عصرتبریز، سعید عبدی: با رای فدراسیون جهانی فوتبال قطر میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ است و طبق اعلام رئیس فیفا بازی ها در زمستان انجام می‌شود. ۱۹ خیابان و ۲۲ هتل در شهری به مساحت ۳۸ مایل مربع ساخته می‌شود. زباله ها توسط سیستم جدید به مرکز شهر فرستاده می‌شود و مهمانان در اتاق های با منظره ساحل در ویلا های مختلف یا ساختمان های سر به فلک کشیده، اقامت خواهند داشت. مکان کافی برای ۴۵۰ هزار مهمان وجود دارد و این عدد، ۲۰۰ هزار نفر بیشتر از جمعیت این کشور است. در غربی ترین جای شهر در دست احداث جزیره Qetafian قرار دارد که مرکز توریستی شهر خواهد بود. در آنجا توریست ها می‌توانند قایق های تفریحی خود را ببینند و از آن استفاده کنند. ورزشگاه معروف Lusail در قسمت شرقی شهر خواهد بود که ۸۰ هزار نفر گنجایش دارد.
پروژه ها از سال ۲۰۰۵ آغاز شد اما همزمان با قطعی شدن میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲، با سرعت بیشتری انجام شد. فیفا تصمیم گرفت به کشوری که سابقه فوتبالی ندارد و استادیوم فوتبالی بزرگی هم ندارد میزبانی بزرگترین تورنمنت فوتبالی را بدهد. قطری ها برای اینکه نشان دهند میزبانی شایسته‌ای هستند و فیفا در انتخاب خود اشتباه نکرده، پروژه های بسیاری دارند که یکی از این پروژه ها ساخت ورزشگاهی مدرن است. این پروژه توسط دولت قطر و با همکاری املاک دیار انجام می‌شود. دیار ورزشگاه Lusail که میزبان فینال است را جواهر خود نامیده است. این ورزشگاه قرار است قطر را به دنیا معرفی کند. با این حال یکی از اهداف قطر از انجام این پروژه این است که ثابت کند کشور مدرنی است. شما نمی‌توانید شهری ۴۵۰ هزار نفره در کشوری ۲۵۰ هزار نفره بسازید و فقط از آن استفاده ساده کنید. شما آن را می‌سازید تا به دنیا بگویید که یک ماه بازی در این مکان ارزش انجام شدن را دارد.
چهار سال دیگر تا تحقق رویای بزرگ قطری ها مانده و این در حالی است که چند روز پیش بازی های جام جهانی ۲۰۱۸ به میزبانی کشور روسیه به پایان رسید. روس ها نیز همانند قطری ها تدارکات بسیار ویژه‌ای برای میزبانی شایسته جام جهانی دیده بودند. آنها برای جلوگیری از رکود اقتصادی پس از برگزاری جام که اکثر میزبانان اخیر جام جهانی اسیر آن شدند، برنامه های هوشمندانه‌ای داشتند. در کنار نوسازی و ارتقای کیفیت ورزشگاه‌ها و امکان تفریحی، شاهد ساخت آپارتمان هایی برای اسکان هواداران در شهرهای مختلف روسیه بودیم. این آپارتمان ها که با هزینه بالایی احداث شدند پس از پایان جام جهانی به خانواده هایی که فرزند دارند اهدا خواهد شد، چیزی شبیه به مسکن مهر خودمان البته با کیفیت غیر قابل مقایسه با آن! روس ها به خوبی فکر همه چیز را کرده‌اند آنها حتی ورزشگاهی که گنجایش آن را به ۴۰ هزار رساندند تا بازی های جام جهانی را میزبانی کند نیز در پایان بازی ها به ۲۸ هزار نفر تقلیل خواهند داد. این اقدام بدین منظور انجام می‌شود که حداکثر هواداران حاضر در این ورزشگاه عددی بین ۲۰ الی ۲۵ هزار نفر است. قرار بر این شده که سکوهای خالی را به مراکز خرید و رفاهی برای هواداران تبدیل کنند.
