خانواده ای فقیر که سقف بالای سرشان نای ایستادن در مقابل باران تند بهاری را نداشت با ریزشی سهمگین جانشان رامظلومانه از دست دادند و در این میان چه کسی پاسخگوست؟
عصر تبریز： خبر به خودی خود گویاست و تلخ! چهار نفر کشته در حادثه ریزش آوار آخمقیه تبریز.
این خبر شاید تلخ ترین خبریست که در چند روز اخیر سایت های شهرمان روی خروجی خود زده اند.
مقارن با اذان صبح امروز، یک خانواده چهار نفری در منطقه محروم و فقیر نشین آخمقیه تبریز به علت ریزش آوار جان خود را از دست دادند.
آری درست زمانی که به ندای ملکوتی اذان صبح مومنان شهرم وضو کرده بودند تا با خدای خود راز و نیاز کنند در گوشه دیگری از این شهر، خانواده ای فقیر که سقف بالای سرشان نای ایستادن در مقابل باران تند بهاری را نداشت با ریزشی سهمگین جانشان رامظلومانه از دست دادند و در این میان چه کسی پاسخگوست؟
پدر خانواده که دسترنجش کفاف خرید خانه ای امن تر را به وی نداده است و خود اکنون بی جان در زیر آوار مدفون شده است؟
یاشهرداری و دیگر مسئولان شهری که یکی از وظایفشان حل معضل حاشیه نشینی ست و پیش ازاین اتفاق می بایست فکری به حال آنها می نمودند!
شاید در مقام یک خبرنگار بیش از هزاران سطر خبر و گزارش در رابطه با بررسی معضل حاشیه نشینی در تبریز را خوانده اید و از کنار آن گذشته اید. اما همین اتفاق هاست که باعث میشود باردیگر به سراغ آن اخبار و گزارشها بروید تا ببینید کجای کار میلنگد که هنوز آب از آب تکان نخورده و معضلات سرجایش هستند.
بر اساس همین اخبار و گزارشات گویا شهر تبریز رتبه یک را در حاشیه نشینی به خود اختصاص داده با سکونت بیش از یک سوم جمعیت! یعنی در حدود ۴۵۰ هزار نفر از جمعیت تبریز که در ۱۸ محله پر جمعیت در شمال و جنوب زندگی می کنند.
مسئولان شهری بارها و بارها در مصاحبه هایشان هشدار داده اند که اگر زلزله ای رخ دهد حاشیه نشینان تبریز تبدیل به فاجعه انسانی خواهند شد، طوری که حتی هلی کوپتر نیز قادر به کمک رسانی به آنها نخواهد بود به دلیل صعب العبور بودن این مناطق.
چنانچه در قسمتی از خبر حادثه امروز نیز خواندیم .« باتوجه به تنگ بودن کوچه و نیز ازدحام مردمی امکان خدمات رسانی سریع نیز با مشکل مواجه شد و در نهایت تلاش مردم و نیروهای آتش نشانی برای نجات اعضای این خانواده بی ثمر مانده و در اثر این حادثه، تمام اعضای خانواده، شامل پدر٬ مادر و دو فرزند جان خود را از دست داده اند.»
در اواخر سال گذشته خبری خوشحال کننده از سوی شهرداری تبریز شنیدیم و آن پیشرفت ۸۵ درصدی ۲۲۰ واحدی جهت اسکان حاشیه نشینای شهرک ارم بود ساختمان هایی که قرار بود در اردیبهشت ماه امسال از سوی شهرداری تحویل این قشر داده شود.
البته طبق گفته خودشان این ساختمان ها تنها خواهد توانست ۱۵۰۰نفر از حاشیه نشینان را اسکان دهد و بقیه باز هم چه بسا باید در انتظار سرانجامی چون جان باختگان حادثه امروز باشند. اینهاهمه سیاهه ای بیش نیستند و آنچه اکنون مهم هست و جبران ناپذیر مرگ چهارنفر از شهروندان تبریزی هست که امروز جانشان را از دست داده اند و دیگر در میان ما نیستند تا صبر کنند تاببیند آنها نیز جزء این ۱۵۰۰نفر خواهندبود که شهرداری به آنها خانه امن بدهد یا نه.
طبق گفته شهرداری با توجه به انتخاب شهر تبریز به عنوان شهر نمونه گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۸ با شعار «هر شهروند یک میزبان» شهرمان برای میزبانی از گردشگران بین المللی آماده می شود. روزی نیست که این جمله را به عناوین مختلف از رادیو و تلویزیون استانی نبینیم و نشنویم و در روزنامه های استانی نخوانیمش . مانیز یک شهروند تبریزی هستیم و دوست داریم روز به روز شاهد بالندگی شهرمان باشیم ولی وقتی صبح از خواب بیدار میشویم و این خبر یعنی مرگ چهار نفر از شهروندانمان را دراثر ریزش آوار میخوانیم دیگر این شعارها حالمان را به هم میزند و میگریزیم از هر آنچه شعار زیباست. ای کاش روزی برسد که این شهر هیچ حاشیه نشینی نداشته باشد. هیچ فقیری شب را در خانه ناامن که هیچ امیدی به صبح کردن در آن نیست سرنکند.
نگارنده： فاطمه داداشی/خبرنگار
