عصر تبریز: روزنامه‌نگارها جایشان در بهشت است، زیرا در بهشت به دکترها نیازی نیست، برای اینکه کسی بیمار نمی‌شود. معمار و مهندس و متخصص و کارشناس‌های گوناگون هم احتیاج ندارد، کشیش و اهل کلیسا هم نمی‌خواهد چون کسی کار یا فکر بد نمی‌کند تا نیازمند موعظه و راهنمایی باشد. وجود بقیه اصناف هم لازم نخواهد […]
عصر تبریز: روزنامه‌نگارها جایشان در بهشت است، زیرا در بهشت به دکترها نیازی نیست، برای اینکه کسی بیمار نمی‌شود.
معمار و مهندس و متخصص و کارشناس‌های گوناگون هم احتیاج ندارد، کشیش و اهل کلیسا هم نمی‌خواهد چون کسی کار یا فکر بد نمی‌کند تا نیازمند موعظه و راهنمایی باشد. وجود بقیه اصناف هم لازم نخواهد بود چرا که همه‌‌چیز و تمام امکانات پیشاپیش آماده شده، اما ساکنان شمال و جنوب و دیگر نواحی بهشت می‌خواهند بدانند که در هر گوشه چه اتفاقی روی می‌دهد… و اینجاست که اهمیت وجود روزنامه‌نگار آشکار می‌شود.» این چند جمله را روزنامه‌نگاری به نام چارلز کلایتون گفته است. درحالی‌که در تمام طول سال خبرنگاران از مشکلات دیگران می‌نویسند، ۱۷مرداد تنها روزی است که ممکن است چنین مطالبی را در رسانه‌ها بخوانید؛تنها یک روز در تقویم که سهم خبرنگاران شده است… .
فهرست طولانی مشکلات
درحالی‌که خبرنگاران بارها به‌عنوان نماینده اصناف و قشر‌های مختلف پیگیر مشکلات آنها بوده‌اند، خودشان با فهرست طولانی از مشکلات مواجه هستند که انگار به این زودی‌ها هم قرار نیست حل شود.مثل همه سال‌های گذشته همچنان امنیت شغلی، مهم‌ترین دغدغه خبرنگاران است. به‌دلیل بی‌ثبات بودن رسانه‌ها، خبرنگاران هم وضعیت شغلی نا‌مطمئنی دارند.وقتی بعضی روزنامه‌ها یک سال هم عمر نمی‌کنند، امنیت شغلی خبرنگار معنایی ندارد. در رسانه‌های با ثبات هم تقریبا هیچ تضمینی برای تداوم به کارگیری خبرنگاران وجود ندارد. اگر چه پیش از این مشاور رئیس‌جمهور در امور رسانه تأکید کرده بود که امنیت شغلی خبرنگاران از اولویت‌های دولت یازدهم است و وعده تحقق بیمه تکمیلی برای خبرنگاران را داده بود اما این موضوع همچنان مشکل حل نشده بسیاری از اصحاب رسانه است.با وجود تلاش‌های چند ساله خبرنگاران، هنوز اجرای قانون سخت و زیان‌آور بودن حرفه روزنامه‌نگاری، با دشواری‌هایی روبه‌روست و ماده ۷۶قانون تأمین اجتماعی هم ناقص اجرا می‌شود.هم‌اکنون بسیاری از شعب تأمین اجتماعی به قانون مشاغل سخت و زیان‌آور که بر‌اساس آن هر سال فعالیت معادل ۱/۵سال محاسبه می‌شود، توجه نمی‌کنند.
بازنشستگی ۲۰ ساله خبرنگاران تقریبا روی زمین مانده است. برخی از خبرنگاران با ۲۰یا ۲۵ سال سابقه بیمه، با این توجیه که در لیست بیمه‌ای رسانه آنها به تأمین اجتماعی عنوان «کارمند» برای‌شان درج شده است، امکان بازنشستگی در این مدت را ندارند. این در حالی است که آنها تمام زمان خدمت‌شان را به‌عنوان خبرنگار، دبیر، سردبیر و… طی کرده‌اند اما صرفا کارگزینی رسانه مربوطه در لیست ارسالی به تأمین اجتماعی عنوان کارمند را برای آنها درج و ثبت کرده است.
