بی‌برنامه مقابل کرونا

عصرتبریز – جهانبخش احمدیان: پس از شیوع ویروس کرونا در کشور و پنهان‌کاری‌های اولیه توسط مسئولین کشوری، و به دنبال شدت گرفتن آن، بالاخره اعتراف‌ به همه‌گیری این بیماری در کشور آغاز شد و در کمتر از یک ماه، تمامی استان‌های کشور را آلوده کرد.

عمده دلیل تسری این ویروس به نقاط مختلف کشور را، عدم قرنطینه شهر قم به عنوان خاستگاه شیوع این بیماری، معرفی می‌کنند، طوری که اکثر نمایندگان مجلس نیز از این امر گلایه دارند که چرا مسئولان وزارت بهداشت اعتقادی به قرنطینه این شهر نداشتند؟

قرنطینه قم به مدت محدود، به راحتی می‌توانست از شیوع آن به دیگر استان‌ها، مخصوصا تهران، شمال و استان‌های شمال غربی کشور پیشگیری کند. کار تا جایی پیش رفت که هر ماشینی با پلاک شهر قم، در استان‌های مختلف مورد حمله شهروندان قرار گرفته و مردم خواستار عدم حضور هموطنان قمی در شهر خودشان می شدند.

استان ما هم از این ویروس همه‌گیر در امان نمانده و به واسطه حضور آذربایجانی‌های مقیم قم و تهران در شهرستان‌‌ها و خود تبریز، به تدریج آمار مبتلایان و فوتی های این ویروس به افزایش گذاشت.

خطرناک‌تر از خود ویروس کرونا در حال حاضر، دو مقوله بی‌تفاوتی شهروندان و بی‌برنامگی مسئولین استانی است که انگار نه انگار استان آلوده شده و هر روز بر تعداد افراد مبتلا و فوتی‌های این بیماری افزوده می‌شود.

در مورد بی‌تفاوتی شهروندان، هرچند آگاهی‌بخشی عمومی از طریق رسانه‌ها و تلویزیون محلی و بیلبوردهای تبلیغات شهری به صورت مداوم صورت می‌پذیرد، اما آن چیزی که در سطح جامعه مشاهده می‌شود، حضور بدون ترس و گاها بی‌احتیاط شهروندان در مراکز خرید و معابر پرتردد شهری است که همچنان ادامه دارد. کاش جامعه‌شناسان ما در این باره وارد شده و مطالعاتی انجام دهند که چرا این همه فاصله بین مردم و مسئولین افتاده است که کوچکترین وقعی به هشدارهای آنها نمی‌نهند.

حتی در مناطق کم‌برخوردار شهر به گفته نمایندگان شورا، نه اثری از ماسک و دستکش است و نه پیشگیری موارد بهداشتی و همچون روال سابق به خوش و بش خود می‌پردازند.

درد بی‌برنامگی مسئولین استانی بیش از هر مقوله دیگر این روزها شهروندان را اذیت می‌کند. مقاومت در برابر محدودیت تردد بین شهری، عدم تعطیلی مراکز خرید و بازار تبریز که به گفته مسئولین دانشگاه علوم پزشکی عمده مرکز شیوع بیماری کرونا بوده و نسبت دادن آن به برنامه دشمن برای تعطیلی اقتصاد کشور، شانه خالی کردن از مسئولیت است.

ما باید برای کنترل این بیماری هزینه بدهیم؛ همان کاری که چین، کره‌جنوبی و دیگر کشورهای مبتلا به ویروس کرونا انجام دادند و نتیجه آن را به عینه می‌بینند. هزینه‌ای که امروز متحمل می‌شویم، شاید بسیار کمتر از چیزی باشد که به گفته استاندار تا شهریور سال ۹۹ با آن درگیر خواهیم بود.

مسئولین ما طبق برنامه‌ خود از شهروندان می‌خواهند که در خانه بمانند، ولی این شهروند چه کسی است؟! کارمند، کارگر،دستفروش، فعالین میادین میوه و تره‌بار، خود بازاری‌ها؟ این شهروند چه کسی است که باید در خانه بماند؟! از یک سو دعوت به ماندن در خانه می‌کنیم و از سوی دیگر هیچ اقدامی در جهت کاهش این حضور انجام نمی‌دهیم.

ببینید می‌توانیم از محل‌های مختلف اعم از مالیات، عوارض، درآمد نفتی و حتی بهره‌گیری از وام‌های بین‌المللی به جبران ضرر و زیان اقتصادی مردم در یک یا دو ماه پرداخته و مردم را خانه‌نشین کنیم. تعطیلی بازار، ادارات مختلف، جمع آوری دستفروش‌ها و ضدعفونی و گندزدایی مداوم معابر شهری، تنها راه غلبه بر ویروس کرونا است.

از سوی دیگر استمهال وام‌های بانکی، مالیات‌ها، عوارض شهری، عدم ارسال قبوض آب و برق و گاز، افزایش پهنای باند اینترنت خانگی، تغییر کنداکتور رسانه ملی، اقداماتی اولیه و بدون هزینه برای دولت است که می‌تواند در این اوضاع مد نظر قرار بگیرد.

تا دیروز وعده اردیبهشت و خرداد را به مردم می‌دادیم و امروز می گویند این ویروس در دمای بالاتر هم زنده می‌ماند و تا شهریور ۹۹ درگیر این ویروس هستیم. بایستی زنجیره انتقال این ویروس را که عمده راه تکثیر آن است، قطع کنیم و این مهم اتفاق نمی‌افتد مگر با خانه‌نشین کردن اجباری شهروندان و آن هم تنها با حضور نیروهای نظامی و انتظامی در سطح شهر اتفاق می‌افتد. همان کاری که چینی‌ها کردند.

اجازه ندهیم ایثار و فداکاری کادر درمانی در بیمارستان‌های کشور بیهوده به نظر آید، آنها باارزش‌ترین دارایی خویش که همان جان عزیزشان است، در طبق اخلاص گذاشتند، برماست که دستگیر آنها در کاهش آمار مبتلایان به ویروس کرونا باشیم.