امام حسین (ع)؛ امامی برای همه ابعاد زندگی

به گزارش عصرتبریز، امام حسین علیه‌السلام، تنها یک شخصیت تاریخی یا مذهبی نیست؛ او نماد یک مکتب کامل و زنده است که تمام ابعاد زندگی انسان را پوشش می‌دهد. از لحظه‌ای که چشم به جهان می‌گشاییم تا آخرین نفسی که می‌کشیم، می‌توانیم در آیینه‌ی زندگی او، مسیر درست را بیابیم. او امام دل‌هاست، امام فطرت‌ها، امام جهاد و صبر، امام تربیت و مهربانی و امام بینش و آگاهی.
حسین علیه‌السلام تنها برای جنگیدن نیامد، بلکه برای انسانیت و ارزش‌های والای انسانی آمد. او آمد تا به ما نشان دهد که حتی در دشوارترین شرایط، می‌توان عزت و کرامت را حفظ کرد و به اصول و اعتقادات خود پایبند ماند.آمد تا بگوید معیار زندگی نه قدرت است، نه ثروت، نه تعداد پیروان، بلکه حق و حقیقت است.
وقتی می‌گوییم: «امام حسین، امام تمام ابعاد زندگی ماست»، یعنی در هر نقش و جایگاهی که باشیم، الگویی روشن از رفتار و منش حسینی پیش روی ماست. چه پدر باشیم، چه مادر، چه جوان یا کودک، چه کارمند یا مدیر، چه دانشجو یا استاد، چه در خانه باشیم، چه در جامعه، راه و نگاه حسین علیه‌السلام به ما می‌گوید که چگونه «درست» زندگی کنیم.
یکی از مهجورترین ابعاد زندگی امام حسین علیه‌السلام، جایگاه او در خانواده است. امامی که در اوج مسئولیت الهی و اجتماعی همچنان یک پدر مهربان، همسر وفادار، برادر دلسوز و فرزند قدردان باقی می‌ماند.
رفتار امام با حضرت علی‌اکبر علیه‌السلام سرشار از محبت و همراه با تربیتی عمیق و عاطفی است. امام به‌گونه‌ای با فرزندش سخن می‌گوید و او را به میدان می‌فرستد که اوج ایمان، ادب و شجاعت در وجود علی‌اکبر تجلی پیدا می‌کند. یا برخورد امام با حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها پر از لطافت و محبت پدری است، حتی در سخت‌ترین لحظات.
او در دل جنگ هم به خانواده توجه دارد، بی‌قرار کودکان و زنان است، دل‌نگران خواهرش زینب است. چه الگویی بهتر از او برای مردان امروز که گاه مشغله‌های کاری، آن‌ها را از محبت و مسئولیت‌های خانوادگی دور کرده است؟
امام حسین علیه‌السلام با عمل و کلام، درس‌هایی عمیق در حوزه‌ی تربیت فرزند ارائه می‌دهد. فرزندانی چون علی‌اکبر، علی‌اصغر، قاسم و حتی دخترانی چون سکینه و رقیه همه تربیت‌یافتگان دامان حسینی‌اند.
او با فرزندانش گفت‌وگو می‌کند، آنان را در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت می‌دهد، روحیه‌ای عاشقانه و متعهدانه در آن‌ها می‌دمد و در نهایت آنان را با حقیقت آشنا می‌سازد؛ حتی اگر مسیرشان به میدان شهادت ختم شود.
این سبک تربیت مبتنی بر صداقت، محبت، آگاهی‌بخشی و مسئولیت‌پذیری است، چیزی که امروز نیز خانواده‌ها به‌شدت به آن نیاز دارند.
بدون شک مهم‌ترین بُعد شخصیت امام حسین علیه‌السلام ایستادگی در برابر ظلم و دفاع از عدالت است. او هرگز با ظالم سازش نکرد، حتی وقتی پیشنهادهای ظاهر فریب و امتیازدهی‌های بی‌پایه به او شد، فرمود:«شخصی مانند من، با فردی همچون یزید بیعت نمی‌کند.»
