اینجا پای حرف‌های هر کدامشان که می‌نشینی هر کدام دنیایی از درد و غم را به یدک می‌کشند در زندگی‌شان که دقیق‌تر می‌شوی انگار غم مثل کوه درد می‌ریزد سرت و بغضی از جنس غربت و تنهایی چنگ می‌زند به گلویت. عصر تبریز: اینجا پای حرف‌های هر کدامشان که می‌نشینی هر کدام دنیایی از درد […]
اینجا پای حرف‌های هر کدامشان که می‌نشینی هر کدام دنیایی از درد و غم را به یدک می‌کشند در زندگی‌شان که دقیق‌تر می‌شوی انگار غم مثل کوه درد می‌ریزد سرت و بغضی از جنس غربت و تنهایی چنگ می‌زند به گلویت.
عصر تبریز: اینجا پای حرف‌های هر کدامشان که می‌نشینی هر کدام دنیایی از درد و غم را به یدک می‌کشند در زندگی‌شان که دقیق‌تر می‌شوی انگار غم مثل کوه درد می‌ریزد سرت و بغضی از جنس غربت و تنهایی چنگ می‌زند به گلویت.
این روزها که به نام دهه کرامت نام‌گذاری شده، بهانه‌ای شد تا به همراه اعضای گروه نوع‌دوستی تبسم میهمان، انسان‌هایی از جنس فرشته‌ها باشیم، فرشتگان زمینی که معصومیت در نگاهشان موج می‌زند و با همه صمیمیتشان صداقت و سادگی را برایمان معنی می‌کنند.
زمانی که صحبت از فرشته می‌شود، همه در آسمان‌ها دنبال فرشته‌ها می‌گردند؟! درحالی‌که فرشته‌ها همین‌جا هستند، در زیر آسمان شهرها، تنها باکمی دقت و چشمانی باز می‌توان آن‌ها را دید و لحظاتی را میهمان تعدادی از این فرشته‌های بودیم. میهمانشان بودیم در قطعه‌ای از بهشت که سرشار از مهر و محبت، صداقت، سادگی و معصومیت بود، آری اینجا سرزمین اهل بهشت است.
به یمن میلادهای نورانی دهه کرامت که بانام ثامن‌الائمه (ع) امام هشتم و خواهر گرامی ایشان حضرت معصومه (س) اجین شده است، میهمان قلب‌ها و نگاه‌های فرشته‌های زمینی در مرکز نگهداری معلولین ذهنی و جسمی فیاض بخش تبریز بودیم که نگاه‌های معصومشان مملو از درد و رنج بود. اینجا جایی برای به فراموشی سپردن انسان‌هایی است که «شبیه ما»، شبیه آدم‌های معمولی که هرروز می‌بینیمشان نیستند. اینجا که می‌آیی تازه می‌فهمی چقدر به بهشت نزدیک بوده‌ای و تو نمی‌دانستی! و بالاخره اینجا که می‌آیی تازه می‌فهمی که آدم‌ها خدا را فقط وقت از دست دادنی‌هایشان صدا می‌زنند!
قلم‌ها از بیان وصف حالشان عاجز و با قحطی واژه مواجه است و لنز دوربین‌ها برای انعکاس نگاه‌های پرمعنی‌شان ناتوان است.
آدم‌ها وقتی به‌عنوان معلول در جامعه شناخته می‌شوند و به‌نوعی از فعالیت عادی به خاطر نقص‌های مادر زادی یا اکتسابی به دلایلی بازمی‌مانند، از جامعه دور می‌شوند، این فرشته‌های داستان ما هم افرادی هستند که به دلیل داشتن معلولیت‌های جسمی و روحی کنار هم و دور از جامعه انسان‌هایی که خود را معمولی می‌دانند مشغول زندگی هستند و نفس می‌کشند.
لحظاتی باکسانی بودیم که باید رسم مهربانی را از آن‌ها یاد گرفت، کسانی که می‌توانند بهترین معلم‌های عشق ورزیدن باشند.
جشن کوچک شروع شد، آهنگ عشق و محبت که نواخته شد، نور امیدی بر دل‌هایشان تابیدن گرفت. خود را فراموش‌شده می‌پنداشتند و به این باور رسیده بودند که دیگر از یادها رفته‌اند.
