گاهی یک سؤال، اگر در زمان یا مکان نادرست مطرح شود، نه فقط مخاطب را گمراه می‌کند، بلکه می‌تواند بنیاد اعتماد عمومی را دچار تزلزل کند. در نشست خبری اردیبهشت‌ماه قوه قضاییه، خبرنگاری از رسانه ملی با طرح پرسشی درباره موسسه «راه پارسی کانادا»، موجی از واکنش‌ها را در فضای رسانه‌ای و حقوقی کشور به‌راه انداخت. سؤالی که به‌زعم کارشناسان، فاقد دقت حرفه‌ای، مستندات کافی و رعایت اصول انصاف رسانه‌ای بود.
گاهی یک سؤال، اگر در زمان یا مکان نادرست مطرح شود، نه فقط مخاطب را گمراه می‌کند، بلکه می‌تواند بنیاد اعتماد عمومی را دچار تزلزل کند. در نشست خبری اردیبهشت‌ماه قوه قضاییه، خبرنگاری از رسانه ملی با طرح پرسشی درباره موسسه «راه پارسی کانادا»، موجی از واکنش‌ها را در فضای رسانه‌ای و حقوقی کشور به‌راه انداخت. سؤالی که به‌زعم کارشناسان، فاقد دقت حرفه‌ای، مستندات کافی و رعایت اصول انصاف رسانه‌ای بود.
زمینه و زمان نامناسب طرح سؤال
نشست‌های خبری سخنگوی قوه قضاییه، طبق عرف رسانه‌ای، محلی برای تحلیل پرونده‌های ملی، سیاسی و اقتصادی هستند. اما در نشست خبری اخیر، پرسش مطرح‌شده درباره یک موسسه خصوصی مهاجرتی بود که به گفته سخنگو، در پرونده موجود تبرئه شده بود و پرونده تازه نیز هنوز به مرحله رسیدگی نرسیده بود که دو هفته بعد از نشست خبری رای قطعی تبره صادر شد. طرح موضوع در این فضا، بدون اطلاع‌رسانی درباره این احکام، تلقی ناعادلانه از وضعیت موسسه بود.
موضع شفاف قوه قضاییه
بر اساس اظهارات سخنگوی قوه قضاییه، پرونده اول در دادگاه مشهد به قرار منع پیگرد منجر شد و حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز تأیید شده است و پرونده دوم هنوز در مرحله اولیه ثبت قرار دارد و هیچ‌گونه رأیی درباره آن صادر نشده است که دو هفته بعد از نشست رای تبرئه صادر شد. این اطلاعات نشان می‌دهد که بر خلاف القای ضمنی در پرسش خبرنگار، هیچ‌گونه اثبات اتهامی علیه راه پارسی کانادا در جریان نیست.
پرسش بدون ذکر احکام تبرئه، می‌تواند فضای فکری مخاطبان را به سوی فرض جرم سوق دهد. خصوصاً وقتی که از تریبون ملی طرح شود، این اثر به مراتب گسترده‌تر و مخرب‌تر خواهد بود. در چنین شرایطی، مرز بین اطلاع‌رسانی و تخریب بسیار نازک می‌شود.
شفافیت سابقه موسسه
راه پارسی کانادا، یکی از مؤسسات فعال در حوزه مهاجرت قانونی است که در طول سالیان گذشته با همکاری مشاوران رسمی و دفاتر متعدد در ایران و کانادا، خدمات مشاوره، ویزا و استقرار ارائه داده است. مستندات موجود نشان می‌دهد این موسسه بیش از هزار پرونده موفق در رزومه خود دارد و نارضایتی‌های معدود اتفاق افتاده تنها به دلیل کمبود مدارک از سوی متقاضیان بوده است.
تهدید علیه کارآفرینی و سرمایه انسانی
با مطرح‌شدن اتهامات در رسانه، نه‌تنها برند موسسه بلکه ۷۰۰ نیروی انسانی شاغل در آن، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. آسیب به اعتبار برند، به‌طور مستقیم بر حجم پرونده‌ها، جذب مشتریان جدید و ثبات شغلی کارکنان مؤثر است. رسانه‌ها باید از خود بپرسند: آیا تبعات اجتماعی یک جمله نسنجیده، در محاسبات آن‌ها جایی دارد؟
پیگیری قانونی؛ از اعتراض تا مطالبه اصلاح
در واکنش به این رخداد، موسسه با ارسال نامه های متعدد و ارائه مستندات لازم از صدا و سیما درخواست حل این موضوع را نمود اما پاسخی دریافت نکرد لذا با شکایتی رسمی در دادگاه فرهنگ و رسانه، بر ضرورت برخورد با انتشار اطلاعات نادرست و بی‌مبنای رسانه‌ای تأکید کرده است. هدف از این اقدام، صرفاً دفاع از حیثیت حرفه‌ای نیست؛ بلکه پیامی است روشن درباره جایگاه قانون و لزوم پاسخگویی رسانه‌ها.
جمع‌بندی
تجربه اخیر نشان داد که در عصر رسانه، مسئولیت خبرنگار تنها پرسیدن سؤال نیست، بلکه سنجش تأثیر، اعتبار، و مستند بودن آن نیز هست. آن‌چه در این نشست رخ داد، نمونه‌ای از لزوم بازنگری در عملکرد رسانه‌هایی است که مأمور به اطلاع‌رسانی هستند، نه داوری. حفظ شأن کارآفرینی، حمایت از برندهای قانونی، و تقویت اعتماد عمومی، همگی مستلزم دقت بیشتر در رفتار رسانه‌ای است.
