اخیرا برنامه‌ای اینترنتی در تبریز راه‌اندازی شده که اقدام به تهیه گزارش‌های مردمی از سوژه‌های خاصی می‌نماید.
کاری نداریم مجوز دارد یا نه، ولی چندمورد گزارشی که پخش شده، حکایت از جسارت تهیه‌کنندگان آن و عبور از خطوط قرمز رسانه‌ای دارد.
در آخرین گزارش این برنامه اینترنتی، خبرنگار یا به اصطلاح گزارشگر این برنامه در یک محیط دانشگاهی که ظاهرا خارج از محوطه بیرونی دانشگاه تبریز است، با طرح این سوال که «نیاز جنسی وی نجور برطرف الیسن؟» (چگونه نیاز جنسی خود را برطرف می‌کنی؟)، سراغ دختران و پسران دانشجو رفته و نظرات آن‌ها را در این خصوص جویا شده است.
گزارشگر تا جایی پیش رفته که برخی از مخاطبان را آزار داده و به مرز بی‌حیایی هم نزدیک شده است. پرسش سوالاتی بی‌پرده و قبیح!
معلوم نیست بر اساس کدام سواد رسانه‌ای گزارشگر میکروفن به دست گرفته و خیلی صریح و بی‌پرده از دختر دانشجو سوال می کند شما چگونه نیاز جنسی خود را برطرف می کنید؟ در جایی دیگر دانشجوی پسر با عزت و افتخار خود را هم جنس باز معرفی می‌کند.
دانشجوی پسر دیگری نیز در پاسخ به سوال گزارشگر از خودارضایی خود بی‌پرده سخن گفته و در مقام دفاع از اقدام خود بر می‌آید.
در جایی از گزارش نیز یک مصاحبه‌شونده ادعا می‌کند بسیاری از دختران به ترکیه سفر میکنند تا نیازهای جنسی خود را برطرف کنند.
نکته جالب دیگری که می‌توانیم از این گزارش به آن پی ببریم، جسارت بیش از اندازه مصاحبه‌شوندگان جوان است. درحالی که مردم عادی حتی از گفتگو درمورد مسائل عادی و مثبت از مصاحبه با خبرنگاران و خبرگزاری‌های رسمی اجتناب میکنند، اما در این گزارش شاهد آنیم که مصاحبه‌شوندگان به راحتی زندگی بسیار شخصی خود را با رسانه در میان می‌گذارد.
مزیت های تولید و انتشار محتوا در فضای مجازی بر کسی پوشیده نیست، این فضا موقعیتی ایجاد کرده است تا کسانی که به هر دلیلی تا به امروز هیچ وقت فرصت دیدن شدن در تلویزیون، سینما و تئاتر را نداشته‌اند، دیده شوند.
اما دیده شدن به چه قیمتی؟ در کار رسانه ای، گزارش‌نویسی، بهتر از قضاوت یا استنتاج یک‌طرفه و شخصی است؛ برای این کار هم نیازمند آمار و اطلاعات هستیم، یعنی اگر وضعیت بحرانی یک آسیب اجتماعی اسفناک را بررسی می‌کنیم باید با زبان آمار و اعداد و کارشناسان سخن گفته و نگاه روندی نیز به موضوع داشته باشیم؛ در این صورت ادعای ما قدرت اقناعی بیشتری پیدا خواهد کرد.
در عالم انصاف نباید برای دیده شدن در عرصه رسانه و تولید گزارش های آبکی و بی‌هدف، اصول حرفه‌ای، علمی و حتی قاعده‌های جهانی را زیر پا بگذاریم.
هر چند این گزارش امتیازاتی را هم دارد اما از بس قداست و حرمت خبری را شکسته که رسالتش در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.
در گزارش اخیر این برنامه اینترنتی، ردپایی از ایده، سناریو و دکوپاژ نیز دیده نمی شود و بیشتر شبیه سوژه‌های خاصی از قبیل کچلیک و سجاد رضایی و … است که هیچ وقت در عالم رسانه و خبر جایی برای خود باز نخواهند کرد.
نیاز جنسی هر چند می تواند از سوژه های ناب و جنجالی یک رسانه باشد و تبدیل به یک جریان یا چالش شود ولی اگر گزارشی با این محوریت چارچوب ها را رعایت نکرده و هدفمند نباشد، بازخورد منفی در جامعه خواهد داشت.
اگر قصدمان، درمان معضل جنسی است؛ می بایست کارشناس یا متخصصی در این خصوص نظرات کارشناسانه ارائه دهد و نه اینکه خبرنگار صرفا موضوع را مطرح کند و آبروی عده‌ای را به آسانی برده و هیچ خروجی و نتیجه‌گیری از طرح موضوع نباشد.
✍️پویا خوش‌پیمان/ بهنام عبداللهی
