عصرتبریز – جهانبخش احمدیان: فعل و انفعالات روی داده در هر باشگاه پر طرفداری، واکنش هایی را در بین هواداران آن ایجاد می کند که امری طبیعی است. قطعا نمی توان پایه تصمیمات باشگاهی بر اساس این واکنش ها باشد. اما زمانی که بخش اعظمی از هواداران به یک رویداد باشگاهی، منتقد هستند، مطمئنا ایرادی در کار است و بایستی آن را رفع و رجوع کرد.
هواداران تراکتور به عنوان فوتبالی ترین طرفدار این رشته ورزشی در کشور نیز از این قاعده مستثنا نیستند و در قبال هر حرکت صحیح یا اشتباه مدیران تیم، واکنش هایی به موقع داشته اند. به عنوان مثال در جریان جذب بازیکن ارمنی، این هوادار آگاه می دانست که حضور این بازیکن در باشگاه بمب حاشیه است و موجب هدررفت هزینه و سهمیه خارجی خواهد شد و با اعتراض به موقع، موجب دیپورت او شد. حال شاید برخی افراد این حرکت مدیرعامل سابق تیم را در آغاز کارش، پوپولیستی و در جهت کسب اعتبار هوادار بدانند، ولی حرکتی قابل توجه از سوی مدیریت چند سال پیش در قبال، احترام و تعامل با هوادار بود.
تجربه نشان داده است که هر جایی از تاریخ باشگاه، توجه به خواسته ها و خرد جمعی هواداران مثمر ثمر بوده و بر عکس آن موجب خسران باشگاه شده است. نمونه عینی آن زمانی است که اکثر قریب به اتفاق هواداران مخالف حضور محسن بنگر در باشگاه بودند ولی عدم توجه به خواست و اراده هواداران، موجب حضور این بازیکن پرسپولیسی در تراکتور و خیانت آشکار وی به تیم شد. امثال این مورد در تاریخ باشگاه زیاد است، امید عالیشاه، نوراللهی، محسن فروزان، محمد اهل شاخه و دیگر بازیکنان رانده شده از سرخابی های تهران که هر یک به نوعی موجب حاشیه و خسران باشگاه شدند. الان عالیشاه با دو بازی، طلبکار یک میلیارد و نیمی تراکتور در کمیته تعیین وضعیت است.
سال گذشته نیز همین اتفاق افتاد و توجهی به خواست و اعتراض هواداران در جذب بازیکن نشد. به طرز عجیبی تمام بازیکنان جذب شده توسط مهاجری از تراکتور کنار گذاشته شدند بدون اینکه رضایتنامه بگیرند و یا باشگاه های مقصد مبلغی در قبال حضور آنها پرداخت کرده باشد. تا جایی که یادمان می آید تمام این قراردادها، ۳ یا ۴ ساله بودند.
البته در این مورد ضعف رسانه ای و اطلاع رسانی باشگاه نیز می تواند دخیل باشد و شاید این موارد ذکر شده انجام گرفته ولی رسانه ای نشده است.
امسال نیز به همان منوال قبل و در سکوت خبری کمک مربی جذب تیم شد که هواداران معترض حضورش بودند و در نهایت هم با بهانه همیشگی بسیاری از ورزشکاران خداحافظی کرد. بازیکنانی نیز جذب شده اند که باز با تکیه بر همان خرد جمعی هواداران، می توان حدس زد که آینده ای در تیم نخواهند داشت.
شاید برخی معترض عبارت (بازیکنان سرخابی) باشند، ولی به قول معروف مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید می ترسد. نمی خواهیم بلایی که محسن بنگر و عالیشاه و فروزان سر تیم آوردند، دوباره تکرار شود و از این روی، نظر جمعی هوادار را اصلح بر هر نظر دیگری می دانیم؛ چرا که تجربه ثابت کرده است هوادار ترکتور فهم فوتبالی بالایی دارد و یک گام از فوتبال ایران جلوتر است.
