به گزارش عصرتبریز به نقل از آذرقلم، جمعی از تکنسین های اورژانس آذربایجان شرقی نسبت به شرایط جدید حاکم بر شغل آنها که سبب وارد شدن فشار اقتصادی و معیشتی به این قشر ایثارگر می شود اعتراض کردند.
یکی از نامه های درددل این تکنیسین ها را با هم می خوانیم:
مدت هاست که تکنسین های اورژانس با رشادت و ایثار خود و خانواده هایشان توانستند اکثریت پایگاه های اورژانس ۱۱۵ استان آذربایجان شرقی را فعال نگه دارند هر چند که با توجه به واقعیات سختی کار آنها در شبانه روز و در کوران حوادث ترافیکی و بحران ها و در تمام ایام سال از عید گرفته تا تعطیلات تابستانی و زمستانی که اکثر خانواده ها در تعطیلی و مسافرت هستند، این عزیزان همیشه گوش به زنگ هستند تا رسالت خطیر انسانی خویش را ایفا کنند.
اما جالب است بدانید که تکنسین های اورژانس ۱۱۵ به رغم ماهیت شغلی خود پائین ترین دریافتی را در بین کارمندان علوم پزشکی در رابطه با کارانه و امور رفاهی دارند، بگونه ای که گفتن این ارقام هم باعث خنده دیگر کارکنان دانشگاه ها می باشد.
تکنسین های اورژانس نسبت به وظیفه شغلی خود در بالاترین استرس ها و فشارهای عصبی هستند و اضافه کنید بر این فشارها، مشکلات اسکلتی و عضلانی را.
کارشناسان فوریت های پزشکی در این اوضاع فشار اقتصادی، تنها توکل به رزق و کرم خداوند و توان خود در انجام شیفت های سخت خود دارند و معیشت اکثریت قریب به اتفاق این قشر تحصیلکرده با انجام ساعات موظفی و اضافه کاری حضوری انجام می شود که اگر این شیفت های اضافه کاری همکاران فوریت های پزشکی نباشد، منجر به تعطیلی بیش از یک سوم پایگاه های اورژانس می شود.
تا چندی قبل مطالبات تکنسین های اورژانس با توجه به بهره وری مصوب مجلس انجام می گرفت و سختی کار نیز لحاظ می شد، اما متاسفانه با انجام یک مانور اداری، باعث شدند تا سختی کار این پرسنل از ابتدای سال حذف شود که به طور میانگین باعث شد این پرسنل حدود ۲۰ ساعت نسبت به سال گذشته بیشتر شیفت انجام دهند و ابن عمل را در سکوت کامل انجام دادند و چون دیدند پرسنل اعتراض نکردند، بدنبال آن تصمیم گرفتند که در این شرایط بد اقتصادی و معیشتی، قوانینی را با هدف و نیت فشار بر پرسنل انجام دهند که در این برنامه پرسنل را با ارایه مطالب و فشارهایی مجبور به امضای تعهدنامه ای کنند که خواستار عدم اجرای بهره وری با زبان و امضای خود هستیم!
اگر پرسنل اورژانس استان خواستار اجرای بهره وری شوند، که حق مسلم آنها هست، منجر به تعطیلی بیش از یک سوم پایگاه های استان می شود، که این تعداد از پایگاه ها تنها با ایثار پرسنل و گذشت خانواده هایشان فعال نگه داشته شده بودند.
اما قوانین سخت گیرانه ای که در نظر گرفتند، اجرای این قوانین در استان های دیگر نیز انجام می گیرد اما هرگز با قصد فشار حداکثری بر پرسنل نبوده و اجازه تعطیلی پایگاه ها نیز داده نشده است.
در قوانین جدید پرسنلی که خواهان اجرای بهره وری هست، ساعت کاری در روز ۱۲ ساعت خواهد بود و حداکثر ۴۴ ساعت در هفته و با ۸۰ ساعت اضافه کاری که متاسفانه تیم اجرائی نیز این ساعات کاری رو با محاسبه ای که انجام می دهد سعی در کاهش پائین ترین اضافه کاری دارد.
اما اگر فردی برگه عدم اجرای بهره وری را امضا کند، می تواند شیفت های ۲۴ ساعته انجام وظیفه کند و تا ۳۵۰ ساعت اضافه کاری و تخصیص ساعت تشویقی برای هر روز لحاظ می شود.
متاسفانه با فشار بر پرسنل از قبیل امضا و اثر انگشت بدون هیچ گونه مطلبی در زیر برگه و در صورت خواستاری بهره وری، مراجعه به دفترخانه و مطالب دیگر که واقعا در شان مدیران نیست، پرسنل را در این اوضاع اقتصادی مجبور به نگرفتن حق مسلم خود می کنند.
آیا واقعا افرادی که در کار خود با انواع استرس ها و فشارهای کاری مواجه هستند اینگونه رفتار کرد؟ آیا می دانید در صورت خواستاری پرسنل به حق بهره وری خود، درصد بالائی از پایگاه های اورژانس غیرفعال می شود؟
آیا می دانید که تکنسین های اورژانس در جاده ها برای رفتن بمحل کار خود کیلومترها از شهر و خانواده خود دور می شوند؟
آیا می دانید معنی فشار حداکثری برای کاهش هزینه ها می تواند چه تبعاتی بر سلامت جامعه و تکنسینهای اورژانس وارد کند؟
کاش بدانید که چقدر مطالبات ما از همان پرسنلی که در تهران زندگی میکنند پائین تر هست، مطالباتی اعم از رفاهی تا فوق العاده ویژه که صد افسوس همیشه با عدم توافق هیئت امنای دانشگاه مواجه هستیم!!
ای کاش اگر قصد کاهش هزینه ها را دارید، سری به نقاط دیگر پرداختی دانشگاه بزنید، مطمئنا توجه به کارانه پرداختی برخی قشرها خیلی از هزینه ها را کاهش می دهد!
