تقابل بزرگ هفته بیست و هشتم لیگ برتر فوتبال ایران روز چهارشنبه با نتیجه مساوی به پایان رسید.

بخش اعظم بی اخلاقی های صورت گرفته در مسابقات لیگ برتر، از سوی هواداران پرسپولیس و در استادیوم آزادی صورت می گیرد.

تراکتورسازی حتی در این روزهای سخت هم عشق ابدی میلیون ها هوادار ترک زبان است.

مدارای کمیته انضباطی با توهین های مکرر و شعارهای ساختارشکن، تنها یک شائبه را در اذهان مردم ایران و باشگاه های لیگ برتری ایجاد می کند.

مدعیان همیشگی فوتبال ایران، این بار بی امنیتی در شهرهایی را سیبل قرار داده اند که بیشترین نقش را در امنیت کشور داشته و هنوز هم دارند.

تراکتورسازی در آستانه بازی با ذوب آهن قرار دارد و این در حالی است که این تیم از روزهای پر فروغ خود فاصله گرفته است.

جمعه گذشته، روز سیاه دیگری بر فوتبال آذربایجان گذشت و عده ای خواسته و ناخواسته، موجب بروز مشکلاتی برای تیم، هوادار و حتی مردم عادی شدند.

تراکتورسازی در شرایطی دومین باخت متوالی خود با لیکنز را متحمل شد که این دو باخت حواشی بسیاری به دنبال داشتند.

بایستی قبول کنیم که فروزان اشتباهات مهلکی انجام داده است. هر باشگاه حرفه‌ای در هر کجای دنیا هم اگر با این اتفاق مواجه شود، چنین بازیکنی را روانه نیمکت و یا جریمه می‌کند.

در این یادداشت هفت سین تراکتوری ها را برای هواداران این تیم آماده کرده ایم.

نگاه امروزی دنیا به فوتبال این است، ورزشی برای صلح و دوستی که متأسفانه در کشور ما روند این ورزش محبوب، ناخوشایند است.

طرفداران تراکتورسازی امروز و در بازی پدیده با فرهنگ کم‌نظیر خود پاسخ یادداشت «چرا این تراکتورسازی را دوست نداریم» را دادند.

سال ها پیش، وقتی تراکتور در کورس قهرمانی بود، بحث پوچ تبانی با گسترش را راه انداختند و با چاشنی چند حاشیه دیگر، این تیم از قهرمانی باز ماند.

کاش فدراسیون فوتبال به تأسی از حکم قاضی پرونده، جام هایی که با پرداخت سکه ها گرفته شده را بازگرداند.

در این مطلب فرض خواهیم کرد که که پای زنوزی به مقر فیفا برسد و بتواند با رئیس آن هم کلام شود.