همین تبادل موجب شد که افکار عمومی، ایران را به عنوان یک نیروی «مثبت»، سازنده، معتدل، اهل دیپلماسی و عاقل نگاه کند، و عربستان سعودی را به عنوان یک نیروی منفی، واکنشی، جنگ‌طلب و مخل ثبات ببیند.
این امتیازی بود که در این سفر به نفع ایران کسب شد.
عصر تبریز: موضع و لحن دکتر ظریف در کنفرانس مونیخ در قبال عربستان سعودی، موضع هوشمندانه‌ای بود. او با لحنی عاقلانه، عربستان سعودی را به همکاری و تنش‌زدایی برای رفع مشکلات منطقه دعوت کرد؛ و در مقابل او وزیر امور خارجهٔ عربستان، عادل الجبیر، همچنان به درشت‌گویی و شاخ و شانه کشیدن‌های خود ادامه داد.
همین تبادل موجب شد که افکار عمومی، ایران را به عنوان یک نیروی «مثبت»، سازنده، معتدل، اهل دیپلماسی و عاقل نگاه کند، و عربستان سعودی را به عنوان یک نیروی منفی، واکنشی، جنگ‌طلب و مخل ثبات ببیند.
این امتیازی بود که در این سفر به نفع ایران کسب شد.
رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی که موضع و لحن دکتر ظریف را نشانهٔ «ضعف» ایران تلقی کردند، درک درستی از چگونگی تعامل با افکار عمومی ندارد.
در دوره‌ای، برخی مسئولان اجرایی کشور تصور می‌کردند که پرخاش‌گری و تندخویی در مجامع بین‌المللی، هراس در دل بدخواهان ایران خواهد انداخت و به نوعی «اقتدار ایران» را تداعی خواهد کرد. حال اینکه برخی از اظهارات آنها چنان برای جریان‌های ضدایرانی و لابی‌های کشورهای متخاصم مستعد بهره‌برداری بود که معمولاً در زمان برگزاری نشست‌های سالانهٔ مجمع عمومی سازمان ملل، آن اظهارات را روی بیلبوردها، پرده‌های نمایشی آسمان‌خراش‌ها و پسترهای اتوبوس‌های شهر نیویورک با خط درشت می‌نوشتند و به نمایش می‌گذاشتند.
به واقع، آن اظهارات و آن اقدامات «عوارض ناخواسته‌ای» داشت که آن مسئولان وقت، به دلیل ناآشنایی به سازوکار افکار عمومی، در محاسبات‌شان پیش‌بینی نمی‌کردند و به همین خاطر هم تاثیر مواضع و سیاست‌های آنها دقیقا برعکس آن چیزی میشد که تصور می‌کردند.
نهایتاً هم همین فضاسازی‌های منفی و اشتباهات باعث میشد که علیه ایران به راحتی اجماع شکل بگیرد و افکار عمومی هم از هر نوع اقدام غیرقانونی برای «مهار ایران» حمایت کند.
حالا از دکتر ظریف هم انتظار دارند همین روش را پیش بگیرد!
نویسنده: رضا نصری، حقوقدان و عضو موسسه مطالعات عالی بین المللی ژنو
