبه هستند که کدام یک بی خبر از آنها کشورشان را وارد ائتلاف نموده و آنها هم انکار.
نظر به اهمیت روابط اقتصادی با عربستان سعودی عمده این کشورها تلاش دارند بگونه ای عدم اطلاع خود از حضور در چنین ائتلافی را اعلام کنند که سعودی ها ناراحت نشوند. ظاهرا برخی مقامات سعودی با برخی مقامات این کشورها تماس داشته اند و از آنها سوال کرده اند که نظرتان در مورد تشکیل چنین ائتلافی چیست و آنها اظهار داشته اند که طرح خوبی است و همین مستمسک شده که این کشورها عضو ائتلاف شده اند.
البته در مورد ائتلاف حمله به یمن نیز چنین اتفاقی پیش آمد و عربستان سعودی قبل از شروع عملیات بر علیه یمن نام کشورهایی را برد که بعد ها مشخص شد به هیچ وجه حاضر نبودند وارد چنین ائتلافی شوند.
سعودی ها بیش از دیگر کشورها می دانند که تشکیل یک ائتلاف منوط به گفتگوی تلفنی نمی باشد و قطعا باید تدابیر و مشاوره هایی طولانی تا حد سران کشورها انجام پذیرد و سپس اعلام تشکیل ائتلاف در پی امضای توافق نامه و یا حد اقل تفاهم نامه تشکیل می پذیرد و نه با یک کنفرانس خبری.
سوال اینجاست که با این شرایط چرا پس عربستانی ها دست به چنین کاری زده اند؟
شرایط سیاسی بین المللی و منطقه ای امروزه به سمت و سویی پیش می رود که ائتلاف های موجود در حال محو شدن می باشد و ائتلاف های جدیدی در حال شکل گیری است که برخی حتی بدون اعلام رسمی تشکیل گرفته. به عنوان مثال بحث مبارزه با داعش و تروریست ها در منطقه خاورمیانه خواه نا خواه کشورهایی همچون ایران، روسیه، سوریه، عراق و در پی آنها فرانسه، آلمان، انگلیس، ایالات متحده و دیگر کشورها را به سمت یک جبهه برده که علیرغم اختلافات شدیدی که این کشورها در برخی موارد دارند اما همه در یک جبهه قرار گرفته اند و نوعی ائتلاف نا نوشته تشکیل داده اند. حال در این ماجرا برخی کشورها همچون ایران و عراق و سوریه نیروهای عملیاتی زمینی دارند و برخی دیگر نیروهای پشتیبانی هوایی. در این گیر و دار برخی کشورها متهم به حمایت از داعش و تروریست ها می باشند که عربستان سعودی، ترکیه، قطر و کم و بیش دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در این جرگه قرار دارند و به این دلیل به این کشورها نقشی در بازی جنگ با تروریسم داده نشده.
طبیعتا این کشورها می خواهند به شکلی خود را در ماجرا وارد کنند و یکی مثل ترکیه روزی با قلدری تلاش می کند خود را با روس ها در سوریه در بیاندازد تا بلکه از کانال ناتو وارد بازی شود و روزی دیگر نیروهای خود را در عراق مستقر می کند تا بگوید من هم در این ماجرا نقش و سهمی باید داشته باشم. دیگری همچون عربستان سعودی تلاش می کند با سیاست پیش برود و از یک طرف برخی مخالفان سوری را زیر چتر خود جمع ومتحد کند تا نقشی برای خود ترسیم کند و از طرف دیگر با گرد آوردن تعدادی از کشورها طبق مقررات بین المللی که به جمعی از کشورهای عضو سازمان ملل که با هم اتحادی را تشکیل می دهد اجازه می دهد برای اعمال صلح جهانی با نیروی نظامی وارد عمل شوند، ورود کند.
خواه ناخواه برخی از این ۳۴ کشور که اقتدار بالاتری دارند ممکن است تعارفات را کنار بگذارند و همانگونه که شاهد بودیم منکر حضور در این ائتلاف باشند و برخی دیگر ضعیفتر به دلایل مختلف عمدتا اقتصادی علیرغم عدم حضور در این ائتلاف واکنشی نشان ندهند. به هر حال قوانین بین المللی تعداد ونوع کشورهای تشکیل دهنده ائتلاف را مشخص نکرده اند و فرقی نمی کند که کشور عضو این ائتلاف مثلا یک کشور کوچک دور افتاده (نمیخواهم نام ببرم تا توهینی به هیچ کشوری نشود) باشد یا مثلا پاکستان یا مالزی.
به هر صورت توانمندی ائتلاف نظامی به تعداد اعضای آن نیست بلکه به توانمندی نظامی اعضای آن ائتلاف است و قطعا برای اینکه یک ائتلاف مقتدر باشد باید نیروی زمینی قدرت مندی داشته باشد تا بتواند روی زمین جایگاهی را برای خود ترسیم کند.
با حذف نام کشورهای اسلامی ای که ارتش هایشان به دلیل جنگ های داخلی فرسوده شده مثل عراق و سوریه می توان گفت کشورهای اسلامی ای که امروزه از این توانمندی برخوردار می باشند ایران، مصر، ترکیه و پاکستان و آنسوی آب ها اندونزی و مالزی و الجزایرمی باشند که عملا هیچ کدام در ائتلاف عربستان حضور ندارند و مجموع توانمندی دیگر کشورهای اسلامی حتی به داعش هم نمیرسد چه رسد به دیگر کشورهای اسلامی.
به این دلیل نمی توان خیلی حسابی روی این ائتلاف باز کرد گو اینکه حال عربستان سعودی هم می تواند بگوید که رهبری یک ائتلاف برای مقابله با تروریست ها را عهده دارد است.
نویسنده： عماد آبشناس/اسپوتنیک
