بعد از تشکیل دولت وفاق ملی، نگاهمان به آیندهای باید باشد که در آن، شکاف بین «وعدهها» و «واقعیت زندگی» پر شود.
دیگر زمان گزارشهای آماری طولانی و اقدامات نمایشی سپری شده است.
جامعه ایثارگری، به ویژه قشر جوان آن، خواستار خدمات ملموس، عادلانه و مبتنی بر نیاز واقعی است.
این نوشته، برآمده از دل جامعه هدف و به نمایندگی از بسیاری از همنوعانم، نگاهی است به آنچه در دولت جدید میتواند و باید رخ دهد.
بخش اول: پذیرش یک واقعیت
تابلوی مدیریتی با تابلوی جامعه همخوان نیست.
سالهاست که در بنیاد شهید و امور ایثارگران شاهد این تناقض بودهایم. آمار ارائهشده از خدمات، اغلب با مشکلات روزمره خانوادههای شهدا، جانبازان کمدرصد، و ایثارگرانی که درگیر دغدغههای معیشت، درمان و مسکن هستند، همخوانی ندارد.
دلیل روشن است: مدیریتها غالباً«خروجیمحور» و کمیگرا بودهاند. افتتاح پروژههای متعدد بدون توجه به «اثر نهایی» آن بر کیفیت زندگی افراد.
دولت وفاق ملی این فرصت را دارد که پارادایم را به «اثرمحوری» تغییر دهد. یعنی هر بودجه، هر طرح و هر تصمیمی باید پاسخگوی این سؤال باشد: «آیا مشکل پایهای یک ایثارگر یا خانواده شهید را حل کرد؟»
بخش دوم: اولویتهای فوری و راهکارهای عملیاتی برای دولت وفاق ملی*
دولت جدید، با تکیه بر وفاق ملی و درک صحیح از جایگاه ایثارگران، میتواند با انجام اقدامات زیر، اعتماد از دست رفته را بازسازی کند:
۱.شفافیت و عدالت در توزیع منابع*
– ایجاد «سامانه ملی رصد و تخصیص هوشمند منابع ایثارگری». این سامانه باید به صورت شفاف نشان دهد که هر خانواده در کجای کشور، از چه خدماتی (درمانی، معیشتی، آموزشی) برخوردار است و بودجه چگونه بر اساس شاخصهای نیاز واقعی تقسیم میشود.
– حذف تبعیض جغرافیایی و بوروکراتیک در دسترسی به خدمات.
۲.پایان دادن به درد درمان
– تعهد عملی به «پوشش صد در صدی هزینههای درمانی و توانبخشی» برای همه جانبازان و خانوادههای شهدا، فارغ از درصد جانبازی یا نوع بیمه.
– توسعه زیرساختهای درمانی خاص بنیاد در مناطق محروم و استفاده از فناوری برای خدمات رسانی از راه دور.
۳.معیشت کرامتمحور، نه صدقهمحور
– بازنگری اساسی در نظام پرداخت مستمریها، به گونهای که همگام با نرخ تورم و با در نظر گرفتن هزینههای اساسی زندگی باشد.
– جایگزینی کمکهای مقطعی با «برنامههای درآمدپایدار» مانند حمایت از ایجاد تعاونیهای اقتصادی متعلق به ایثارگران.
۴.فصلالخطاب مسکن
– اجرای «طرح ملی مسکن ایثارگر» با ارائه وامهای قرضالحسنه بلندمدت و نرخ سود نزدیک به صفر.
– اولویتدهی واقعی به ایثارگران در طرحهای ملی مسکن دولتی.
۵.آیندهسازی برای نسل جدید
– ایجاد «باشگاه مهارت و اشتغال ایثارگران» با مشارکت بخش خصوصی برای آموزشهای کاربردی و تضمین شغل.
– اختصاص سهمیههای استخدامی اثربخش و قابل ردیابی در دستگاههای دولتی و نهادهای عمومی.
– حمایت ویژه از استارتآپها و کسبوکارهای نوپای ایثارگران.
۶.حکمرانی دادهمحور و پاسخگو
– دولت وفاق ملی باید بنیاد شهید را به نهادی هوشمند و دادهبنیاد تبدیل کند. تصمیمگیری نه بر اساس احساس یا فشار، که بر اساس دادههای واقعی و بهروز از زندگی مردم.
– ایجاد «دیده بان شفافیت و عدالت ایثارگری» متشکل از نمایندگان جامعه هدف، برای نظارت مستقیم بر عملکرد و هزینهها.
بخش سوم: ما چه انتظاری داریم؟
ما به عنوان جامعه ایثارگری، منتظر وعدههای جدید نیستیم.ما خواستار اجرای عادلانه قوانین موجود و تصمیمگیری شجاعانه برای رفع موانع قدیمی هستیم. دولت وفاق ملی میتواند با نگاهی نو، بنیاد شهید را از یک دستگاه بزرگ اداری، به یک سازمان خدمترسان چابک، منعطف و اثرگذار تبدیل کند. موفقیت این دولت در این حوزه، نه با تعداد آمارها، که با رضایت چهرهبهچهره ایثارگران در شهرها و روستاها سنجیده خواهد شد.
جمعبندی
اینجانب، به عنوان یک فرزند شهید و کارمند بنیاد، باور دارم که دولت وفاق ملی با درک حساسترین نقطه اتصال مردم به نظام، یعنی مسئله ایثار و شهادت، میتواند با ارادهای ملی، گامی تاریخی بردارد. گامی که در آن، خدمت به خانواده شهدا و ایثارگران، نه یک تکلیف اداری، که یک میثاق ملی و وظیفهای انقلابی قلمداد شود. وقت آن است که نام و یاد عزیزان از دست رفته، در زندگی آبرومند و آرام بازماندگانشان،و همچنین جانبازان و آزادگان سرافرازمان تجلی یابد.
- نویسنده : خدیجه امامی سفیدان
