عصرتبریز – جهانبخش احمدیان: اخیرا آماری از میزان شفافیت بودجه شهرداری های کشور در فضای مجازی منتشر شد که شهرداری های مشهد و اصفهان و تهران به ترتیب حائز رتبه های اول تا سوم شفافیت بودجه بودند. شهرداری تبریز به همراه چند شهر دیگر در قعر جدول این شفافیت بودجه ای قرار داشتند.
یاد یکی دو نوبت از جلسات شورای شهر تبریز افتادم. اولی نشست مطبوعاتی یکی از اعضای شورای شهر بود که با ارائه اطلاعاتی از سازمان های تابعه شهرداری، خواستار توقف فعالیت این سازمان ها بود. البته بماند که این کار یعنی برگزاری نشست خبری پیش از بهره گیری از ابزارهای قانونی همچون سوال و استیضاح، رفع تکلیف آن عضو شورا بود، اما نکته قابل توجه سوال های بی موردی بود که برخی از افراد حاضر در آن نشست می پرسیدند. سوالاتی درباره کتاب تألیفی آن عضو شورا یا شایعات مربوط به حکم معاونت برادرزاده و… که ربطی به آن جلسه و موضوع نشست نداشت، ولی وقت کشی خوبی بود.
دومین مورد مربوط به طرح سوال همان عضو شورا از شهردار بود که این بار نیز وقت کشی برخی از اعضای شورا و یا حضور یک فرد معترض به عدم پرداخت حقوق، جو جلسه را به هم ریخت. هر بار که شهردار خواست پاسخ سوال عضو شورا را بدهد، یکی از اعضا تذکر به اصطلاح آیین نامه ای داده و مانع پاسخگویی شهردار شد. دست آخر شهردار عنان از دست داد که: اگر اختلافی دارید به من ربطی ندارد، بگذارید پاسخ دهم، که راه به جایی نبرد.
جای تعجبی ندارد که امروز کلانشهرهای لیست فوق، پیشرفت های قابل توجهی در توسعه زیرساخت های شهری و مدرنیزه کردن امکانات خود از قبیل مترو، آسفالت، ناوگان حمل و نقل عمومی، بهداشت و فضای سبز و… دارند. تمام این موفقیتها نتیجه شفافیت مالی و نظارت مؤثر بر عملکرد مدیران شهری است.
اگر اصفهان که یک شهر کویری است، دو برابر باغ شهر تبریز سرانه فضای سبز دارد، ماحصل مدیریت صحیح و اصولی آنها است. دلیل این کار را در مدیریت منابع اصفهانی ها باید جستجو کرد. با قطع درختان و آپارتمان سازی، به گرد پای اصفهان نیز نمی رسیم. یا اگر اصفهان پایتخت گردشگری فرهنگی و تاریخی کشور می شود، دلیل آن بهره گیری از تخصص امروزی در حفظ آثار و ابنیه تاریخی است که ما از آن غافلیم و بافت تاریخی شهر به پروژه هایی مرده چون عتیق تبدیل می کنیم. مشهد و تهران و … دیگر شهرها نیز به همین ترتیب، تخصص، شفافیت و نظارت را در مدیریت شهری نهادینه کرده اند.
قصدمان اصلا مقایسه کلانشهرهای کشور نیست، ولی صحبت از شفافیت بودجه شهرداری های کشور بود، و اینکه چرا شهر اولین ها، رتبه هفتم را دارد. الان نمی توان نهادی پیدا کرد که هزینه کرد رویداد تبریز ۲۰۱۸ در تمام حوزه های فرهنگی و ورزشی و تبلیغات و… را رسانه ای کند. یا سایت مرجعی داشته باشند که اهم فعالیت های نهادهای متولی این رویداد را به همراه هزینه کرد آن منتشر کنند. سکوتی که صدای امام جمعه تبریز را نیز درآورد که حداقل گزارشی از عملکرد نهادها در مقوله تبریز ۲۰۱۸ ارائه کنید.
قراردادهای شهرداری و یا هر نهاد دیگر با شرکتهای خدماتی، آگهی های مناقصه و مزایده در حوزه های مختلف خدماتی، فرهنگی، تبلیغی و برندگان آنها بایستی در دسترس عموم یا حداقل اصحاب رسانه قرار بگیرد. معرفی مدیر و معاون و کارگزار در سایت ادارات و نهادها، خواستی عمومی نیست و ارائه عملکرد این افراد است که مثمر ثمر خواهد بود.
حتی میزان پاداش ها، هبه ها و مشارکت نهادهای دولتی در امور خیریه نیز بایستی از طریق ارگان رسانه ای آن منتشر شود که بر اساس کدام مجوز و مصوبه، این اقدامات صورت گرفته است.
یا ضرورتی را نهادینه کرد که مدیران ارشد را موظف به ارائه گزارش عملکرد مدیریتی خود نمود تا با آسیب شناسی از سوی نهادهای نظارتی و تقنینی و مرکز پژوهشهای آن، توسعه ای پایدار را در کلانشهر تبریز و حتی کل کشور شاهد باشیم.
میزان شفافیت مالی، مخصوصا در نهادهای دولتی بیانگر سلامت اداری آن نهاد است. هر اندازه که این شفاف سازی بروز و قابل دسترس باشند، اعتماد عمومی به آن نهاد دولتی افزایش و همکاری و تعامل مردمی را به همراه خواهد داشت. تعاملی که اگر یک سوی آن موفقیت آن نهاد و مدیرش باشد؛ سوی دیگر آن پیشرفت و توسعه جامعه شهری خواهد بود.
