اتفاقی که می‌تواند تراکتور را زمین بزند؛ قرار ما چیز دیگری بود!

به گزارش عصرتبریز، روزی که محمدرضا زنوزی مالکیت تراکتورسازی تبریز را بر عهده گرفت و حتی قبل تر از آن، این تیم خطه آذربایجان، تیمی مردمی بود. پشتوانه قوی تراکتورسازی که آن را میلیون ها هواداران تشکیل می داده و می دهند، باعث شده تا از این تیم همواره به عنوان تیمی مردمی یاد کنیم. بارها و بارها در مصاحبه های بازیکنان، مدیران و اعضای کادر فنی تیم تراکتورسازی این جمله را که هر چه داریم مدیون هواداران هستیم را خوانده ایم. هواداران تراکتورسازی به عنوان بزرگترین پشتوانه تیم شان در این فصل شرایط بسیار ویژه ای را تجربه می کنند. این فصل با سایر فصل ها متفاوت است. سرخ پوشان فوتبال آذربایجان در این فصل به عنوان یک تیم خصوصی پای به مسابقات گذاشته اند. زنوزی، مالک باشگاه تنها دلیل خود برای قبول مالکیت باشگاه را عشق به هواداران نامیده و بازیکنان تیم نیز همواره، هواداران را دلیل اصلی انگیزه خود برای کسب موفقیت معرفی کرده اند. در شرایط فعلی اما پیرامون باشگاه تراکتورسازی شرایطی را شاهد هستیم که کمتر شباهتی به شرایط موجود در یک باشگاه مردمی دارد.

تراکتور در قرنطینه

هواداران تیم تراکتورسازی تبریز پیش از آغاز لیگ هجدهم، روزهای بسیار خاطر انگیزی را پشت سر گذاشتند. آنها پس از پشت سر گذاشتن دو فصل کابوس وار، با حضور چند هزار نفری شان در تمرینات تیم، از تغییرات گسترده اعمال شده استقبال کرده و کمپ اختصاصی باشگاه، پاتوق آنها در عصرهای خنک تابستانی شده بود. هر روز اتفاقات شیرینی در تمرینات رخ می داد؛ یک روز از سوگیتا و استوکس رونمایی می شد و روز بعد هزاران هواداران عاشق تراکتور، شاهد حضور مسعود شجاعی و اشکان دژاگه در تمرینات تیم محبوب شان بودند. این روال تا هفته ها ادامه داشت تا اینکه جان توشاک آمد. سرمربی ولزی سرخ پوشان حضور هواداران را محدود به یک روز در هفته کرد. این منوال به صورت منظم به اجرا در آمد و اگرچه هواداران فرصت کمی برای حضور در تمرینات تیم داشتند اما به یک روز در هفته هم راضی بودند. هفته به هفته اما حضور هواداران در تمرینات کمرنگ تر شد. دلیل آن، استقبال اندک تی تی ها نبود بلکه تاریخ بازی های تراکتورسازی باعث شده بود تا روز تعیین شده برای حضور هواداران در تمرین مصادف شود با روزهای تعطیلی پس از بازی! این اتفاق چندین هفته رخ داد و کم کم به یک مورد عادی تبدیل شد. با به روی کار آمدن محمد تقوی، شدت موضوع افزایش یافت به گونه ای که اگر از هواداران دو آتیشه تراکتورسازی آخرین حضورشان را در تمرینات سوال کنیم شاید نتوانند پاسخ درستی به آن بدهند چرا که پاسخ دادن به یک سوال در حوزه تاریخ چندان آسان نیست. تراکتور، در طی ماه های اخیر در قرنطینه به سر می برد و کادر فنی چندان تمایلی به نمایش تیم شان ندارند! این اتفاق که تمرینات تیم ها پشت درهای بسته انجام گیرد یک اتفاق عادی در دنیای فوتبال به شمار می رود اما تمامی تیم ها این فرصت را به هواداران خود می دهند که در طول هفته و طی روزهای معین با حضور در تمرینات حس نزدیکی شان به تیم از بین نرود.

دلیل این اتفاق چیست؟

ابهام بزرگی که برای هواداران تراکتورسازی به وجود آمده این است که دلیل این اتفاق چیست؟ آیا در مجموعه تیم اتفاقاتی رخ می دهد که نباید کسی از آن باخبر شود؟ آیا تقوی در اداره تمرینات به مشکلاتی برخورده که دوست ندارد کسی شاهد آن باشد؟ آیا تمرینات تیم به گونه ای که باید انجام نمی گیرد؟ و ده ها آیای دیگر این روزها ذهن اهالی فوتبال آذربایجان را در این مورد به خود مشغول کرده است. در کنار هواداران، اصحاب رسانه هم مدت هاست که از حضور در تمرینات تیم منع شده اند. البته هفته گذشته بعد از مدت ها این فرصت به اصحاب رسانه داده شد تا در تمرین تراکتورسازی حضور یابند. این اما آن چیزی نیست که باید در یک تیم مردمی و پرهوادار شاهد آن باشیم. باشگاهی که نام خود را یک باشگاه مردمی گذاشته وهر چه دارد از هوادارانش دارد بایستی در مواجهه با این قشر عظیم صداقت و بازی متقابل را به خوبی به نمایش بگذارد. بی شک هر چقدر تراکتور از هوادارانش دور شود، دود آن به چشم تیم خواهد رفت. این موضوع در مورد اصحاب رسانه هم صدق می کند که در ادامه به این موضوع هم اشاره کاملی خواهیم کرد.