روس ها در اقدامی قابل توجه شهر کوچک کالینیگراد را به عنوان یکی از یازده شهر میزبان بازی ها معرفی کردند. این شهر در منطقه‌ای در شمال اروپا واقع شده که به سایر قسمت های روسیه متصل نیست. در دوران جنگ جهانی این شهر بمباران شد ولی در اواخر جنگ جهانی، استالین به بازپس گیری شهرهای از دست رفته و نیز تصرف برخی مناطق جدید اقدام کرد. با حضور ارتش شوری در کالینیگراد، ارتش آلمان تسلیم شد. این شهر با توجه به شرایطی که دارد با انتخاب به عنوان یکی از میزبانان جام جهانی رونق قابل توجهی از نظر توریستی و ارتقای اماکن ورزشی و تفریحی پیدا کرد.
هدف از نگارش مطلب تقریبا طولانی بالا تنها این بود که بدانیم میزبانی رویدادهای ورزشی تا چه اندازه برای سران کشورها و شهرهای درگیر مهم و سرنوشت ساز است. این میزبانی رویدادهای ورزشی بزرگ است که موجب رونق گرفتن شهرهای راکد و کم اهمیت می شود. خون تازه‌ای به رگ های شهرهای میزبان دمیده شده و گردشگران با این شهرها آشنا شده و برای سفرهای بعدی به آنها ترغیب می‌شوند. جام جهانی رویداد بزرگی است که برابری با آن در سایر رشته ها تقریبا امکان ناپذیر است. در مقیاس کوچک اما می توان از این گونه اقدامات الگو گرفت. برای مثال در رویداد تبریز ۲۰۱۸ که شاهد اعطای میزبانی های متعدد رقابت های ورزشی بین المللی به شهر تبریز هستیم، اهدافی که میزبانان رویدادهای بزرگی چون جام جهانی آنها را دنبال می کنند متاسفانه دیده نمی‌شود. به مناسبت میزبانی رویدادهای ورزشی بین المللی در رشته های مختلف به بهانه تبریز ۲۰۱۸ تا کنون هیچ مکان ورزشی جدیدی احداث نشده است. این در حالی است که در این شرایط بهترین فرصت برای مسئولان ورزش استان به وجود آمده بود که بتوانند با تخصیص بودجه های مورد نظر به ترمیم امکان و در کنار آن ساخت اماکن ورزشی جدید همت بورزند.
آنچه از میزبانی رویدادهای ورزشی برای یک شهر باقی خواهد ماند، ساخت و سازهایی است که به مناسبت آن رویداد در شهر میزبان احداث می‌شود. در شهر تبریز اما متاسفانه چنین اتفاقی رخ نداد و رقابت های ورزشی در سالن ها و اماکنی برگزار شد که سال های سال از احداث آنها می گذرد. کمترین تجهیز ممکن نیز در این اماکن پیش بینی شده بود تا به این ترتیب حتی شانس نوسازی نیز از دست برود. بی شک رویداد تبریز ۲۰۱۸ که در میانه های خود قرار دارد با سرعت برق و باد تمام خواهد شد و همزمان با اتمام آن افسوس و کاش و شاید و بایدهایی آغاز خواهد شد که نتیجه عدم تمرکز لازم برای بهره بردن حداکثری از این اتفاق بزرگ است. رویداد تبریز ۲۰۱۸ چه گلی به سر ورزش تبریز زد؟ آیا جواب این سوال را می‌توانید بدهید؟ بی شک جواب قاطعی وجود ندارد چرا که رویدادهای یکی پس از دیگری در سالن های قدیمی انجام شده و به پایان می‌رسند. از اماکن ورزشی فاکتور می‌گیریم و به اماکن تفریحی و هتل ها می‌رسیم ولی در این مقوله نیز هیچ گلی به سر شهر تبریز زده نشده و همه چیز همانی است که بود و به نظر می‌رسد خواهد بود!
انتهای پیام/
