به گزارش عصرتبریز، چقدر تلخ است که هر بار، طرفداران تراکتور باید سکوهای یادگار را تماما به تسخیر دربیاورند اما با ناامیدی، از راهروهای همین استادیوم بیرون بروند. چقدر تلخ است که آن‌ها هر بار باید ورزشگاه را پر کنند اما با دست خالی به خانه برگردند. داستان تراکتور و لیگ قهرمانان، قبل از آن‌که شروع شود تمام شده است اما حتی سرمربی حریف هم بعد از بازی، اعتراف کرده که این جو فوق‌العاده، فراتر از لیگ قهرمانان آسیا بوده است.
خیلی از ستاره‌های خارجی شارجه، در بهترین استادیوم‌های اروپایی به زمین رفته‌اند اما حتی آن‌ها هم در لحظه ورود به یادگار، مشغول فیلمبرداری از تماشاگران استثنایی تراکتور بودند. آن‌ها حتی بعد از سومین شکست متوالی و حذف ناامیدکننده از لیگ قهرمانان آسیا هم، شعاری علیه تیم‌شان سر ندادند. چرا که هرگز عادت نداشته‌اند در روزهای سخت، پشت تیم را خالی کنند. این بار اما باید «عیبی یوخ» را کنار گذاشت. این بار عیبی‌وار. حتما ایرادی وجود دارد که تیم تا این اندازه سردرگم است. حتما ایرادی وجود دارد که تیم، چپ و راست به حریف موقعیت می‌دهد. تراکتور به اندازه کافی، قدردان هواداران‌اش نیست.
هواداران بینظیری که نباید این چنین در محاصره شکست قرار بگیرند. هوادارانی که فعلا، فرسنگ‌ها جلوتر از تیم‌شان هستند و بر خلاف ستاره‌های تراکتور، کارشان را خیلی خوب انجام می‌دهند. این آسمان هم همیشه ابری نمی‌ماند اما حیف است که این انرژی هماهنگِ سرخ‌رنگ، این چنین به منظره‌ای از شکست گره بخورد.
