به گزارش عصرتبریز، با آرامش تمام و بعدازخداحافظی از خانواده استارتی هم به ماشین میزنم و از پارکینک خونه خارج می شوم …
همزمان رادیو خبر ساعت ۷ صبح را شروع میکند.” اینجا تهران است صدای جمهوری اسلامی ایران / سر خط خبرها…”
آغاز احداث ۲۸ پارکینگ جدید طبقاتی با ظرفیت بیش از ۱۰ هزار فضای پارک در پایتخت…
کجکاوی ام گُل می کند صدای رادیو را بیشتر میکنم و با خودم می گویم واقعا چرا تبریز از این خبرها نیست ؟!
در شهرما مردم هرجا که دوست داشته باشند ماشین پارک می کنند … از اوضاع خیابان ها و پارک های دوبله و سبله بگیرید تا پیاده روها و کوچه هایی عریض که دیگر امکان تردد نیست … ! مثلا همسایه روبه رویی ما وقتی ماشینش را در کوچه پارک کنند ما امکان خروج از پارکینک را نداریم ! تازه آن هم در یک شهرک جدید که باید همه چیز روی حساب و کتاب می بود!؟
یاد می آید یک روز برای تهیه گزارش از کمبود فضای سبز در منطقه ولیعصر بودیم یک خانم که دختر بچه خود را با یک دوچرخه همراهی میکرد تا موضوع گزارش رو فهمید گفت ؛ اوقدر کوچه میزده ماشین ساخلیر که دوچرخه نن ده ائودن اشیه چیخادانمیروق قردش ! سن فضای سبزی بوشلا پارکینک جورله.(تعداد ماشین های پارک شده تو کوچه به قدری هست که با دوچرخه هم نمیشه بیرون اومد برادر ! تو فضای سبز رو بیخیال پارکینک درست کن).
راستی؛ باور بکنید یا نه ! تابلوهای تهدیدآمیزی مثل “توقف مطلقا ممنوع” ، “لطفا جلوی درب پارک نکنید” ، “درب خروج خودروهای اداری در مواقع اضطراری، پارک نکنید”، و “در صورت توقف پنچر می شود ” هیچ اثری ندارد!
و این شاید جواب خیلی از ماهاست که اگر بپرسند چرا اینجا پارک کرده ای؟
راننده جماعت جا پارک مناسب گیرش نیاید هرجا که دلش بخواهد ماشینش را ول میکند!
مگر اینکه کسی زنگ باشه و جلوی مغازه یا خونه اش با علائمی مانند صندلی کنهه، دبه آب، قوطی حلبی و یا هر چیزی که دم دستی توقف را ممنوع کند.
در همین فکرها گوشی همراهم زنگ میخورد … رئیس امروز را به مناسبت حضورشان در تهران تعطیل اعلام میکنند! کلی ذوق میکنم و به خانه بر میگردم اما با خودم فکر میکنم که چقدر خوب شد موضوع پارکینک و ترافیک و حمل و نقل شهر تبریز را برای امروز سوژه کنم و گزارش بزنم …
دست به قلم میشوم …
جمله اولم این است؛ تبریز این روزها با مشکل بزرگی به نام کمبود پارکینگ دست و پنجه نرم می کند!
همونطور که همه ما میدانیم گسترش فضای شهری ، افزایش جمعیت و افزایش خودروهای عمومی و شخصی و کمبود معابر و گذرها در این شهر تقریبا ۲ میلیون نفری معضل کمبود پارکینگ را به سایر مشکلات شهرنشینی تبریز اضافه کرده است.
در واقع خیابان ها و گذرهای تبریز در ساعات فعالیت روزانه و شبانه تقریبا مانند پارکینگ عمومی دیده می شود و این پارکهای نا به جا و به اصطلاح حاشیه ای ، گره کوری در ترافیک تبریز ایجاد کرده که نه با دست و نه با دندان باز نمی شود.
از طریق امواج تلفن همراهم به سراغ جناب سرهنگ یونس منفرد رئیس پلیس راهور آذربایجان شرقی می روم …
بعداز درد و صحبت های معمول موضوع رو با او در میان میگذارم و می گوید : پارکهای حاشیه ای یکی از معضلات اساسی در تبریز است. دلیل آن هم کمبود و در واقع نبود پارکینگ های کافی و البته توزیع نامتوازن آنها در شهر است.
سرهنگ منفرد ادامه میدهد هم اکنون بیش از ۸۰۰ هزار خودروی شخصی در تبریز وجود دارد و ورود بی‌‌رویه انواع وسایل نقلیه به خصوص خودروهای شخصی به خیابان‌های تبریز، در سال‌های اخیر این شهر را با گره کور ترافیک و کمبود پارکینگ مواجه کرده است.
به اعتقاد این مقام مسئول خیابان های اصلی همچون آزادی ، چای کنار ، ۱۷ شهریور ، پاستور ، ارتش و باراندازهای دارایی ۱ و ۲ و ۳ در ساعات اوج ترافیک مملو از خودروهای پارک شده در گوشه و کنار است و البته بازار و هسته مرکزی شهر اوضاع نابسامان تری دارد.
صحبت های تلفنی من با رئیس پلیس راهور استان ادامه دارد و او در حرف های خود نکته قابل توجهی دارد : ماموران راهنمایی و رانندگی حداقل ۱۲ ساعت از شبانه روز پارک های حاشیه ای را کنترل می کنند به طوری که خودروی نظارت بر پارکینگ های حاشیه ای تنها در بازه زمانی ۳ ساعته در یک محدوده کم وسعت ، بیش از ۲۰۰ تخلف ساکن را ثبت می کند.
