به گزارش خبرنگار عصر، فوتبال تبریز با داشتن دو تیم در لیگ برتر و دو تیم در دسته یک، فصل ۹۷-۹۶ را با یک تعادل قابل توجه آغاز کرد. بی شک حضور دو تیم در لیگ برتر برای یک شهر یک امتیاز ویژه به حساب می آید مخصوصا زمانی که بسیاری از شهرهای بزرگ کشور همچون کرمان و شیراز سال هاست که از داشتن یک نماینده در سطح اول فوتبال کشور محروم هستند.
تراکتورسازی و گسترش فولاد به عنوان نمایندگان فوتبال تبریز در لیگ هفدهم حضور داشتند. شهرداری تبریز و ماشین سازی تبریز نیز دو تیم دسته یکی فوتبال تبریز بودند که قرار بود برای لیگ برتری شدن بجنگند! به هفته پایانی لیگ برتر و لیگ دسته یک رسیده ایم و تعادل فوتبال تبریز که به آن اشاره کردیم با توجه به شرایط موجود حفظ شده است.
این تعادل اما به گونه ای حفظ شد که هیچکس تصورش را هم نمی کرد. فوتبال تبریز گرچه سهمیه های خود در لیگ برتر و لیگ دسته اول را حفظ کرد اما دورانی را به خود دید که جز ننگ نام دیگری نمی توانیم برایش به کار ببریم.
با تراکتور از حسرت قهرمانی تا شادی برای بقا!
لیگ چهاردهم در حالی به پایان رسیده بود که هواداران تراکتورسازی در هفته پایانی از قهرمان نشدن تیم شان به شدت غمگین بودند. اتفاقات بسیاری در آن فصل رخ داد و تراکتورسازی علی رغم داشتن حواشی بسیار و البته دروازه بانی به نام حامد لک (!) تا روز پایانی لیگ شانس قهرمانی خود را حفظ کرد اما در هفته پایانی از کسب برد مقابل نفت تهران بازماند تا سپاهان قهرمان شود.
از لیگ چهاردهم سه فصل می گذرد و اینک تراکتورسازی در شرایطی قرار دارد که هفته گذشته هواداران، بازیکنان و کادر فنی این تیم پس از قطعی شدن ماندن در لیگ برتر نفسی به راحتی از ته دل کشیدند.
سقوط آزاد تراکتور از آن روزها به این روزها به حدی شرم آور است که دیگر ورزشگاه یادگار امامی که زمانی افتخار آذربایجان محسوب می شد از میزبانی بازی های خانگی این تیم خجالت می کشد چرا که هیچ گاه تا کنون سکوهای آن را تا این حد خلوت ندیده بودیم که گوینده ورزشگاه برای اعلام تعداد تماشاگران از ضرب تعداد واقعی به اعداد ۲ و ۳ استفاده کند!
تراکتورسازی که بیش از یک تیم در خطه آذربایجان به حساب می آید به نوعی هویت مردمان این خطه را شامل می شود و زمانی که تا این حد در خفت و خاری گرفتار شود حال مردمان خطه آذربایجان نیز خوش نخواهد بود.
تغییرات کادرفنی در میانه های فصل نیز دردی از تراکتور دوا نکرد و ساغلامِ ترکیه ای نه تنها اوضاع را بهتر از زمان گل محمدی نکرد بلکه تیم تحت هدایتش آسان تر از دوران یحیی به حریفان می بازد! تنها آرزوی هواداران تراکتورسازی در حال حاضر پایان فصل ننگینی است که برای همیشه در خاطرشان همچون لکه ای تیره و تار باقی خواهد ماند.
ماشین سازی و بند ناف شوم!
گویا بند ناف باشگاه ماشین سازی را پس از سپرده شدن به شهرداری تبریز با حاشیه و هیاهو گره زده‌اند. این تیم در سال های اخیر با داشتن کلکسیونی از اتفاقات عجیبی مدیریتی و مالکیتی تبدیل به یکی از نحس ترین تیم های تاریخ فوتبال ایران شد. این تیم توانایی این را داشت که از کاپیتان وقت تیم ملی فوتبال ایران یک بازیکن معمولیِ در جست و جوی تیم بسازد!
ماشین سازی، لیگ دسته یک فصل جاری را با مالکی شروع کرد که قرار بود هواپیمای اختصاصی و کلی امکانات لاکچری دیگر برایش فراهم کند. یک ماه از این وعده نگذشته بود که مشخص شد این مالک حتی برای هزینه‌های هتل تیم نیز پول کافی ندارد.
داستان فصل از این جا برای ماشین شروع شد و با حواشی پرتعداد در حال پایان یافتن است. ماشین سازی در عرض کمتر از یک سال سه مدیرعامل به خود دید و در مقطعی از فصل در شرایطی قرار گرفت که تمامی بازیکنانش با حضور در هیات فوتبال قصد داشتند قرارداد خود را فسخ کنند. ماشین سازان با خطیبی شروع کردند و با آقایی در حال به پایان رساندن هستند.
حضور آقایی برای بهبود شرایط ماشین سازی دقیقا همان نتیجه‌ای را به همراه داشت که حضور ساغلام برای تراکتورسازی رقم زد. خطیبی در میانه های فصل جای خود را به آقایی داد اما این سرمربی جوان از پس بار سنگین تیم پر حاشیه‌ای چون ماشین سازی برنیامد تا در پایان فصل از بقا در لیگ دسته یک به عنوان موفقیت دوران کاری خود یاد کند!
