هواداران تراکتور، یک گام جلوتر از فوتبال ایران
هواداران تراکتور، یک گام جلوتر از فوتبال ایران
اتفاقی که روز جمعه در جریان بازی تراکتورسازی و سپیدرود رخ داد، بازتاب بسیار مثبتی در ورزش کشور و رسانه ها داشت.

عصرتبریز – جهانبخش احمدیان: بازگشت دوباره تراکتورسازی به لیگ برتر فوتبال کشور، رکود حاکم بر ورزشگاه های کشور را شکسته و دوباره شور و هیجان و به تبع آن نشاط اجتماعی مضاعفی را بر جامعه تزریق کرد. تجمع بیش از ۱۰۰هزار نفری هواداران تراکتور در بازی های خانگی این تیم، نشان از پتانسیل اجتماعی بالای تراکتورسازی داشت که آمیخته با فرهنگ اصیل هواداری ورزشی، به تدریج در جای جای ایران فراگیر شد. هر چند در سال های اخیر به دلیل مدیریت ضعیف باشگاه و مسئولین ورزشی استان، هواداران کمتری نسبت به سال های قبل در ورزشگاه حضور می یابند. این هوادار هر زمان که نیاز بوده با شعار معروف «سن چاغیرسان گلرم من » دعوت باشگاه را لبیک گفته و حامی بزرگترین باشگاه آذربایجان بوده است.

تراکتور برای هوادارانش تنها یک تیم فوتبال نیست و فراتر از آن در نقش تریبونی برای بیان خواسته های فرهنگی و اجتماعی عمل کرده است. تا جایی که تحسین کارشناسان معروف فوتبال ایران، چون دکتر صدر را برانگیخته که در مورد آن گفته اند: «اتفاق خوبی که شاهد آن هستیم، شور و هیجانی است که طرفداران تیم تراکتور سازی تبریز نسبت به تیم شهر خودشان نشان می‌دهند. این وسط فقط فوتبال نیست که این میزان از علاقه را برانگیخته‌ است. مسائل قومی و زبانی باعث به وجود آمدن نوعی دوستی بین هواداران و باشگاه تراکتورسازی شده که به زعم من رخداد خوشایندی برای فوتبال ایران است.»

هوادار تراکتور فرهنگ و ادب را سرلوحه هواداری خویش قرار داده تا برای اولین بار در کشور نماینده ولی فقیه در استان برای تماشای این زیبایی ها راهی ورزشگاه یادگار امام شود.

جمعه گذشته نیز اولین دیگری از سوی پرشورهای تبریز و آذربایجان بر تارک فوتبال کشور نقش بست و یک صدا حمایت قاطع خود را از حضور زنان  در استادیوم های کشور اعلام کردند. طرحی که ماه ها و بلکه سالها در پوشه های نمایندگان مجلس و وعده های انتخاباتی آنها زیر و رو می شود، توسط تریبونی اعلام شده است که تحسین روزنامه های مرکزی را هم برانگیخته است. روزنامه‌هایی که شاید در طول یک سال، خبری دو سطری از این تیم منتشر نمی‌کردند، تیتر صفحه اول خود را به این اقدام  تراکتوری ها اختصاص دادند.

شاید کمتر کسی در سال ۸۸ فکر می‌کرد که روزی تراکتور تازه صعود کرده به لیگ برتر، تریبونی برای بیان خواسته های هواداران پر شور خود باشد. تریبونی که صدایش مرزها را درنوردیده و همگان را مجاب به تعظیم در برابر این هوادار کرده است. تراکتوری ها با این شعار و حمایت خویش بار دیگر ثابت کردند که یک گام از فوتبال و فرهنگ هواداری ایران جلوتر هستند. بی شک در جامعه ما فارغ از هر گونه تفکر مدیریتی و سیاسی، احترام به حقوق و خواسته های همنوع در خور تقدیر و قدردانی است.