از ناترازی دیپلماسی هم رنج می بریم
از ناترازی دیپلماسی هم رنج می بریم
دیپلماسی ایران تنها به وزارت خارجه خلاصه نمی‌شود و برای جبران ناترازی موجود باید همه ظرفیت‌های کشور از دانشگاه تا ورزش و هنر به کار گرفته شود.

به گزارش عصرتبریز، روزنامه خراسان در یادداشتی تحلیلی با عنوان «فرمول اصلاح ناترازی دیپلماسی» به قلم سید محمدرضا دماوندی نوشت: «ناترازی انرژی اصطلاحی است که این روز‌ها زیاد شنیده می‌شود؛ وضعیتی که در آن حجم تقاضا از میزان عرضه پیشی می‌گیرد و منجر به اختلال در خدمات‌رسانی یا توقف کامل آن می‌شود. چنین حالتی را می‌توان به حوزه دیپلماسی نیز تعمیم داد. اگر انتظار از دستگاه دیپلماسی بیش از ظرفیت یا توان آن باشد، منجر به ناترازی خواهد شد.»

در این یادداشت آمده است: «توان دیپلماسی برآمده از ظرفیت و استعداد تمام اجزای حاکمیت است. وزارت خارجه تنها ویترین دستگاه دیپلماسی است، اما تقویت آن نیازمند هم‌افزایی نهاد‌های فرهنگی، اجتماعی، هنری و ورزشی است؛ همان چیزی که از آن با عنوان دیپلماسی مکمل یاد می‌شود.»

خراسان با تأکید بر لزوم بازتعریف دیپلماسی در ایران نوشته است: «اگر مفهوم دیپلماسی را کلان‌تر از مذاکره و گفت‌و‌گو بدانیم و دستگاه دیپلماسی را هم متکثر و به معنای تمام ایران ببینیم، تصویر متفاوتی از سیاست خارجی به دست می‌آید.»

این روزنامه در ادامه چند پرسش کلیدی را مطرح کرده است: «نقش گروه‌های دوستی پارلمانی در کمک به دستگاه دیپلماسی چه بوده است؟ شهر‌هایی که با شهر‌های همتا در جهان قرارداد خواهرخواندگی دارند چه کمکی به افزایش توان دیپلماسی انجام داده‌اند؟ جایگاه دانشگاه‌ها در دیپلماسی علمی کجاست؟ چگونه از جامعه هنری و ورزشکاران در حوزه دیپلماسی فرهنگی، هنری و ورزشی بهره گرفته شده است؟»

این روزنامه نزدیک به قالیباف در بخش دیگری از یادداشت خود اصطلاح تازه‌ای را پیشنهاد داده و نوشته است: «برای رسیدن به مقصود باید ساختار کلان سیاست به اجزای کوچک تقسیم شود که هر جزء، خصوصیات ساختار کلان را در خود داشته باشد؛ شاید بتوان اصطلاح نانوپلتیک را برای این منظور وضع کرد.»

در پایان این تحلیل آمده است: «قدرت کلام یک دیپلمات در مذاکرات و توان او برای به کرسی نشاندن خواسته‌های کشور، ریشه در قدرت درونی جامعه دارد. سیاست خارجی تداوم سیاست داخلی است؛ و دستگاه دیپلماسی نوک پیکانی است که پشتوانه آن تجمیع نظرات، اندیشه‌ها و توان عملیاتی تمام اجزای حاکمیت و ملت است. اگر این اجزا با مدیریت هوشمندانه در هم آمیخته شوند، ناترازی دیپلماسی برطرف و کشور به پیشران قدرتمندی در عرصه جهانی بدل خواهد شد.»