باید مطالعاتی هم در وظایف شهرداری داشته باشم ، احداث پارکینگ عمومی یکی از وظایف ذاتی شهرداری ها است اما این که چرا در طول این همه سال فضاهای مورد نیاز ساخته نشده ، سوالی است که برخی مسئولان شهرداری جواب قانع کننده ای برای آن ندارند! بعداز چند تماس ناموفق با مسئولان شهرداری بلاخره موفق میشوم با یکی از دوستانم که از کارشناسان ایمنی و مهندسی ترافیک شهرداری است همکلام میشوم.
دوستم که راضی نشد اسمش را در گزارش بیارم می گوید: تبریز به نسبت مساحت خود ، تراکم جمعیتی بالایی دارد و در طول دهه های گذشته ساختمانهای زیادی بدون اینکه پارکینگی برای آنها در نظر گرفته شود ساخته شده اند.
او معتقد است : مجوزهای مراکز خدماتی و پزشکی زیادی هم بی توجه به طراحی مراکز پارک خودرو صادر شده است و در واقع در مناطق اصلی شهر تراکم بالای ساختمان وجود دارد در حالی که زمین خالی برای احداث پارکینگ نداریم.
لازمه از بررسی های میدانی خودم هم به صحبت های کارشناس مون هم اضافه کنم که اگر شهرداری بخواهد اماکن مناسب را برای پارکینگ عمومی تملک کند ، قیمت زمین ها سرسام آور و از عهده این ارگان خارج است به همین دلیل تنها می توان به صورت موقت برخی قطعه ها را که هنوز ساخت و ساز در آنها شروع نشده اجاره کرد که البته در بر خیابان نیستند و در کوچه پس کوچه ها واقع هستند و برای مشکلات موجود تقریبا راهکار اصولی و منطقی وجود نیستند و تنها به صورت مقطعی و کوتاه مدت چاره اندیشی می شود تاموجب نارضایتی مردم را فراهم نکند.
به همین دلیل کارشناسان معتقدند باید شهرداری از این پس سخت گیری ها را بیشتری کرده و بدون تعبیه پارکینگ در ساختمان ها به آنها پروانه و پایان کار ندهد.
از این موضوعات که بگذریم موضوع تبدیل چند خیابان اصلی و پرتردد تبریز به محل تجمع مراکز درمانی هم خود داستان مفصلی است که به درد بی درمان تبدیل شده است.
تمامی متخصصان و پزشکان به همراه مراکز آزمایشگاهی و تصویربرداری و داروخانه ها دور هم جمع شده اند و گاهی در میان آنها کلینیک حیوانات خانگی هم وجود دارد اما دریغ از یک پارکینگ که بیماران خودروی خود را در آن پارک کنند.
این بیماران مجبورند به طور متوسط ۲ تا ۶ ساعت در انتظار صف طولانی مراکز درمانی بمانند.
پدری که فرزند بیمارش را سوار خودرو می کند می گوید : صبح به بیمارستان کودکان رفتیم اما دکتر گفت عصر باید در مطب ویزیت کنم. حالا به خیابان گلشگت آمده ام ۶ بار دور زده ایم اما یک جای پارک نیست.
او که دل پُری دارد و خیلی هم عصبانی به نظر میرسد می گوید : نوبت ویزتمان از دست می رفت برای همین مجبور شدم در کوچه پارک کنم حالا علاوه بر آن همه هزینه درمان ، یک برگ جریمه ۶۰ هزار تومانی هم دارم.
براساس یافته های میدانی ما هم اکنون در تبریز بیش از ۲۰۰ پارکینگ وجود دارد که ۱۵ واحد آن در اختیار شهرداری و مابقی در اختیار بخش خصوصی است.
ظرفیت این پارکینگ ها برای پارک در مجموع ۲ هزار و ۷۰۰ دستگاه خودرو است آن هم برای کلان شهری که روزانه ۳٫۶ میلیون تردد درون شهری دارد و ۷۰ درصد رفت و آمدها هم با خودروهای شخصی انجام می شود.
با یک حساب سرانگشتی معلوم می شود که تقریبا برای هر ۲۰۰ خودرو یک جای پارک وجود دارد.
در حالت کلی کمبود پارکینگ در تبریز به خودی خود یک مانع مهم در مقابل روان سازی ترافیک به حساب می آید.
به خصوص در خیابانهایی که عرض کم دارند و یا در امتداد خطوط ویژه همچون BRT (اتوبوسهای تندرو) قرار گرفته اند.
از طرفی نبود پارکینگ بهانه ای هم برای مردم شده تا به جای رعایت قوانین ، به فکر راحتی خود باشند.
به گفته کارشناسان برای رفاه شهروندان و رضایت مندی گردشگران وجود پارکینگهای عمومی به صورت متوازن و متناسب با هر منطقه شهر ضروری است. تحقق این موضوع عزم جدی مدیران شهری و البته مشارکت مردم را می طلبد.
البته برای تحقق این مهم لازمه شهروندان کسب سود و منفعت را به هر چیزی ترجیح ندهند و کمیسیون های شهری با تغییر کاربری پارکینگها موافقت نکنند ! آرزویی که شاید وقتی دیگر ، برآورده شود.
گزارش از: احد یگانه
