به گزارش عصرتبریز، مرتضی آبدار که از سوی سازمان قطار شهری تبریز و حومه در اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مامور است، از ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۵ مسوولیت این اداره کل را بر عهده دارد.
شهریور ۹۷ پس از حواشی مربوط به ماندن یا نماندن مرتضی آبدار، او طی حکمی از سوی رئیس سازمان میراث فرهنگی در این سمت مجدداً ابقا شد.
حال با اتمام دوره کاری مدیرکل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی با سابقه بیش از ۳۵ ساله اش در سمت های دولتی هنوز خبری از بازنشستگی وی به گوش نمی رسد.
چندی پیش نامه تکمیل سوابق کاری آبدار از سوی مدیرعامل قطار شهری به مسوولان استانی ارسال شد.
مصطفی مولوی در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ماه سال‌‌جاری در نامه‌ای به معاونت امور عمرانی استانداری آذربایجان‌شرقی اعلام کرده بود: «با عنایت به تکمیل سوابق خدمتی مرتضی آبدار بخشایش به مدت ۳۵ سال و ۵ ماه به جهت جلوگیری از هرگونه مسوولیت‌های قانونی که متوجه این سازمان بوده، از این رو از اول خرداد ماه سال ۹۸ امکان پرداخت حقوق و مزایای مشارالیه برای این سازمان مقدور نخواهد بود، خواهشمند است در خصوص ادامه همکاری مشارالیه در اداره‌کل میراث فرهنگی استان این سازمان را راهنمایی و ارشاد کنید.»
پورمحمدی استاندار آذربایجان‌شرقی نیز طی نامه‌ای به رئیس سازمان میراث فرهنگی در تاریخ چهارم خرداد ماه ۹۸ با اشاره به نامه سازمان قطار شهری تبریز مبنی بر تکمیل سوابق خدمتی آبدار، از مونسان درخواست کرده بود تا وضعیت خدمتی این مدیر بازنشسته، تعیین تکلیف شود.
البته آبدار در نشست خبری در واکنش به انتقادها نسبت به عدم بازنشستگی‌اش پس از ۳۵ سال سابقه کاری، گفته است: «تا مادامی که فردی معرفی نشده، مدیرکل میراث فرهنگی هستم.»
او همچنین تاکید کرده است: «نزدیک به ۳۵ سال است که سابقه خدمت دارم و طبق استعلام قطار شهری از صندوق بازنشستگی، سابقه‌ام ۳۴ سال و ۴ ماه است.»
در عین حال طبق شنیده‌ها برخی از اعضای شورای اسلامی شهر با اعمال نفوذ و فشار در صدد حفظ وی برای یک سال دیگر در این پست هستند.
ظاهرا برخی دوست دارند آقای آبدار همچنان در صندلی مدیر کلی میراث فرهنگی به استان یا بهتر بگوییم در راستای اهداف آنها خدمت کند! سوال اینجاست چه دست‌هایی پشت پرده برای ابقای او در سمت‌اش وجود دارند که توانشان فراتر از قانون است؟!
سال‌‌هاست چرخه مدیریت در آذربایجان‌شرقی در حال دور خوردن و جابه جایی بین گروهی از مدیران ثابت است، مدیرانی که دوست ندارند حالا هم صندلی خود را ترک کنند.