در چهره‌های معصومشان که می‌نگری پاکی قلب‌هایشان را می‌بینی، می‌نشینی پای درد و دل هرکدامشان داستان‌هایی برای روایت دارند.
نزدیک یکی از این فرشتگان می‌شویم، با لبخند شیرینی از ما استقبال می‌کند، «م» که از ۵ سالگی در این مرکز نگهداری می‌شود اکنون نزدیک به ۳۵ سال دارد دوستان صمیمی‌اش را برایمان معرفی می‌کند و تأکید می‌کند که فقط «خدا» صمیمی‌ترین دوستش هست، پرده از نامهربانی یا بگوییم بی‌مهری مادری برمی‌دارد که پس از فوت پدرش او را با تمام محدودیت‌هایی حرکتی و گفتاری که در کودکی داشت رها کرده و با مرد دیگری ازدواج می‌کند آری «م» از پنج‌سالگی در اینجا بزرگ‌شده است.
نزدیک به ۳۰ خزان زندگی با تمام نامهربانی‌هایی که در حقش کرده‌اند را در اینجا گذرانده. مادری که اسم مادر بودن را به یدک می‌کشد، حتی سالی یک‌بار هم به دیدنش نمی‌آید.
دخترک دیگری توجهمان را به خود جلب کرد، دختر ۱۳ یا ۱۴ ساله‌ای که گوشه ای به تنهایی نشسته بود نزدیکش می شویم و سلام می کنیم، سرش را تکان می دهد و نگاهمان می کند نگاهی سرشار از بغض و غم اسمش را می پرسیم باز جواب نمی دهد.
هرچند به کلام نتوانست سخن بگوید، اما با نگاهش ناگفته‌های زیادی را به ما فهماند به ما فهماند که آرزوهایش رنگ باختند به ما فهماند در این وانفسای زندگی آرزوهای کودکانه‌اش زخمی کهنه‌شده و پوسیدند
اینجا پای حرف‌های هرکدامشان که می‌نشینی هرکدام دنیایی از درد و غم را به یدک می‌کشند در زندگی‌شان که دقیق‌تر می‌شوی انگار غم مثل کوه درد می‌ریزد سرت و بغضی از جنس غربت و تنهایی چنگ می‌زند به گلویت.
گذشته از تمام تلخی‌هایی که با این فرشتگان تجربه کردیم، نوع‌دوستی اعضای تبسم که از سر احترام به ارزش‌های والای انسانی دورهم جمع شده بودند و مهربانی و صمیمیت کارکنان این مرکز در برخورد با این فرشتگان، بارقه‌هایی از شادی و امید را در دلمان نشاند و به خود بالیدیم که در تبریز، شهر اولین‌ها و شهر مهربانی‌ها هنوز هم هستند کسانی که عشق را برایمان معنا می‌کنند.
در حاشیه این مراسم گفتگوهایی داشتیم که در ادامه آن را می‌خوانید.
اسرا طریقیان مدیر گروه نوع‌دوستی تبسم در گفتگو با خبرنگار فارس گفت： در ادامه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی اعضای نوع‌دوستی تبسم، میهمان مرکز نگهداری معلولان ذهنی و جسمی فیاض بخش تبریز بودیم تا بتوانیم با ایجاد محیطی شاد و مفرح اندکی از آلام و دردهای این عزیزان را بکاهیم.
وی گفت： در این برنامه با برگزاری جشن کوچکی، هدایایی به‌رسم یادبود از طرف گروه نوع‌دوستی تبسم به این عزیزان اهدا شد.
طریقیان افزود： اجرای برنامه موسیقی با همراهی داوطلبانه خواننده تبریزی جناب آقای حسام زمانی از دیگر برنامه‌های جانبی این جشن بود که با استقبال مددجویان مرکز فیاض بخش مواجه شد.
این فعال فرهنگی در ادامه تصریح کرد：هدف ما از این جشن این بود که می‌خواستیم بگوییم خیرین عزیز که به خوش‌قلبی و رئوفی معروف هستند به کودکان معلول نیز توجه کنند، اجر و ثواب کمک به معلولین کمتر از ثواب کمک در ساخت مدرسه، اماکن آموزشی و مساجد نیست، این کودکان تشنه محبت هستند.
