عصر تبریز： نشست استاندار آذربایجان‌شرقی با اصحاب رسانه برگزار شد که این بار هم جای خالی تنها بانوی صاحب مقام در کاخ استانداری، در بین دیگر معاونان و مدیران اطراف شخص اول استان دیده می‌شد. اسماعیل جبارزاده دوشنبه شب در حالی وارد تالار جمهوری استانداری شد که معاونان توسعه مدیریت و منابع انسانی، فنی و […]
عصر تبریز： نشست استاندار آذربایجان‌شرقی با اصحاب رسانه برگزار شد که این بار هم جای خالی تنها بانوی صاحب مقام در کاخ استانداری، در بین دیگر معاونان و مدیران اطراف شخص اول استان دیده می‌شد.
اسماعیل جبارزاده دوشنبه شب در حالی وارد تالار جمهوری استانداری شد که معاونان توسعه مدیریت و منابع انسانی، فنی و عمرانی، سیاسی و امنیتی، برنامه‌ریزی و جمعی از مدیران حوزه‌های مختلف استانداری او را همراهی می‌کردند.
آقای استاندار همراه با معاونان و مدیران خود و حتی چند تن از مدیران استانی در این نشست حاضر شده بود تا سؤوالات و دغدغه‌های خبرنگاران را بشنود ولی انگار این بار هم نیازی به حضور مدیرکل امور بانوان و خانواده استاندار آذربایجان‌شرقی دیده نمی‌شد و کسی هم متوجه این جای خالی نبود.
هر چند حضور فعال و مستمر زنان در بخش‌های مختلف سیاسی و اجتماعی همواره یکی از رویکردهای اصلی و اساسی دولت تدبیر و امید بوده و از همان ماه‌های آغاز بکار دولت یازدهم با انتصاب چند فرماندار و بخشدار زن برای نخستین بار در نقاط مختلف کشور، این رویکرد نه به سان یک شعار خوش رنگ و لعاب که به مثابه یک رویکرد عملی ثابت شده است ولی گویی ماجرا در آذربایجان شرقی کمی با دیگر استان‌ها متفاوت است.
با سکانداری اسماعیل جبارزاده در استانداری آذربایجان‌شرقی و انتخاب و گرد هم آمدن حلقه معاونین و مدیران، او ابتدا زهرا کرمانی را به عنوان مدیرکل امور بانوان و خانواده خود منصوب کرد تا بارقه امیدی برای فعالین حوزه زنان استان باشد ولی خیلی زود با پیش آمدن پاره‌ای مشکلات، کرمانی جای خود را به سهیلا امیری داد تا بالاترین درجه مدیریتی زنان استان تا امروز در دست امیری باشد.
هر چند طی این مدت نسبتا طولانی سهیلا امیری سعی داشته در برخی جلسات مرتبط با حوزه خود حضور یابد ولی به گفته فعالین اجتماعی حوزه زنان، عملکرد وی بیشتر جنبه تشریفاتی و اداری داشته است. به طوری که با توجه به چارت اداری استانداری، صرفا حضور یک زن برای خالی نبودن این پست لازم بوده و انتظاری از وی جز حضور در برخی مواقع، نیست.
چیزی که به نظر می‌رسد، کمرنگ بودن نقش مدیرکل امور بانوان و خانواده استاندار آذربایجان‌شرقی بیش از کند و کاو شخصیتی در نحوه مدیریت امیری، به نوع نگرش اسماعیل جبارزاده مربوط می‌شود.
در روزهای آغاز بکار دولت که از هر گوشه و کنار کشور خبر انتصاب زنان به عناوین مختلف به گوش می‌رسید، جبارزاده با بی‌اعتمادی به زنان در واگذاری پست‌های مدیریتی استان، امید زنان آذربایجان‌شرقی را از سهم داشتن در تحولات کلان کشوری نا امید کرد.
او تمام مدیران خود را از بین مردان انتخاب کرد و هیچ درصدی را به زنان تعلق نداد تا انبوهی از زنان تحصیل کرده و با تجربه‌های مدیریتی در بخش‌های مختلف کوچک نتوانند جایی در رقابت نابرابر با همتایان مرد خود پیدا کنند.
بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم، با توجه به برنامه هایی که برای کاهش نرخ بیکاری انجام شده نرخ بیکاری در آذربایجان شرقی برای مردان ۴ درصد کاهش داشته اما بیکاری زنان ۳٫۵ درصد رشد داشته است که نشان می‌دهد مسؤولان استانی در این مورد یا برنامه‌ای نداشته اند و یا اگر داشته اند کم کاری کرده اند که نتوانسته اند آمار بیکاری زنان را کاهش بدهند.
به تبع این نرخ اشتغال زنان هم کاهش داشته است به طوری که در سال ۹۲نرخ اشتغال زنان ۱٫۲درصد کاهش داشته در حالی که نرخ اشتغال مردان ۲درصد افزایش داشته است. اگر بخواهیم مصداقی تر این آمارها را بازگو کنیم در سال ۹۲؛ تعداد ۲ هزار و ۶۶۸ مرد در استان استخدام شده اند در حالی که سهم زنان ۲۱۶نفر بوده است.
این آمارها و آمارهای نگران کننده دیگری که از ازدواج چهار هزار و ۴۸۸ مورد ازدواج دختران زیر ۱۵ سال و سه مورد ازدواج زیر ۱۰ سال طی سال ۹۲ در آذربایجان شرقی خبر می دهد همه و همه نیاز به دغدغه‌مندی شخص اول استان برای پیشگیری از این روند را تشدید می‌کند.
مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری آذربایجان شرقی شاید می‌تواند با حمایتی بیشتر و تعریف شدن وظایفی نه صرفا تشریفاتی که کاربردی، از رکود و رخوت خارج شده و گامی برای جا به جایی این آمار نگران‌کننده بر دارد.
یادداشت از: سحر فکردار
