به گزارش عصرتبریز، سال ۱۳۹۸ به بدترین شکل ممکن به پایان رسید و وارد سال ۱۳۹۹ شدیم. با توجه به بلاتکلیفی تیم های فوتبال لیگ برتری به واسطه شیوع بیماری کرونا و تعطیلی مسابقات، تیم ها خیلی زود به تعطیلات سال نو رفتند. به هر حال بعد از سپری کردن ۴ فصل پر هیاهو و در روزهای آغازین سال جدید می خواهیم عملکرد تیم تراکتور را مورد بررسی قرار دهیم:
تابستان ۹۸؛ تحقق رویای دیرین تی تی ها
پس از اینکه تراکتور اولین فصل خود را به عنوان یک تیم خصوصی با عدم توفیق در کسب جام به پایان رساند، مالک این تیم با سیاستی متفاوت در بازار نقل و انتقالات ظاهر شد. تابستان نقل و انتقالاتی لیگ نوزدهم تراکتور شباهت زیادی به فصل گذشته نداشت و بمب های بزرگی در آن ترکانده نشد. البته در این برهه یک اتفاق بزرگ برای هواداران تراکتور رخ داد و آنها بعد از سال ها انتظار، سرانجام مصطفی دنیزلی، سرمربی محبوب ترکیه ای را روی نیمکت تیم شان دیدند. دنیزلی که از محبوبیت بالایی در نزد هواداران تراکتور برخوردار بود، در سال های اخیر همواره جزو نامزدهای نشستن روی نیمکت سرخ پوشان به شمار می رفت اما هیچ گاه به گزینه انتخابی مدیران تبدیل نمی شد. تا اینکه زنوزی توانست دنیزلی را به تبریز بیاورد. یک فصل رویایی برای تراکتوری ها در پیش بود. آنها سه کاپیتان تیم ملی را حفظ کرده بودند و تا حدود زیادی هم توانسته بودند نقاط ضعف شان را پوشش دهند؛ البته کمبود نفر در خط دفاعی موضوعی بود که همه کارشناسان به آن اذعان داشتند و دقیقا تراکتور در طول نیم فصل اول از این موضوع بیشترین و بدترین ضربه ها را خورد. دنیزلی با تراکتور توفانی آغاز کرد. تیم او در یک دور برد متوالی قرار گرفته بود و هیچ حریفی جلودارش نبود. تراکتور با هدایت دنیزلی تا هفته هفتم، پنج برد و دو تساوی کسب کرد. دو برد و دو تساوی از این تعداد را تراکتور در فصل تابستان رقم زد تا فصلی آرام را پشت سر گذاشته و وارد یک پاییز چالش برانگیز شود.
