طعم تلخ سربازهای اجباری در پادگان تراکتور

عصرتبریز – سعید عبدی: موضوع مهدی ترابی و پیوستن او به تیم پرسپولیس در حالی که پیش از جام جهانی، این بازیکن با تراکتوری‎ ها قراردادی را به امضا رسانده بود، به شدت حاشیه ساز شده است. کمیته تعیین وضعیت درباره این پرونده به نتیجه رسیده و قرار است به زودی رای مجادله میان ۳ باشگاه اعلام شود. از سویی، درودگر مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی هم تاکید کرده، آنها فقط می‎خواهند ترابی به ترکیب تراکتورسازی اضافه شود و اصلا در پی گرفتن پول یا دادن رضایت نیستند. این اظهارات مدیرعامل تیم تراکتورسازی روی کاغذ اظهارات بسیار خوب و به نفع تیم تراکتورسازی تعبیر می‎شود اما در حقیقتِ موضوع نکات مهمی نهفته است که پرداختن به آنها در این مقطع حساس الزامی به نظر می‎رسد.

یک شانس بزرگ برای فوتبالیست های مشمول

پس از اینکه باشگاه تراکتورسازی به عنوان یک باشگاه نظامی مجوز جذب بازیکنان سرباز را دریافت کرد، شاهد حضور بازیکنان سرشناس بسیاری در این باشگاه بودیم. این بازیکنان برای گذراندن دوران خدمت سربازی خود این شانس را داشتند که در یک باشگاه بزرگ با شرایطی مطلوب حضور یافته و برخلاف بسیاری از جوانان دیگر که در دو سال خدمت سربازی‎شان مجبور به ترک شغل و حرفه خود هستند، حرفه خود یعنی فوتبال را در بالاترین سطح ممکن (لیگ برتر) ادامه دهند. در این میان بازیکنان بسیاری در تراکتورسازی حضور یافتند و پس از دو سال بازی به عنوان سرباز، این باشگاه را ترک به باشگاه های سابق خود بازگشتند. به طور کلی بر خلاف انتقادهای بسیاری که از این طرح میشد، طرح یاد شده علاوه برای داشتن مزایای بسیار برای باشگاه تراکتورسازی، برای بازیکنان سرباز نیز مزایای بسیاری به همراه داشت. مهمترین مزیت طرح یاد شده برای بازیکنان همان موضوعی است که در ابتدا متن به آن اشاره کردیم.

بسیاری از بازیکنان سربازی که دوران خدمت‎شان را در تراکتورسازی سپری کردند، از باشگاه هایی به مراتب سطح پایین تر از تراکتورسازی به این باشگاه ملحق شدند. گروه دیگری نیز بودند که باشگاه های قبلی‎شان هم سطح تراکتورسازی بود و گروه اندکی از بازیکنان استقلال و پرسپولیس سرباز تراکتور شدند که به هر ترتیب بازی در تراکتور برای آنها به مراتب از حضور در تیم های نظامی لیگ یکی به‎صرفه‎تر بود. به این ترتیب باید گفت که جذب بازیکنان سرباز از سوی تیم تراکتورسازی سوای تمامی ابهامات و انتقاداتی که از آن می‎شد، یک شانس بزرگ برای فوتبالیست های مشمول به شمار می‎رود.

به هر ترتیب در شرایطی که در فوتبال ایران حکمفرما بود، این طرح تنها طرحی بود که باعث می‎شد، آینده فوتبالی بازیکنان سرباز پس از دوران خدمت تحت الشعاع قرار نگیرد و این بازیکنان با همان کیفیتی که راهی خدمت شده بودند، پس از خدمت به باشگاه های قبلی‎شان بازگردند. در نتیجه این طرح برای باشگاه ها نیز یک اتفاق خوب به شمار می‎رفت هر چند که میشد و می‎شود طرح های دیگری همچون تخصیص سهمیه بازیکن سرباز برای تک تک تیم های لیگ برتری نیز پیش‎بینی کرد که البته به نظر نمی‎رسد در این شرایط شاهد عملی شدن آن باشیم.

طعم تلخ سربازهای اجباری

همان گونه که اشاره شد، بازیکنان بسیاری در طول سال های اخیر به عنوان بازیکن سرباز در باشگاه تراکتورسازی حضور یافته و تا پایان دوران خدمت شان برای این تیم در لیگ برتر بازی کرده‎اند. تعداد زیادی از این بازیکنان بدون هیچ گونه حاشیه‎ای، در تراکتورسازی حضور یافتند، دوران خدمت خود را به عنوان بازیکن سپری کردند و نهایت نیز بدون هیچگونه حرف و حدیث و جنجالی با دریافت کارت پایان خدمت‎شان راهی باشگاه قبلی خود شدند. موضوع بحث ما اما این بازیکنان نیستند. می‎خواهیم در مورد بازیکنانی صحبت کنیم که حضورشان در باشگاه تراکتورسازی به عنوان سرباز حواشی بسیاری به دنبال داشت. این بازیکنان که تعدادشان شاید به اندازه انگشتان دو دست باشد، به نوعی در باشگاه تراکتورسازی حضور یافته و دوران خدمت‎شان را در این باشگاه سپری کردند که به نظر می رسید در اجباری ترین شرایط ممکن تن به این کار داده‎اند. این در حالی است که این بازیکنان برای حضور در باشگاه تراکتورسازی هیچگونه اجباری را متوجه خود نمی‎دیدند. آنها می‎توانستند راهی دیگر باشگاه های نظامی نیز شده و حتی در صورت تمایل به عنوان یک سرباز معمولی راهی پادگان شوند!

