دکتر محمد کلامی تحلیلگر اقتصادی در گفت‌وگو با عصرتبریز در تعریف حاشیه‌نشینی گفت: حاشیه‌نشینی پدیده ای است که با اسکان غیر رسمی و بدون مجوز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کنار شهر ایجاد می‌شود. حاشیه‌نشینی در شهرهای ایران بصورت شهرک نشینی در حومه شهرها و همچنین الونک نشینی دیده می‌شود شهرکهای حاشیه‌نشین در اصل روستای شهر هستند.
وی افزود: حاشیه‌نشینی از پیامدهای رشد سریع و ناهماهنگ برنامه های اقتصادی و افزایش دوگانگی اجتماعی – اقتصادی است. حاشیه‌نشینان کسانی هستند که بیشتر تحت تاثیر عوامل منفی زادگاه خود و کمتر در اثر جنبه های مثبت شهر، به شهر روی آورده اند ولی به علت نداشتن مهارت، سرمایه و … نتوانسته اند جذب اقتصاد و بازار کار شوند این امر باعث عدم تمکین مالی انها شده و انها را به حاشیه رانده و مجبور به سکونت در محله های ارزان کرده است
کلامی با بیان اینکه بر اساس برخی آمارها تبریز دارای بیش از ۴۰۰ هزار حاشیه‌نشین است ضرورت توجه به این مناطق از سوی برنامه ریزان استانی خواستار شد.
تحلیلگر اقتصادی خاطرنشان ساخت: حاشیه شهرها به دلیل دوری از مرکز و نیز نبود امکانات فرهنگی، امنیتی و اقتصادی از نظر اجتماعی بستر خوبی برای گرایش به تخلف و جرم محسوب می‌شود، از این منظر، مقابله با آسیب‌های اجتماعی در حاشیه‌ها و پیشگیری از وقوع جرم در این مناطق یک ضرورت به شمار می‌رود.
این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: لازمه پیشگیری از ارتکاب جرایم در این قبیل محلات، شناسایی و اشراف کامل و ارایه خدمات متناسب برای رفع مشکلات و نیازهای حاشیه‌نشینان، توسط دستگاه‌های مسئول است.
کلامی تصریح کرد: نباید اجازه داد مناطق حاشیه‌نشین تشکیل شود اما وقتی این مناطق شکل گرفت، باید همه برای توانمندسازی آن تلاش کنند. در اکثریت موارد نهادهای مسول به انکار این مناطق و عدم ارایه امکانات مناسب به این مناطق می‌پردازند در نتیجه زمینه جرم را در این مناطق فراهم نموده و این مناطق را به محلی امن برای مجرمان تبدیل می‌کنند که این موضوع هم امنیت مناطق حاشیه‌نشین و هم امنیت کل شهر را تهدید می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: برخی آمارها بیانگر این موضوع است که بیش از ۴۰۰ هزار حاشیه‌نشین در مناطق حاشیه شهر تبریز زندگی می‌کنند که نیازمند خدمات مختلف شهری و نیازمند مشاوره های مختلف هستند.