مدیر گروه نوع‌دوستی تبسم خاطرنشان کرد: متأسفانه دیدی که در جامعه به معلولین وجود دارد یک نگاه احساسی آغشته به ترحم هست، نگاه‌هایی که عادت نکرده‌اند معلول‌ها را هم «مثل همه» مردم بپذیرند و این نیازمند فرهنگ‌سازی است، معلولیت محدودیت نیست، بسیاری از این عزیزان از تواناهایی برخوردار هستند که ما افراد عادی از آن بی‌بهره‌ایم.
طریقیان گفت：این مددجویان دستان گرم خیرین و مردم نوع‌دوست را با دیدگان منتظرشان می‌جویند.
اسماعیل محرمی مدیر داخلی مرکز توان‌بخشی فیاض بخش نیز در گفتگو با فارس گفت： در مرکز فیاض بخش ۱۳۰ نفر مددجو نگهداری می‌شود که از این تعداد ۲۵ نفر سالمند و ۱۰۵ نفر نیز شامل دختران ۱۳ سال به بالای بی‌سرپرست و بد سرپرست را شامل می‌شود.
وی گفت： این موسسه توسط هیئت‌مدیره‌ای متشکل از ۷ نفر اداره می‌شود که حاج‌آقا نیک نیاز رئیس هیئت‌مدیره و حاج‌آقای سعادت مدیرعامل موسسه می‌باشند، هزینه نگهداری توسط خیرین عزیز تأمین می‌شود و در حال حاضر آسایشگاه بخش مردان نیز با کمک‌های مردمی در دست بازسازی هست.
محرمی افزود： از جمله برنامه‌های فرهنگی این موسسه اردوی زیارتی مشهد و اردوی تفریحی شمال هست که هرسال برگزار می‌شود و امسال نیز همچون سنوات گذشته با آغاز فصل پاییز و احتمالاً اوایل مهرماه، مددجویان این موسسه به مشهد مقدس یا شمال خواهند رفت.
محرمی در ادامه در پاسخ به سؤالی در مورد کمک‌های بهزیستی گفت： یارانه‌ای که از طرف بهزیستی پرداخت می‌شود مبلغ ناچیزی است که صرف بخشی از هزینه‌های ۶۰ نفر از کارکنان این موسسه می‌گردد و بقیه هزینه‌ها توسط خیرین عزیز تأمین می‌شود.
وی افزود： ازجمله کارهایی که موسسه از سال ۹۴ آغاز به کارکرده است تحت پوشش قرار دادن ۳۰۰ نفر از معلولان جسمی، ذهنی و قطع نخاعی تحت پوشش بهزیستی است که در کنار والدین خود زندگی می‌کنند و موسسه به این افراد در منزل خودشان خدمات می‌دهد که تعداد ۲۵۰ نفر از این عزیزان توسط بهزیستی به موسسه معرفی‌شده‌اند و ۵۰ نفر بقیه با مراجعه به موسسه تحت پوشش قرارگرفته‌اند.
مدیر داخلی مرکز توان‌بخشی فیاض بخش گفت： سابقاً کارکنان موسسه ۳۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌کردند که خوشبختانه با استقرار هیئت‌مدیره جدید این مبلغ به ۹۰۰ هزار تومان تا یک‌میلیون افزایش یافت و ازجمله خدماتی که تمامی کارکنان صبور این موسسه از آن برخوردار شده‌اند وام‌های قرض‌الحسنه‌ای است که با افتتاح صندوق قرض‌الحسنه فیاض بخش مقدور شده است و تا حدی مشکلات خانوادگی این عزیزان برطرف شده است.
محرمی در پایان ضمن تقدیر و تشکر از گروه نوع‌دوستی تبسم به خاطر برگزاری این جشن، از اعضای هیئت‌مدیره موسسه فیاض بخش به خصوص حاج آقای سعادت که از سال ۹۴ عهده‌دار این مسئولیت شده‌اند و در طول یک سال تحولات عظیمی در مدیریت این موسسه پدید آورده‌اند و همچنین کارکنان و پرستاران صبور این موسسه که با تاسی از حضرت زینب (س) صبورانه در حال خدمات‌رسانی به مددجویان عزیز هستند تشکر کرد.
گزارش از: علی سلیمی و پویا خوش پیمان
