رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی آذربایجان‌ شرقی می گوید: استان ما به تدریج سرمایه‌فرست می‌شود و صاحبان سرمایه، ثروت خود را برای کسب ارزش افزوده بیشتر روانه تهران و در حوزه‌هایی مثل مسکن سرمایه‌گذاری می‌کنند.

به گزارش عصرتبریز، محمد فرشکاران طی گفت و گویی اظهار داشت: احساس من این است که آذربایجان‌شرقی به تدریج تبدیل به یک استان سرمایه فرست می‌شود! در برخی صنایع مثل قطعه سازی، چرم، صنایع تبدیلی کشاورزی و دام و طیور موفقیت نسبی داشته‌ایم و ثروتی به استان وارد شده اما این ثروت و سرمایه در استان پایدار نمانده است.

وی افزود: معمولا صاحبان سرمایه، سعی کرده‌اند ثروت خود را به خاطر کسب ارزش افزوده بیشتر روانه تهران و در حوزه‌هایی مثل مسکن سرمایه‌گذاری کنند. تحرک سرمایه و ایجاد ارزش افزوده، اصلی مهم در فعالیت‌های اقتصادی است و برای اینکه ثروت و سرمایه در داخل استان به نحو احسن توزیع و جریان گریز سرمایه معکوس شود باید چاره‌اندیشی و برنامه‌ریزی کنیم.

فرشکاران ادامه داد: شرایط اقتصاد ایران و عدم ثبات بازار باعث می‌شود حرکت سرمایه در سمتی که بیشترین سود را حاصل می‌کند، مثل فعالیت‌های دلالی و زمین و مسکن باشد و همواره در اقتصاد ایران با این مسائل درگیر بوده‌ایم که بجای پیروی از نظم تئوریک مشخص از نظم دلالی پیروی می‌کند!

وی اضافه کرد: قشر مشخصی از این فضای معیوب اقتصادی بهره می‌برد و در واقع ۸۰ درصد ثروت جامعه تنها در دست ۲۰ درصد افراد آن در گردش است؛ درآمد و سودی حاصل می‌شود اما بازخورد و بازتوزیع آن عادلانه و به نفع همه نیست. برای شکستن این فضا باید از قاعده‌های تنبیهی و تشویقی استفاده کرد و اجازه نداد سرمایه استان براحتی خارج شود.

رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی آذربایجان ‌شرقی گفت: در کشورهای پیشرفته که مهد سرمایه و سرمایه‌داری هستند، قوانین محدود کننده کاملا مشخصی وجود دارد. اینجا هم جایگاه صاحبان سرمایه باید مشخص باشد تا تحرک سرمایه منجر به ایجاد اشتغال و افزایش مصرف شود و این فضا برای عامه ایجاد نفع و ثروت کند و منجر به افزایش GDP شود.

فرشکاران خاطرنشان ساخت: امنیت سرمایه‌گذاری و اینکه صاحب سرمایه مطمئن باشد سرمایه‌اش منجر به ارزش افزوده می‌شود بسیار مهم است و وقتی چنین فضایی ایجاد شد خود به خود متغیرهای اقتصادی نظم خود را بازخواهند یافت. در غیر این صورت متغیرها کج‌دار و مریز پیش خواهد رفت و نفع طلبی اجتماعی و در نتیجه فشار روی اقشار ضعیف افزایش می‌یابد. در این ارتباط باید تصمیمات جدی اتخاذ شود و اقدامات آنی و البته منطقی در زمان‌های مقتضی انجام گیرد.