با شیوه “طرح نو” از اول موافق نبودم. در سبیل مواجهه با قوم پرستی و ملت سازی، تکیه ی نفی مدارانه بر قومی و اقامه فضایل بر قومی دیگر، روش قرآن نیست.
عصر تبریز：مهدی نعلبندی روزنامه نگار و پیشکسوت رسانه در واکنش به انتشار مطلب توهین آمیزی در ستون روزنامه طرح نو تبریز به ترک ها طی یادداشتی نوشت：
من ترکم. میانه ای ندارم با توهین. نه به دیگران و نه به خود.
یکم:
دعوای تبار ندارم که در نزاع دور و دراز تازی و رازی و روس و تات و ترک، همه ما امروز شبیه همیم.
دوم:
مسلمانیم و مومن به رسالت احمد مختار و انماالمومنون اخوه. ما برادران همیم حتی اگر یوسفی در میان ما نباشد.
سوم:
اگر زبان عربی مدیون ایرانیان است که هست، فارسی زیر دین ترکان پارسی گوی بوده و هست. و ترکی لبریز لغات فارس. شاهدم دیوان لغات الترک زمخشری است: “باشسیز بؤرک اولماز/ تاتسیز تورک اولماز”.
چهارم:
با شیوه “طرح نو” از اول موافق نبودم. در سبیل مواجهه با قوم پرستی و ملت سازی، تکیه ی نفی مدارانه بر قومی و اقامه فضایل بر قومی دیگر، روش قرآن نیست. یک طرفش میشود نازیسم هیتلری و ایرانیسم کسروی و یک طرفش عربیسم عبدالناصری و ترکیسم گؤگ آلپی. ته تهش هم جز زنجموره بر چند خشت از تاریخ چیزی نیست. دعوا انداختن میان “دده قورقود” و “شاهنامه” می شود همین. اسطوره، توتم دوره جلوس مورخین بر جای شمن هاست، و گرنه سیاق قرآن نه تکیه بر “اساطیرالاولین” که دعوت به تعقل است “بالبینات و الزبر”.
سخن آخر:
من مسلمانم. داغدار آن گلوی سیزده ساله مسلمانی که در کنعان بریده شد. آن که برید تکبیر می دانست. شرم دارم.
نگارنده： مهدی نعلبندی
