عصر: به دنبال پیشرفت صنعت و گسترش چشم گیر جمعیت، اختلاط حرکت سواره و پیاده به ویژه در مراکز شهرهای بزرگ به وجود آمد که انسان را وادار به تفکر برای راه چاره جداسازی مسیرهای عابران پیاده از اتومبیل ها کرد؛ به همین دلیل پل های عابر پیاده دستاورد تفکر بشر در این حوزه بوده است.
پل های عابر پیاده همواره جزئی از مبلمان شهری محسوب می شوند که در بحث مدیریت شهری برای تسهیل تردد شهروندان مورد تاکید مسوولین شهری قرار می گیرد. پر واضح است که پل های عابر پیاده نقش موثری در حفظ ایمنی جان شهروندان و درون سازی ترافیک دارد چرا که از تردد عرضی معابر و افزایش آمار مرگ های ناشی از حوادث رانندگی شهری جلوگیری می کند.
عبور از عرض بزرگ راه های ها و خیابان های درون شهری شلوغ و پرتردد فقط با پل های عابر پیاده امکان پذیر است زیرا عبور بی وقفه خودروها مجال رد شدن از خیابان را با خیالی آسوده به عابران نمی دهد، این موضوع زمانی اهمیت پیدا می کند که بسیاری از عابران پیاده به دلیل کهولت سن یا به لحاظ طولانی تر شدن مسیر، به ندرت از پل های عابر پیاده استفاده می کنند و عبور از عرض معابر را با تمام خطرات احتمالی به جان گرفته و در اولویت انتخاب خود قرار می دهند؛ البته موضوع به همین قسمت ختم نمی شود چرا که برخی از اقشار خاص جامعه همچون سالمندان و توان یابان نیز مشکلات عمده ای در این زمینه دارند.
یکی از وعده هایی که در سال های اخیر بارها در رسانه های مجازی و نوشتاری کلانشهر تبریز به صورت متناوب شنیده شده، تجهیز تعدادی از پل های عابر پیاده به آسانسور بود.
در این راستا مسئولان استانی به منظور سهولت تردد شهروندان از مسیرهای پر تردد شهر، طی عملیات سازمان زیباسازی استان، طرح تجهیز ۵ پل عابرگذر شامل پل طوبی، پل باغلار باغی، پل بلوار ۲۹ بهمن مقابل سازمان قطار شهری، پل راهنمائی، پل عابرگذر جاده ائل گلی مقابل بیمارستان رازی به آسانسور شیشه ای را آغاز کردند.
حال نزدیک یک سال است که از وعده مدیرعامل سازمان زیباسازی که سال پیش از تجهیز اولین پل عابر گذرطوبی واقع در بلوار آزادی به آسانسور و بالابر خبر داده بود می گذرد و هیچ اقدام موثری در خصوص بهره برداری آن صورت نگرفته است.
هرچند با هزینه ی فراوانی که از بیت المال برای نصب آسانسور های این پنج پل مبادرت شده، اما متاسفانه به علت عدم راه اندازی آسانسور می توان آن هارا بلا استفاده نامید.
نکته دیگر این است که با توجه به وضعیت سنی جمعیت تبریز که به سمت پیری می رود، هر روز به شمار افرادی که توان استفاده از این پل های عابر پیاده را ندارند افزوده می شود.
پیرمردی که با مشقت و سختی فراوان سعی در بالارفتن از پله های طولانی پل عابر پیاده راهنمایی را داشت گفت: مدتی است که برای پیگیری کارهای دادگاهی یک پرونده مجبورم این مسیر را طی کنم، مسیر این پل نیز طولانی است و مجبورم با این زانوهای از کار افتاده ام این پله ها را طی کنم، از مسوولین خواهشمندم فکری به حال افرادی مانند من بکنند.
مرد میانسالی با اشاره به تعداد پله های زیاد این پل گفت: من به طور میانگین روزانه دو سه بار مجبور هستم این مسیر را طی کنم و بارها دیده ام کهنسالان، کم توان های جسمی و کودکان این مسیر را با مشکلات فراوانی طی می کنند، بیش از چند ماه است که آسانسورهای این پل نیمه کاره رها شده و بلااستفاده مانده اند، حتی پله های این پل برقی هم نیست.
دختر دانشجویی نیز که هر روز از این مسیر برای سوار شدن به اتوبوس های بی آر تی تردد می کند می گوید: بسیاری از کهنسالان و معلولین توان بالا رفتن از پله های بیشمار این پل عابر پیاده در این گرما را ندارند و همین مسئله سبب می شود تا کمترین استفاده از این پل ها شود و مردم بیشتر از چراغ راهنمایی نزدیک بیمارستان ۲۹ بهمن عبور می کنند.
در این راستا، مدیرعامل سازمان زیباسازی آذربایجان شرقی به دلیل اصلی راه اندازی نشدن آسانسور پل های عابر پیاده اشاره کرد و گفت: یکی از دلایل اصلی تاخیر در راه اندازی آسانسور پل های عابر پیاده، نداشتن مجوز راه اندازی از سوی اداره استاندارد استان می باشد.
“رضا خلیلی” اظهار کرد: تمامی این آسانسورها در مرحله تکمیل نهایی بوده و منتظر صدور مجوزهای مربوطه هستیم تا بتوانیم با نصب آنها ضمن تسهیل تردد شهروندان قدمی نیز در راستای زیبا سازی مبلمان شهری برداشته باشیم.
این گزارش می افزاید؛ امید است که لزوم تدبیر موثر مسئولان ذیربط در اقدامی عاجل برای حفظ جان مردم و سهولت تردد همشهریان مخصوصا کهنسالان و کم توانان جسمی در استفاده از پل های عابر پیاده، تلاش خود را در راه اندازی آسانسور پل های عابر پیاده مضاعف کرده و به رفع این معضل شهری بپردازند.
اکنون باید در انتظار نشست و دید که چه زمانی آسانسور های اشاره شده نصب خواهند شد.
نصر/سحر مغفرت
