عصرتبریز – گروه اجتماعی: تبریز را تصور کنید؛ با شهرداری که با رأی مستقیم شهروندانش انتخاب شده باشد. تبریز را تصور کنید بدون آنکه شورای شهری در کار باشد.
هیچ بحرانی به‌وجود نمی‌آید و همین شاید بزرگترین بحران این شهر باشد؛ اینکه نمایندگان مردم در اداره آن کم‌ترین تأثیرات مثبت را دارند؛ اینکه روند توسعه شهر نمی‌داند با ساز کدام یک از آن ۱۳ نفر عضو شورا برقصد.
کم کم بسیاری از مردم به این باور می‌رسند که نبود شورای شهر غیر از کاهش اخبار جنجالی در رسانه‌ها، تأثیرات مثبتی در روند پیشرفت و توسعه شهر می‌گذارد. مردم کم‌کم به این باور می‌رسند که اگر شهردار یک شهر با رأی مستقیم آنها یا حتی با حکم مستقیم یک مقام بالادستی انتخاب شود، شهر نه‌تنها آسیبی نمی‌بیند بلکه از گزند آسیب‌هایی کلان در امان می‌ماند.
چه شد که به این نکته رسیدیم؟ چه شد که در حوالی بیستمین سال ظهور و بروز شوراها در سطح شهرها و روستاها، مردم با اظهار نارضایتی از نمایندگانی که خودشان انتخاب کرده‌اند، حالا اصل وجودی شوراها را زیر سوال می‌برند.
شاید بهتر باشد همان اول کار انگشت اتهام را به سمت خودمان (خود مردم) برگردانیم. ماها که روز انتخابات به‌جای چهره‌های علمی، کاربلد و متخصص به قیافه‌های آشنا رأی دادیم. ماها که فکر کردیم هنرمندان، ورزشکاران و چهره‌های تلویزیونی می‌توانند حافظ و ناظر اموال ما در مدیریت شهر باشند. اما نشدند.
اینکه هرهفته در صحن علنی شورای شهر این‌همه خبر از آن‌همه جنگ و دعوا منتشر می‌شود؛ حاکی از این است که اعضای شورا همچون شهروندانی عادی هرکدام نظر شخصی خودشان را راجع به مسائل ارائه می‌کنند؛ در غیر این صورت انتظار نمی‌رود نظرات کارشناسی این‌قدر از هم فاصله داشته باشند که به اختلافاتی ۱۸۰ درجه‌ای بینجامند.
سیستم اداره شورایی شهرها اگرچه شاید در دوره‌های آغازین کارکرد و بازتاب مثبتی داشت، اما با گذر زمان هریک از اعضای شورای شهر به‌جای ناظر، به مقام بالادستی شهردار تبدیل شدند. شهردار تقریباً حق ندارد بدون اجازه ۱۳ عضو شورا آب بخورد؛ پس این‌همه فساد که آن ۱۳ نفر دم از آن می‌زنند چگونه بروز می‌کند؟
حالا علاوه بر اینکه عملاً شهردار و مدیریت شهری نمی‌دانند باید به ساز کدام یک از اعضا برقصند، شورای شهر رفته‌رفته به شورای شهرداری یا هیئت مدیره شهرداری تبدیل می‌شود. مگر هرسال چند لایحه که به شهرداری مربوط نباشد اما در توسعه شهر و زندگی شهروندان تأثیرگذار باشد به صحن علنی شورای شهر راه پیدا می‌کند؟
تبریز را تصور کنید؛ با شهرداری که با رأی مستقیم شهروندانش انتخاب شده باشد. تبریز را تصور کنید بدون آنکه شورای شهری در کار باشد. حتماً آبادتر از امروز است.
