به گزارش عصرتبریز، غافل شدیم و غفلت‌مان سیل را به منزلگه عشاق رساند. سخن از مدفن ۴۰۰ شاعر نامی است؛ سخن از منزلگه حکیم طوسی تا شهریار ملک سخن، از خاقانی، قطران، همام، ثقه‌الاسلام و میرزاطاهر خوشنویس و باز هم شهریار و شهریار و شهریار…
شاید می‌دانست و گفته بود؛
“یئر توتوب غمخانه ده قیلدیم فراموش عالمی….”
و چنین گوید؛
شهریارم گرچه من سوز مولکونون سلطانی‌ام
گوز یاشیمدان باشقا یوخ دُر شهواریم منیم
سیل بی‌تدبیری آوار ناشیگری را بر سر گورستان تاریخی سرخاب تلنبار کرد و امروز با گذشت بیش از ده سال هنوز آواربرداری آن تمام نشده است و چنین می‌نماید که هنوز زمستان‌های سردی پیش‌رو دارد.
شاید اگر شهریار چنین روزگارانی را بر مدفن عارفان می‌دید وصیتی دیگر داشت و امروز در آن خاک آرمیده نبود. آنچه بر سر سرخاب آمد….بگذریم….
حال بیش از یک دهه هست که با تمام تلاش‌ها هنوز پروژه‌ای به نام احداث مجموعه مقبره‌الشعراء ساری و جاری‌ست و می‌گویند که تصمیم بر این شده است شهرداری نیابتاً پروژه را پیش ببرد. شاید بیش از هر کسی تقلای تکمیل و اتمام عملیات احداث و تکمیل آن را درک می‌کنم. چنین می‌نویسند که متولی آن فرهنگ و ارشاد است و شهرداری مجری آن. و دیگر ردیف اعتبار دولتی برای تکمیل و احداث سازه پیرامونی‌اش نیست.
چه بر سرت آمد و چنین آش خامی نصیبت‌ات شد؟ روا بود که پروژه‌ای با اعتبار و ردیف بودجه دولتی امروز در وضعیت اقتصادی موجود چنین لاک‌پشتی جلو برود؟ بعید می‌دانم متولیان و تصمیم‌گیرندگان دیگر شهرهای تاریخی قبول می‌کردند که یک پروژه ملی از ردیف بودجه دولتی خارج و بار آن بر دوش مردم یک شهر گذاشته شود.
لازم است نمایندگان محترم استان در مجلس شورای اسلامی بالاخص نمایندگان بزرگوار تبریز کهن بیش از هر پروژه دیگری کمر همت را بر احیای تاریخ و هویت خدشه‌دار شده‌اش بگذراند. لزوم تعریف، تصویب و تخصیص اعتبار ویژه و وجود ردیف بودجه‌ای دولتی در کنار تسریع در اجرای آن از سوی شهرداری برای تکمیل پروژه بیش از هر پروژه دیگری احساس می‌شود تا شاید کمی از آلام شهریارش کاسته شود و حصار بی‌تدبیری و غم و اندوه مقبره‌الشعراء جمع گردد.
پروژه‌های عمرانی به شرطی مطلوب و مقبول است که اصالت، تاریخ، فرهنگ و هنر یک ملت را خدشه‌دار نسازد. در کنار پروژه‌های راهسازی، افزایش خطوط ریلی، تامین انرژی، پل، روگذر و … مقبره‌الشعراء را هم دریابید و از حصار آهن و بتن رها سازید.
ما مقبره‌الشعرای دیگری نداریم…
آرزو مبصر
۹۹.۶.۲۷