درسی است جاودانه برای همه‌ی آزادگان جهان. اگر در جامعه‌ای ظلم ریشه می‌دواند، اگر حقوق مردم پایمال می‌شود، اگر فقر، تبعیض، تحقیر و فساد دیده می‌شود، روح حسینی در دل‌ها زنده می‌شود و فریاد حق‌طلبی بلند می‌گردد. این پیام کربلاست: نه گفتن به باطل، حتی اگر بهایش جان باشد.
بسیاری گمان می‌کنند عاشورا فقط صحنه‌ی جهاد و مبارزه است، اما در دل این نبرد عظیم، اوج بندگی و توکل نیز دیده می‌شود. امام حسین (ع) در شب عاشورا و در لحظه‌های واپسین عمر خود، در شدیدترین حالت‌ها نیز به نماز، دعا و مناجات می‌پردازد.
نماز ظهر عاشورا، آن هم در میانه‌ی تیر و شمشیر نشان می‌دهد که حسین علیه‌السلام حتی در سخت‌ترین موقعیت‌ها نیز از اتصال با پروردگار غافل نمی‌شود. این بندگی ناب، جان انسان را به آسمان پیوند می‌زند.
برای ما، این یعنی اینکه در سختی‌ها، بحران‌ها، فشارها و بلاتکلیفی‌ها، اولین پناه‌مان باید خدا باشد، همان‌طور که امام حسین (ع) به خدا پناه برد.
قیام امام حسین علیه‌السلام، فقط یک نبرد فیزیکی نبود؛ بلکه نبردی بود فکری و فرهنگی. امام در مسیر کربلا بارها با مردم سخن گفت، با نامه‌نگاری، خطبه‌ها، گفت‌وگوها و حتی در لحظه‌ی نبرد، روشنگری می‌کرد.
هدف او تنها شکست سپاه یزید نبود؛ بلکه بیداری امت بود. می‌خواست جامعه‌ای که در خواب غفلت فرو رفته، چشم باز کند و حقیقت را ببیند. همین بُعد از شخصیت حسینی است که امروزه برای ما پیام دارد؛ در عصری که رسانه، شایعه، جهل و بی‌خبری جامعه را احاطه کرده، پیرو حسین کسی است که روشنگری کند، آگاه باشد، فریب نخورد و مردم را بیدار کند.
کربلا فقط یک واقعه تاریخی نیست، بلکه یک مکتب ماندگار است. به همین دلیل است که گفته‌اند: «کل یوم عاشورا و کل أرض کربلا» هر روز عاشوراست و هر سرزمینی می‌تواند کربلا باشد، اگر در آن حق و باطل روبرو شوند و انسانی مانند حسین، راه درست را انتخاب کند.
امروز هم عاشورا ادامه دارد؛ در فلسطین، یمن و حتی در دل هر انسانی که با ظلم می‌جنگد، صداقت را انتخاب می‌کند، دروغ را کنار می‌گذارد، فریب نمی‌خورد و در برابر فساد می‌ایستد. آن‌جا حسین هست، آن‌جا کربلاست.
امام حسین علیه‌السلام، فقط امام یک روز یا یک نسل نیست؛ او امام همیشه‌ی تاریخ است. امامی که راه زیستن را به ما نشان داد، نه فقط راه مُردن را. اگر بخواهیم زندگی‌مان معنا داشته باشد، باید از چراغ هدایت او پیروی کنیم.
از خانواده تا جامعه، از عبادت تا جهاد، از تربیت تا آگاهی، حسین علیه‌السلام در همه‌چیز الگوست. پس بیاییم حسین را فقط در گریه و عزاداری نبینیم؛ در رفتار، کردار، تصمیم‌ها، تربیت فرزندان، انتخاب شغل، نحوه برخورد با مردم، ایستادگی در برابر فساد و حتی در نحوه خرج کردن پول‌مان نیز حسینی باشیم.
آری، «امام حسین علیه‌السلام، امام تمام ابعاد زندگی ماست.»