بستری مناسب برای شایعه سازان

همان گونه که اشاره شد اصحاب رسانه حاضر در شهر تبریز، کمترین ارتباط را با تیم تراکتورسازی در طول ماه های اخیر داشته اند. در شرایطی که در روزهای ابتدایی آغاز تمرینات شاهد حضور گسترده اصحاب رسانه در کنار هواداران بودیم دیگر چنین شرایطی را در محل تمرین سرخ پوشان شاهد نیستیم. شالوده حضور اصحاب رسانه در کنار تیم، انعکاس پر تعداد اخبار تیم به صورت مستند و بدون هیچ گونه اضافه یا کسری بود. در شرایطی که همه چیز مقابل چشمان اصحاب رسانه اتفاق می افتاد، آنها نیز به انعکاس آنچه که رخ می داد پرداخته و این موضوع باعث شده بود تا بازار تراکتور در رسانه ها و صفحات مجازی داغِ داغ باشد. هواداران تراکتور در آن دوران کاملا درگیر تیم شان بودند. آنها لحظه به لحظه در جریان کلیه امور قرار می گرفتند و هیچ نقطه ابهامی در تیم وجود نداشت. در چنین شرایطی هیچ رسانه ای به خود اجازه شایعه سازی نمی داد! همه چیز عیان بود و بهانه ای برای غیر واقعی نوشتن وجود نداشت. درست برعکس این روزها که بازار شایعات حول تیم تراکتورسازی داغ است. طی هفته های اخیر خبرهای ضد و نقیض بسیاری در مورد اتفاقاتی که در تمرینات تراکتور رخ می دهد به گوش رسیده که هیچ اطلاعی از صحت و سقم آن در دست نیست. در مورد مسائل کلان باشگاه نیز اخباری که سندیت کافی ندارند بسیار زیاد است. شاید این اخبار از سندیت کافی برخوردار نباشند اما کثرت انتشار آنها باعث ایجاد یک جو منفی می شود که می تواند در ادامه به تیم ضربه بزند. طی روزهای اخیر شاهد انتشار اخباری نظیر بدهی های میلیاردی باشگاه، اختلاف چند بازیکن در تمرین و چند مورد دیگر بوده ایم که هیچ کدام از سندیت لازم برخوردار نیستند. با توجه به اینکه در بدنه باشگاه فردی که بتواند پاسخ روشنی به این ابهامات بدهد وجود ندارد، هر روز شایعات داغ تر از روز گذشته می شود. این در حالی است که دسترسی آسان و بی دردسر به تیم می تواند رسانه ها را در انعکاس اخبار واقعی یاری کرده و از انتشار هر خبری که واقعیت در آن جایی ندارد، جلوگیری کند. در دنیای فوتبال این یک رسم است  که اگر یک موضوع بیش از اندازه مخفی شود، طمع حاشیه سازان برای ایجاد حاشیه در آن بیشتر خواهد شد. شاید یک مکالمه چند ثانیه ای با یک مسئول یا یک گزارش کوتاه از جو تیم بتواند از حاشیه هایی جلوگیری کند که هر کدام پتانسیل به زمین زدن چندین نفر را دارند.

قرار ما چیز دیگری بود!

بی شک مالک باشگاه تراکتورسازی به خوبی از قدرت هواداران تیمش باخبر است. این را می توانیم از بیانیه های پرتعداد او در این چند وقت اخیر دریابیم. صحبت از هوادار و ادای احترام به او اما یک طرف ماجراست و میدان دادن به او سوی دیگر ماجرا! تاریخ باشگاه تراکتورسازی به خوبی این نکته را به اثبات رسانده که هر موقع این تیم موازی با هوادارانش پیش رفته و در ارتباط با رسانه ها فعال بوده، دوران موفقی را پشت سر گذاشته است. امان از روزهایی که برعکس این ماجرا در باشگاه حکمفرما بوده است. راه دوری نمی رویم. چند فصل گذشته آینه ای است که می توان آن را مایه عبرت نامید. فصولی که هواداران خود را جزئی از باشگاه نمی دانستند. این یک موضوع باید در باشگاه تراکتورسازی جدی گرفته شود. در شرایطی که بیش از دو ماه از جدایی توشاک می گذرد هنوز باشگاه تراکتورسازی موضع رسمی خود را در مورد نفر شماره یک کادر فنی اعلام نکرده است. هواداران تراکتور نمی دانند که آیا تقوی بالاخره ماندنی شد یا اینکه باشگاه در حال یافتن سرمربی جدید است. رسانه ها هم که بی اطلاع اند یعنی اطلاعی به آنها داده نمی شود. همه چیز به صورت غیررسمی در حال انجام است و اخبار در این مورد در حد گمانه زنی بوده و سندیتی ندارند. این تنها یک مورد از بلاتکلیفی است که می تواند در بلند مدت عاقب مناسبی در پی نداشته باشد. بهتر است تراکتورسازان در هفته های آینده ارتباط با هوادار و رسانه ها را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند چرا که این روزها با حضور در جمع مدعیان شرایط شان دیگر مشابه دوران قبل نیست و حواشی اطراف یک تیم مدعی می تواند عواقب سخت تری نسبت به یک تیم معمولی در پی داشته باشد آن هم در شرایطی که تیم از هوادارن و رسانه ها دور باشد.