حضور این بازیکنان در تراکتورسازی نه تنها حاصلی برای این باشگاه نداشت بلکه حواشی و جنجال های زیادی نیز ایجاد کرد که دود آن بیشتر از بازیکنان به چشم خود باشگاه تراکتورسازی رفته و این باشگاه را درگیر مسائلی کرد که جز بار منفی چیز دیگر برایش به همراه نداشت. بازیکنان یاد شده که به نظر می‎رسید قدر موقعیت به دست آمده را نمی‎دانستند، به هیچ عنوان در حد و اندازه های واقعی خود در تیم تراکتورسازی ظاهر نشدند. گرچه بسیاری از بازیکنان غیر سرباز و قدیمی تیم تراکتورسازی کم فروشی از سوی بازیکنان سرباز را تکذیب کردند اما به خوبی می‎توانیم از بازیکنانی یاد کنیم که حضورشان در تراکتورسازی به گونه‎ای بود که پس از پایان دوران خدمت سربازی آنها، هواداران تراکتورسازی آرزو می‎کردند، کاش این بازیکنان هیچ گاه پیراهن باشگاه محبوب آنها را به تن نمی‎کردند. ذات فوتبال به گونه‎ای است که بازیکنان آن با درصدی نزدیک به صد عاشق فوتبال هستند. این عشق به فوتبال باعث می‎شود که بازیکن زمانی که سوت شروع به صدا در آمد هر چه در توان دارد را برای موفقیت تیمش ارائه کند؛ این سوت هم می‎تواند سوت شروع یک دیدار در زمین خاکی محله‎مان باشد و هم می‎تواند سوت شروع یک بازی حساس لیگ برتری باشد.

اتفاقاتی که سال گذشته برای امید عالیشاه در تیم تراکتورسازی رخ داد یکی از جنجالی‎ترین پرونده های بازیکنان سرباز را در تیم تراکتورسازی به وجود آورد. هیچگونه قضاوتی در مورد این موضوع انجام نمی‎دهیم و فقط با اشاره به کل موضوع و قرار دادن سرگذشت بازیکنان دیگری چون بختیار رحمانی و حامد لک در کنار سرگذشت این بازیکن این نکته را متذکر می‎شویم که باشگاه تراکتورسازی همیشه در موضوع جذب بازیکنان سرباز یک برنده نبوده است.

سیاه و سفیدهای ترابی و تراکتور

شاید اکثر بازیکنان سربازی که سرگذشت ناموفقی در باشگاه تراکتورسازی داشتند، هیچ گاه چنین قصدی را در شروع کار نداشتند. شرایط اما برای این بازیکنان به گونه‎ای رقم خورد که نباید می‎خورد! اینک پس از گفتن موارد بسیار می‎خواهیم به نقل قول ابتدای مطلب اشاره کنیم که از سوی مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی در مورد مهدی ترابی انجام شده است. درودگر به عنوان نماینده باشگاه تراکتورسازی اعلام کرده که این باشگاه با جدیت به دنبال بازگرداندن ترابی به تراکتورسازی است. زنوزی، مالک تراکتورسازی نیز اخیر چنین موضوعی را مطرح کرده بود. در این موضوع که ترابی پیش از جام جهانی ۲۰۱۸ قراردادی را با تراکتورسازی منعقد کرده و سپس پس از پایان جام با پرسپولیس به توافق رسیده نمی‎خواهیم ورود کنیم. کمیته تعیین وضعیت به زودی رای خود را در این مورد صادر خواهد کرد. هیچ کاری هم با نتیجه رای نداریم. قصد ما از نگارش این مطلب این است که به این موضوع بپردازیم که پس از این همه کش و قوس آیا در صورت محق اعلام شدن باشگاه تراکتورسازی و فراهم شدن شرایط حضور ترابی در این باشگاه، تراکتورسازی صاحب بازیکنی خواهد شد که با تمام وجود برایش بازی کند یا اینکه این بازیکن به سرنوشت بازیکنانی دچار خواهد شد که آنها را سربازهای اجباری نامیدیم؟!

بی شک پاسخ سوال به مورد دوم بیشتر نزدیک است. ترابی بعد از جام جهانی به هر دلیلی که خودش بهتر از هر کسی می‎داند با پرسپولیس قرارداد امضا کرد. او پس از این اتفاق از عشق دوران کودکی خود به پرسپولیس بارها صحبت کرد و اینک با توجه به محرومیت پرسپولیس، برای بازی کردن در این تیم لحظه شماری می‎کند. آیا در چنین شرایطی حتی با وجود برنده اعلام شدن تراکتورسازی در مجادله سه مجهولی (سایپا – پرسپولیس – تراکتور) سرخ‎پوشان فوتبال آذربایجان واقعا حاضر به حضور این بازیکن در تیم‎شان خواهند شد؟ باشگاه تراکتورسازی به عنوان یک باشگاه بزرگ که میلیون‎ها هوادار دارد همواره یک رقیب سرسخت برای استقلال و پرسپولیس به شمار رفته و می‎رود.

به نظر می‎رسد که در شان این باشگاه نباشد که بازیکنی را در اختیار بگیرد که با این شرایط به اجبار حاضر به حضور در این باشگاه میشود. هیچ تردیدی نیست که در چنین شرایط ترابی یا هر بازیکن دیگری، کمترین بازده را برای تراکتورسازی خواهد داشت. در صورتی که ادعای تراکتوری ها صحت داشته باشد، اقدام ترابی کاملا غیر حرفه‎ای و نکوهیده است و به زودی نیز رای مربوطه نیز صادر خواهد شد. به نظر می‎رسد که باشگاه تراکتورسازی پس از اینکه رای مشخص شد در صورت پیروزی در رای بایستی تامل بیشتری روی تصمیم نهایی خود در قبال مهدی ترابی و حضور او به عنوان سرباز انجام دهد.