به گزارش عصرتبریز، تبریز، عصر روز پنجشنبه، هنوز آفتاب به‌تمامی در افق فرو نرفته بود که خیابان‌های اطراف میدان شهدا از حضور خروشان مردم موج می‌زد؛ مردمانی برخاسته از مکتب عاشورا، با قلب‌هایی شعله‌ور از ایمان و دستانی افراشته به آسمان، آمده بودند تا فریاد عدالت‌خواهی سر دهند. آمده بودند تا با صدایی بلندتر از همیشه، به جهانیان اعلام کنند: «لبیک یا حسین»
آغاز این حماسه، با گام‌های استوار زنانی و مردانی رقم خورد که دل‌هایشان لبریز از آتش انتقام جنایات رژیم صهیونیستی بود. میدان شهدا آغوش گشود بر کاروانی از مردم که با ایمان و اراده، برای انجام تکلیف آمده بودند؛ برای رساندن پیام مظلومیت و مقاومت.
حرکت از میدان شهدا تا میدان ساعت؛ مسیری به بلندای ایمان
کاروان عاشوراییان از میدان شهدا راهی شدند. دسته‌جات عزاداری، هیئات مذهبی، پیران دل‌سوخته، جوانان غیور، مادران شهیدپرور و کودکان معصومی که در دستانشان پرچم «یا حسین» و «ایران» می‌درخشید، همگی یکصدا، همدل و هم‌راستا، در صفوفی منظم و با شکوه تا میدان ساعت آمدند. صدای طبل و سنج هیئت‌ها، نوای سینه‌زنی و شعارهای انقلابی، جان تازه‌ای به خیابان‌های تبریز بخشید.
در طول مسیر، پرچم‌های سرخ «یا حسین» در کنار پرچم‌های فلسطین و ایران به اهتزاز درآمده بود. شعارهایی چون «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا» و «حیدری‌ام، حیدری» با صدایی کوبنده در فضا پیچید. مردم آمده بودند تا بگویند در برابر ظلم، بی‌تفاوت نخواهند ماند؛ آمده بودند تا فریاد بزنند که تبریز، این شهر شهیدان مشروطه، شهر ستارخان و باقرخان، هنوز بیدار است، هنوز ایستاده است.
تبریز؛ شهر قیام، شهر ولایت
در عصری که رسانه‌ها گاه حقیقت را به حاشیه می‌رانند، این اجتماع مردمی، رسانه‌ای شد برای بیان حقیقت. تبریز با این اجتماع بی‌نظیر فریادی شد در گوش جهانیان. فریادی علیه اشغال، جنایت و سکوت‌های مرگبار مدعیان حقوق بشر. مردم تبریز با حضور پرشور خود در این اجتماع به دنیا فهماندند که صدای حق‌طلبی خاموش‌شدنی نیست.
مردم با بغضی در گلو و آتشی در دل، به یاد کودکان بی‌پناه فلسطینی، اشک ریختند و در عین حال با اقتداری مثال‌زدنی فریاد زدند: «اسرائیل از صفحه روزگار محو خواهد شد»
هیئات حسینی؛ نبض تپنده‌ی اجتماع
هیئات مذهبی تبریز، از دیرباز نقش پیشتاز در تحولات فرهنگی و اجتماعی این شهر ایفا کرده‌اند. در این اجتماع نیز نقش محوری آنان غیرقابل انکار بود. دسته‌جات عزاداری با نظم، وقار و معنویت خاصی در مسیر حضور یافتند. نوحه‌خوانی‌ها، اشعار حماسی و ذکر مصیبت‌هایی که با موضوع ظلم به اهل بیت و مظلومان زمان امروز پیوند خورده بود، فضایی آمیخته با حماسه و معنویت را رقم زد.
مردم با مشت‌های گره‌کرده فریاد زدند که عاشورا همچنان زنده است؛ کربلا پایان نیافته؛ و جبهه باطل این‌بار در هیبت صهیونیسم جهانی، چهره خود را آشکار کرده است.
حضور متحد همه اقشار در اجتماع بزرگ
نکته چشمگیر این اجتماع، حضور گسترده و یکپارچه تمام اقشار جامعه بود؛ از اساتید دانشگاه تا کارگران، از طلاب حوزه تا دانش‌آموزان، و از بازاریان تا هنرمندان، همگی دوشادوش یکدیگر در صفوفی متحد ایستاده بودند. حضور زنان و کودکان خردسال نیز همچون نگین‌هایی درخشان، به این اجتماع جلوه‌ای خاص و روح‌بخش بخشیده بود.
پیرمردی که عصا به‌دست، با صدایی لرزان اما راسخ فریاد می‌زد: «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند»، نماد نسلی بود که هنوز بر عهد خود استوار ایستاده است. در کنار او، جوانی با سربند «لبیک یا خامنه‌ای» بر پیشانی نشان می‌داد که نسل جدید نیز آماده ادامه دادن این راه است؛ راهی که با ایمان، وفاداری و ایستادگی آمیخته است.
شعارها؛ آیینه‌ای از ایمان، آگاهی و بصیرت
در میان شعارها، صلابت و صمیمیت توأمان موج می‌زد. شعار «شیران دیار ایرانیم» از گلوی نسلی بیرون می‌آمد که هرگز مرعوب تهدید و تحریم نشده است. شعار «لبیک یا حسین» نه فقط شعاری مذهبی بلکه نمادی از انتخاب راه و منش حسینی بود. شعار «حیدری‌ام، حیدری» نیز ریشه در ایمان شیعی مردم این دیار دارد؛ ایمانی که همراه با عمل است، نه صرفاً گفتار.
آری تبریز، امروز طلایه‌دار حرکت مقاومت مردمی شد. مردم ولایی و حسینی این شهر با حضور پرشور و متحد خود نشان دادند که گفتمان مظلوم‌خواهی، حق‌طلبی و ایستادگی همچنان زنده و پویاست. این اجتماع عظیم جلوه‌ای است از تلاقی عاشورا با حقیقت مبارزه علیه استکبار؛ نمادی از وحدت امت اسلامی در مقابل اشغال و ظلم؛ و مظهری از بیداری مردم ایران.
- خبرنگار: قمر طالبی