ماشین سازی که دو فصل پیش جشن صعود به لیگ برتر را گرفته بود اینک برای ماندن در لیگ دسته یک خوشحالی می کند و این یک اتفاق تلخ برای قدیمی ترین تیم فوتبال شمالغرب کشور به حساب می آید!
شهرداری تبریز، آسانسوری که این بار در طبقه مناسبی متوقف شد
در هیاهوی فوتبال تبریز شاید تنها تیمی که هیچ کس هیچ انتظاری از آن ندارد شهرداری تبریز باشد. این تیم به قدری کم اثر و بی هوادار (یک رده پایین تر از کم هوادار!) است که حتی چند فصل پیش امتیاز دسته یکی اش به ماشین سازی واگذار شد و بدون اینکه آب از آب تکان بخورد در لیگ دسته دو حضور یافته و یک فصل دیگر بازهم لیگ یکی شد.
شهرداری تبریز فصل ۹۷-۹۶ را در شرایطی آغاز کرد که سال گذشته با اقتدار در لیگ دسته دو همه حریفان را از پیش رو برداشته و به لیگ دسته یک صعود کرده بود.
کادر فنی شهرداری تبریز و مدیریت این باشگاه که گویی از حال و هوای دسته دو خارج نشده بودند تیم شان را برای فصل ۹۷-۹۶ به گونه ای بستند که بقا در لیگ یک اتفاق بسیار بزرگ و در حد قهرمان شدن برایشان به شمار می رفت!
شهرداری تبریز با هدایت علی صالح پناهی نتایج بسیار ضعیفی را کسب کرد که این موضوع در نهایت به برکنار شدن این مربی انجامید. سیروس دین محمدی جانشین صالح پناهی شد و با کسب نتایج خوب پشت سر هم نوید تحول تیم را داد. این نتایج اما دوامی نداشت و شهرداری تبریز خیلی زود بار دیگر وارد سراشیبی شد تا در هفته های پایانی لیگ دسته یک، فانوس به دست در پی فرار از سقوط باشد.
این اتفاق در نهایت برای شهرداری تبریز رخ داد و سرخ پوشان تبریزی در یک هفته مانده به پایان لیگ دسته یک، بقای خود را قطعی کردند تا به آنچه که تنها هدف شان در آغاز فصل می توان از آن نام برد دست پیدا کنند.
یاشاسین گسترش فولاد و دیگر هیچ…
در سالی که فوتبال تبریز جز حاشیه، باخت و قعر جدول چیز دیگری نداشت، تیم گسترش فولاد فصلی موفق را برای خود رقم زد تا به عنوان تنها تیم موفق فوتبال این شهر معرفی شود.
آبی های تبریزی لیگ هفدهم را در شرایطی آغاز کردند که فراز کمالوند پس از دو سال و نیم از تیم رفته و لوکا بوناچیچ جانشین او شده بود. حضور بوناچیچ برای گسترش خوش یمن نبود و این تیم فصل را به بدترین شکل ممکن آغاز کرد و با گذشت چند هفته از لیگ هفدهم با شتابی سرسام آور به قعر جدول رده بندی چسبید.
خیلی ها تغییرات زیاد در تیم را عامل این نتایج می دانستند اما با نگاه به بازی تیم گسترش فولاد می شد فهمید که این تیم از نظر فنی چیزی برای ارائه کردند ندارد و بیش از آنکه دلیل نتیجه نگرفتنش مربوط به بازیکنان باشد، از لحاظ فنی به این تیم ایراد وارد است. گسترشی ها خیلی زود دست به کار شدند و پس از باخت در دربی تبریز فیروز کریمی را جانشین بوناچیچ کردند.
فیروز کریمی در هفته های پایانی نیم فصل اول هدایت گسترش فولاد را بر عهده گرفت. این مربی باتجربه که سابقه خوبی در حفظ تیم های بحران زده در لیگ داشت کار خود را با اضافه کردن اسماعیل فرهادی به گسترش فولاد آغاز کرد. فرهادی که خیلی ها فوتبالش را پایان یافته می دانستند خیلی زود به ستاره گسترش فولاد تبدیل شد.
تیم فیروز کریمی شاداب تر از روزهای ابتدایی لیگ نشان می داد. آنها با برد آشتی کرده و در زمین راحت تر و بهتر از قبل فوتبال بازی می کردند. تیم کریمی دیگر در زمین سراسیمه و بی هدف نبود و همان بازیکنانی که از ناهماهنگی شان به عنوان دلیل نتیجه گرفتن گسترش یاد می شد تبدیل به مهره هایی قابل اتکا برای تیم شان شده بودند.
گسترش فولاد در حالی لیگ هفدهم را به پایان می رساند که با ۳۶ امتیاز در رده نهم جدول رده بندی قرار داشته و این شانس را دارد که حتی یک رده نیز صعود کرده و جای تیم سرمربی سابقش صنعت نفت را بگیرد.
گسترش فولاد این فصل یک افتخار بزرگ را نیز کسب کرده و خود را به عنوان نماینده شماره یک فوتبال تبریز در لیگ برتر معرفی کرد. این تیم برای اولین بار در تاریخ حضور خود در سطح اول فوتبال کشور، بالاتر از همشهری پر هوادار خود تراکتورسازی ایستاد. گسترش فولاد با تحول چشمگیری که پس از حضور فیروز کریمی داشت به تیمی تبدیل شد که تنها آبرودار فوتبال تبریز در فصل جاری بود.
انتهای پیام/