دستمزد پایین
حقوق‌های پایین که معمولا با تأخیر‌های چند روزه تا گاهی چند ماهه پرداخت می‌شوند، مشکل بعدی و البته قدیمی خبرنگاران است. کم نیستند خبرنگارانی که بدون هیچ‌گونه قراردادی مشغول به فعالیت هستند و حقوق‌های دریافتی آنها از حداقل‌های اعلامی وزارت کار نیز پایین‌تر است. بسیاری از خبرنگاران ایران به همین دلیل همزمان در چند حوزه متفاوت فعالیت دارند و با وجود اینکه این کار نقطه‌ضعف شغل‌شان محسوب می‌شود، ناگزیر هستند آن را انجام دهند چون به درآمد نیاز دارند.به همه اینها این را هم اضافه کنید که در بسیاری از رسانه‌ها تقریبا از ارتقای شغلی خبری نیست و یک خبرنگار ناچار است سال‌ها با حقوقی که تقریبا تغییر قابل توجهی نکرده در یک سمت کار کند. درجه‌بندی خبرنگاران در ایران تقریبا یک موضوع فراموش شده است.واقعیت این است که در کشور ما خبرنگاران به سختی استخدام می‌شوند، حقوق کمی می‌گیرند و به آسانی اخراج می‌شوند.
ورود غیرحرفه‌ای‌ها
در گذشته‌های نه چندان دور بیشتر نیروهای یک رسانه از خبرنگار تا سردبیر از شایسته‌ترین و برگزیده‌ترین‌ها بودند اما در سال‌های اخیر دروازه ورود به عالم رسانه بیش از همیشه باز شده است.تعداد زیادی از افراد فاقد تحصیلات یا دارای تجربه مرتبط به‌عنوان خبرنگار در رسانه‌ها مشغول به‌کار شده‌اند. مدیران و سردبیران برخی رسانه‌ها نیز افراد سیاسی بوده‌اند.با ورود مدیران سیاسی به رسانه‌ها و قشون‌کشی اطرافیان آنها به مطبوعات عرصه برای روزنامه‌نگاران و خبرنگاران حرفه‌ای سخت‌تر از همیشه شده است.درحالی‌که در بسیاری از رشته‌ها اصولا اجازه کار به افرادی غیرمرتبط با شغل مربوط را نمی‌دهند، ورود افرادی که از جنس رسانه و از اهالی مطبوعات نیستند تقریبا به یک رویه جاری تبدیل شده است. به فهرست طولانی مشکلات خبرنگاران در ایران باید سر و کله زدن با روابط عمومی‌هایی که حاضر به انتشار اطلاعات نهاد‌شان نیستند را اضافه کرد.
۱۷مرداد سال آینده هم خواهد رسید و احتمالا آن روز هم می‌توان همین گزارش را بدون هیچ تغییری منتشر کرد؛ تا آن زمان خبرنگاران بارها بیمه کارگران ساختمانی را دنبال می‌کنند، برای مسکن مهر از مسئولان سؤال خواهند پرسید، پیگیری پرونده استخدام معلمان را از یاد نمی‌برند، برای دفاع از حقوق معلولان چندین مطلب خواهند نوشت، مشکلات بازنشستگان را گزارش خواهد کرد و… بی‌آنکه کسی از مشکلات آنها بنویسد و اصلا خبرنگاری شاید همین!
دشواری‌های بیمه خبرنگاری
معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد چندی قبل در پاسخ به خبرنگاری درباره بیمه شدن خبرنگاران نیمه‌وقت با اعلام اینکه هزینه بیمه توسط این وزارتخانه به رسانه‌ها پرداخت می‌شود به این خبرنگاران توصیه کرد از رسانه‌ای که بیشتر با او کار می‌کنند تقاضا کنند آنان را بیمه کند. حسین انتظامی همچنین درخواست کارت حرفه‌ای روزنامه‌نگاری از طریق سایت سمان را راهکار دوم دانست و اعلام کرد اگر امتیاز خبرنگاری افزون بر ٣٠ از ١٢٠ باشد بیمه به آن تعلق می‌گیرد. به‌گفته وی اگر امتیاز این افراد کمتر از ٣٠ شود به‌عنوان خبرنگار آماتور در صندوق اعتباری هنر بیمه می‌شوند.اگر چه تلاش‌هایی شده است اما با وجود این، تعداد زیادی از خبرنگاران امکان استفاده از این شرایط را ندارند.( منبع: همشهری)
