به گزارش عصرتبریز به نقل از فارس، مهدیه دختر ۱۰ ساله‌ای است که در روستای سهرون از توابع بخش خاروانای ورزقان به همراه پدر و مادرش زندگی می‌کند.
مهدیه دختر ۱۰ ساله‌ای است که در روستای سهرون از توابع بخش خاروانای ورزقان به همراه پدر و مادرش زندگی می‌کند.
پدر و مادری که تنها دار و ندارشان از زندگی یک گاو و دو گوسفندی است که از طریق نگهداری آنها تامین رزق و روزی می‌نمایند.
مهدیه داستان ما دختر درس خوانی است که نمره‌هایش همیشه خوب و مورد تحسین خانواده‌اش بوده است، او امسال ماه رمضان را کلا روزه گرفته بود.
روز گذشته(دوشنبه) در این روستا اتفاق ناگواری رخ می‌دهد، پدر و مادر مهدیه که در خانه نبودند، مهدیه و یک دختر هم سن و سالش برای تامین علوفه و یونجه گاو خودشان و گاو همسایه‌شان از طریق یک دستگاه گیوتین برقی اقدام می‌نمایند.
پس از مدتی این دستگاه موقتا از کار می‌افتد، مهدیه که برای رفع ایراد این گیوتین به دلیل گیر کردن علوفه‌ها در خروجی آن اقدام می‌نماید، فارغ از سهل‌انگاری دوستش که گمان می‌کرد دستگاه را از برق خارج کرده است، به علت وصل مجدد برق انگشتان دست راستش را از دست می‌دهد.
خون تمام وجود مهدیه را می‌گیرد، انگشتان مهدیه روی زمین افتاده‌اند و او با تمام وجود درد می‌کشد.
خبر به اهالی روستا و خانواده مهدیه می‌رسد، بلافاصله او را به درمانگاهی در نزدیکی روستا انتقال می‌دهند، بطور موقت جلوی خون‌ریزی گرفته می‌شود.
پدر و مادر مهدیه به دلیل عدم وجود آمبولانس و برای اینکه زمان را از دست ندهند با یک پاترول در عرض ۲ ساعت او را به تبریز می‌رسانند، انگشتان قطع شده دخترک در داخل یک پلاستیک پر از یخ همراه اوست!
مهدیه به بیمارستان شهدا برده می‌شود، ولی به دلیل عدم وجود عمل پیوند در این بیمارستان او را بلافاصله به بیمارستان شهریار منتقل می‌کنند.
تنها بیمارستانی که عمل پیوند اعضا در آن توسط یک پزشک نامی و شناخته شده صورت می‌گیرد.
پزشک متخصص که از صبح چندین عمل طاقت‌فرسا و طولانی چند ساعته و پشت سر هم انجام داده است به دلیل خستگی مفرط چشم ها قادر به انجام یک عمل جدید و طولانی نیست و عمل را به فردای آن روز نگه می‌دارد.
فردای آن روز پس از چند عمل طولانی دیگر نوبت عمل مهدیه فرا می‌رسد، طبق تعهد خانواده مهدیه می‌بایستی ۳۵ میلیون برای عمل واریز کنند حال چه این پیوند با موفقیت صورت گیرد چه ناموفق باشد!
با توجه به اینکه پدر مهدیه توان پرداخت چنین مبلغی را ندارد توسط یکی از بستگان مبلغ ۱۰ میلیون به حساب بیمارستان واریز می‌کنند.
مهدیه و انگشتان قطع شده‌اش به اتاق عمل منتقل می‌شوند، عمل چندین ساعت طول می‌کشد.
پدر و مادر مهدیه با چشمانی اشک بار پشت اتاق عمل ایستاده‌اند، عمل تمام می‌شود، مهدیه کم کم به هوش می‌آید، پدر و مادرش در بالین او نشسته و چشم‌های نگران‌شان به دست قطع شده اوست.
پس از گذشت زمانی خبر از تکان خوردن انگشتان پیوند خورده مهدیه بارقه‌های امید را در دل اقوام و خانواده او زنده می‌کند، ولی این امید موقت و زود گذر است!
به دلیل ضعف جسمانی مهدیه که امسال با روزه گرفتن‌های بدون سحری تشدید شده بود! ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده صورت نمی‌گیرد، متاسفانه انگشتان قطع شده مهدیه شروع به سیاه شدن می‌کنند و برای جلوگیری از آسیب بیشتر عمل پیوند تخلیه می‌شود!
پزشک معالج نیز از این عمل ناموفق رنج می‌برد چرا که از نخستین عمل‌های اوست که پیوند نمی‌خورد! با این حال پزشک معالج قول عمل پروتز را به مهدیه می‌دهد.
روز ترخیص فرا می‌رسد، برای ترخیص مهدیه با تخفیفی که بیمارستان در هزینه‌های همراه و بیهوشی اعمال کرده و سهم اندک بیمه روستایی مهدیه در یک بیمارستان خصوصی! پدر مهدیه می‌بایستی ۲۱ میلیون واریز کنند!
پزشک معالج با در نظر گرفتن وضعیت مالی خانواده مهدیه تخفیف‌های زیادی اعمال می کند و مبلغی نزدیک به ۱۴ میلیون را از مبلغ ۳۱ میلیون کسر می‌کند و مبلغی نزدیک ۸ میلیون تومان می‌ماند که این مبلغ نیز فردای آن روز با پیگیری‌های خبرنگار فارس حل شد.
با توجه به اینکه خبرنگاران فارس در جریان روند ترخیص و اعمال تخفیف پزشک معالج بوده‌اند کلیه اخبار و شایعات مربوط به اینکه پزشک معالج از حق خود نگذشته و انجام عمل را منوط به واریز پول کرده اند تکذیب می‌شود.
مسوول خبرگزاری فارس آذربایجان‌شرقی از ابتدا در روند این حادثه تلخ قرار گرفته و شخصا با حضور در بیمارستان پیگیر ترخیص مهدیه بوده است.
در این بین خبرگزاری فارس نظر به اخلاق رسانه‌ای از پزشک معالج، دکتر خوب سیرت، گروه نوع دوستی تبسم و برخی مسوولین استانی که در روند ترخیص این دختر ۱۰ ساله روستایی یاری رسانده بودند نهایت تقدیر و تشکر را دارد و امیدوار است با پیگیری مسوولین ارشد استانی مشکل عدم انجام پیوند اعضا در بیمارستان‌های دولتی هر چه سریعتر حل شود، چرا که بر همگان واضح و مبرهن است طیف کم درآمد از قبیل کارگران، کشاورزان و … از جمله افرادی هستند که به سبب شغل و حرفه خود در معرض آسیب دیدگی و قطع عضو قرار دارند.
