بیمارستان کودکان تبریز به عنوان تنها بیمارستان تخصصی در شمالغرب و منطقه در حیطه سرطان کودکان، با مشکلاتی عدیده از جمله عدم وجود برخی داروها و وسایل پزشکی ضروری و مورد نیاز دست و پنجه نرم می کند. عصر تبریز： بیمارستان کودکان تبریز به عنوان تنها بیمارستان تخصصی در شمالغرب و منطقه در حیطه سرطان […]
بیمارستان کودکان تبریز به عنوان تنها بیمارستان تخصصی در شمالغرب و منطقه در حیطه سرطان کودکان، با مشکلاتی عدیده از جمله عدم وجود برخی داروها و وسایل پزشکی ضروری و مورد نیاز دست و پنجه نرم می کند.
عصر تبریز： بیمارستان کودکان تبریز به عنوان تنها بیمارستان تخصصی در شمالغرب و منطقه در حیطه سرطان کودکان، با مشکلاتی عدیده از جمله عدم وجود برخی داروها و وسایل پزشکی ضروری و مورد نیاز دست و پنجه نرم می کند.
بیمارستان کودکان تبریز پس از نیم قرن فعالیت در شمالغرب کشور، امروز در حالی به کار خود ادامه می دهد که با وجود احداث ساختمان جدید در مجاورت بنای قدیمی، همچنان به دلیل کثرت مراجعه کننده، با مشکلاتی رو به رو است.
این بیمارستان در سالهای اخیر تبدیل به قطبی در شمالغرب شده است و بدین سبب کودکانی از استان های مجاور و حتی کشورهای همسایه برای درمان و بستری به این مرکز مراجعه می کنند.
با افتتاح ساختمان جدید درمانگاه خون و آنکولوژی بیمارستان کودکان تبریز که پیش از این تنها با ۲۴ تخت و گنجایش محدود پذیرای خیل مراجعان از نقاط مختلف داخل و خارج از کشور بود، تصور می شد کودکان مبتلا به سرطان پس از این در شرایطی مطلوب تر رنج بیماری را تحمل کرده و مراحل درمان را طی کنند.
ولی انگار صرفا وجود دیوارها ، سقف ها، فضای فیزیکی و… در این بین کافی نبوده و درد باز هم امتداد دارد. در کنار نبود برخی داروهای مورد نیاز، این روزها عدم وجود «برانول زرد» در درمانگاه تخصصی خون به مشکلی بزرگ برای خانواده کودکان تبدیل شده است.
برانول ها یا آنژیوکت ها لوله های قابل انعطافی هستند که توسط یک سوزن کوچک داخل ورید تعبیه شده و در هر بار سِرُم زدن برای شیمی درمانی، تزریق خون، پلاکت و… برای کودک بکار برده می شوند.
پدر میلاد بیمار هفت ساله ای که حالا چند سال از بیماری او سپری شده و به عضوی قدیمی در بیمارستان کودکان تبدیل شده با اشاره به عدم وجود برانول زرد، می گوید: ساختمان جدید بیماران مبتلا به سرطان شامل چند طبقه است که در طبقه همکف آن اورژانس، طبقه اول درمانگاه، طبقه دوم بخش خون و آنکولوژی و زیر زمین هم شامل درمانگاه خون است که ما بیشتر با همین قسمت سر و کار داریم.
وی ادامه می دهد: در حال حاضر بیش از ۱۵ روز از نبود برانول زرد در درمانگاه خون می گذرد و ما برای تهیه آن باید مدام به داروخانه های بیرون از بیمارستان مراجعه کنیم؛ البته این مشکل در بخش خون وجود ندارد و مایحتاج آنجا بیشتر از طریق خیرین تامین می شود.
پدر محمدطاها تصریح می کند: برانول ایرانی با قیمت هزار تومان و برانول خارجی با نرخ های متعدد با پایه ی دو هزار تومانی به فروش می رسد که در حال حاضر والدین کودکان خود به طور جمعی این برانول ها را تهیه کرده و برای مصرف استفاده می شود.
در این بین پدر یکی دیگر از کودکان مبتلا به سرطان هم با تایید این گفته ها اضافه می کند: برانول به فراخور سن کودکان رنگ های متعدد دارد که برای نوزادان برانول بنفش، کودکان ۲ تا ۱۰ ساله برانول زرد، ۱۴ ساله برانول آبی و برای بزرگسالان از برانول صورتی استفاده می شود که در درمانگاه خون ما با نبود برانول زرد مواجه هستیم .
شاید به همین دلیل باشد که مسئولان بیمارستان عدم وجود برانول را تکذیب کرده و تفکیک انواع آن و نبود برانول زرد مخصوصا کودکان را انکار می کنند.
پدر مریم هم در پاسخ به اینکه به طور معمول روزانه برای یک کودک بیمار چند برانول برای سرم زدن استفاده می شود، می گوید: برای این سوال نمی توان پاسخ دقیقی داد چرا که ممکن است یک بیمار به دلیل درمان مداوم بد رگ باشد و حین زدن سرم سه تا چهار برانول برای تزریق سرم نیاز باشد.
برای پیگیری بیشتر این موضوع با معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی تبریز تماس می گیرم که می گوید: به هیچ عنوان ما مشکلی از بابت برانول نداریم و این صحبت ها صحت ندارد.
حتی وقتی می گویم به عنوان همراه یکی از بیماران از نزدیک شاهد این موضوع بوده ام هم علی تقی زادیه این موضوع را قبول نمی کند.
برای پیگیری بیشتر موضوع با مسئولان بیمارستان از جمله دفتر پرستاری هم تماس می گیرم ولی پیگیری ها برای ارتباط با این بخش هم بی فایده است.
شاید تنها موضوع باورپذیر در این میان صدای خسته و کلافه ی پدران و مادرانی است که روزها، ماهها و سالهاست که بیمارستان کودکان تبدیل به خانه دوم آنها شده و به مدد درمان های طولانی مدت حالا با بسیاری از اصطلاح های تخصصی پزشکی آشنا شده اند.
بیمارستان کودکان تبریز حالا یک بیمارستان معمولی نیست بلکه به سبب مراجعه های متعدد از نقاط مختلف دور و نزدیک، مرکزی است که میزبان مردمان بی شمار است. شاید تجهیز کامل و در دسترس بودن برخی داروها و وسایل ضروری و لازم، نخستین گام برای تکریم بیماران باشد.
نام و مشخصات کلیه بیمارانی که برای تهیه این گزارش با آنها گفت و گو شده، به دلیل حفظ حقوق بیماران مستعار است.
نگارنده: سحر فکردار
